Beklemiyorum artık seni. Biliyorum artık, gelmeyeceksin; yine umut çiçeklerim solacak, yine ağlayacağım, yine hıçkırıklar arasında boğulacağım. Ama sen gelmeyeceksin. Ben hep burada kalacağım…
Pişmanlıklar içinde. Boğazımdaki düğümlenmiş hatıraların anısıyla, seni içimde bitirircesine resimlerimizi kestim tek tek, mektuplarımızı yaktım kül olana dek…
Unutmanın zor olduğunu bile bile… Beni sevmediğinin farkında, bir ömür geçirdiğinin gerekçesiyle… Yüreğimdeki, içimdeki isyanı susturmaya çalışarak…

Karanlık yollarda tek başıma gezerek. Sabaha dek zamanla yarışıp, güneşi şahit tutuyorum tövbelerime. Biten her şey için yeniden başlatıyorum içimdeki mücadeleyi…
Bir masal misali siliyorum seni düşüncelerimden… Hayalin gölgem gibi peşimdeyken, ben geceleri yasakladım kendime. Zaman gün ışıklarıyla başlayıp bitiyor benim için…
Rüzgâra saldım maziyi, alevlere verdim yüreğimi. Tıpkı ömrümü yoluna verdiğim gibi… Ama bu sefer başka bir amaç için: sensizlik için yapıyorum bunu…
Sahile çarpan dalgaların, bizim müziğimizi kulağıma fısıldamasına izin vermiyorum. Artik mehtaplı gecelerde yakamozları gözlemiyorum. Hiçbir vapura binmiyorum; kendime engel olamayıp sana gelirim diye…
O çok sevdiğim aynaya bakmıyorum artik. Kendimi, gözlerimde gözlerini, yanağımda buseni, saçlarımda ellerini görmekten korktuğum için. Dayanamayacağım yeni bir fırtınaya kapılmamak için…
Aklımdan her geçişinde yüreğimin burkulmasına katlanarak, ismin her anıldığında duymamazlıktan gelerek… Sanki seninle hiç olmamışım gibi devam ediyorum…
Şiirlerime düşman oldum, yazmıyorum artik. Bütün hislerimi, hayallerimi, düşlerimi bir çöl yalnızlığına mahkûm ettim. Susuz bırak onları. Belki biraz akıllanırım…
Yüreğimdeki acılarla, aldığım yaralarla, dayanmaya zamansız gidişinle; alışmaya çalışıyorum bu hayatta. Belki çaresiz, belki acizim ama başım bir KARDELEN gibi dik ve ayakta olarak…

bende beklemiyorum... yaşamayı da denemiyorum, yaşıyorum, hemde daha mutlu... tüm deqmeyenlere inat...
yüreqine saqlık... çok qüzeldi...

Günün bütün yorgunlugu ile eve gelmişken bu guzel yazı ile karşılaştım
Sert bir boran gibi çarptı geçti
Neylersin sevda her türlü cefâların gidişlerin boyanmış hâlidir.
Bazen cehennemdir bazen ılık bahar yeli.
…
Daldım gittim okurken ne duygular yaşattın bilsen yüreğime.
Canımı aldın
Yüreğinin taaa derinlerinden isyan kopmuş yine. Funda

Gitmeler bana kaldı' daha üç adım olmadı çıkalı bu sevdadan
Ayrılığın kokusu hala üzerimdeavuçlarımda buzdan bir alev yüreğimde
Yepyeni bir ateşkes gitmeler bana kaldı yine bu aşktan
Bütün sayfalarım sil baştansonu nereye varacak bılmıyorum
Oysa içimde inadına yanan bir mumdokunma ellerime sönmedim daha...




yüreğine sağlık






eRCi