Tüm Şiirler ALıntıdır`








-Aşık yanım..

-Kalp ağrım..

-Sancıyan yarım..
-Gizli yaram..







Sana dair kimbilir kaçıncı sayıklayışım..

Kaçıncı iç çekişim...

Ve kaçıncı kaçıklığım...







Avuçlarıma hapsolmuş harflerimi kaçıncı sıkışım..

Gözyaşlarımın değdiği kaçıncı üç noktalı cümlelerimin acıyışı..

Sayfamın tenine değen kalemimin kaçıncı kırılışı..







Ellerimin arasında can bulan şakaklarımın kaçıncı atışı..

Ve kaçıncı ağrışı düşlerimin...

Akla ziyan hallerimin kaçıncı halsiz kalışı...







Bir bilsen sevgili...

Ah bir bilsen...

Sahi?




Seni bu denli özlerkendindirebilir misin acılarımı?

Sarabilir misin kanayan yaramı?






.

.







-Aklıma SEN düşünce...




Dilimde ıslanan sana dair biriktirdiklerim susar olur..

Seni anlatamayan harflerim utanır karşında..







Sahi?

Damarlarımda dolaşan senakabilir misin mürekkebe karışıp?

Sen kokan sayfadan silebilir misin suretini ?






.

.

.







-Yüreğime SEN değince...




Telaşlarım çocukluğuma karışır..

Bir serçe ürkekliğiyle ürperirim..

Titreyen dudaklarım parmaklarımda asılı kalır..
Üşür avuçlarımyalnızlığımın elini tutar..







Sahi?




Çırılçıplak sana gelsemgiyinebilir misin beni?

Isıtabilir misin üşüyen hayallerimi?






.

.

.







-Düşüme SEN düşünce...




Gözlerinde tutuklu kalır yüreğim..

İçinde "sen" olmayan düşümü düşürürüm düşümden..

Prangaya vurulmuş ayaklarımı sürüklerim peşinden..
Ömrümü ömrüne katarım her bir adımda..







Sahi?




Yüreğime vurduğun kelepçeyi çözebilir misin?

Sensizliğin esaret olduğunu bile bilesalıverir misin beni?

.
.
.







-Dert yanışım...

-Dağılışım...

-Savruluşum..
-Ve biraz da aldanışım...








Adına "aşk" dedim..

Aşk'a geldim sevgili..

Yani sana...
Sana susamış beniserdim ayaklarına...







HadiSarılsana...!





Bir bilsen...

Ne denli sevildiğini ve özlendiğini ah bir bilsen Sevgili...






Sahi?




Sen de sevmiştin beni değil mi?




...

Kıyamamakmış sevdiğine onun tüm yok edişlerine rağmen..
Acıtan inciten dalların budanması yerine..
Batmasına izin vermekmiş gönlüne..
Vazgeçilemezinden kopmamak için..Onun senden çoktan vazgeçtiğini bilsen bile..
Ezen yok eden yakan bir suskunlukla beklemekmiş ..

Sevmek razı olmakmış vazgeçilmeye bile..
Kanar gibi yapıp her söylenilene -sessiz-
Tutulmayan sözlere katlanmakmış..

Sevmek yanmakmış buzulların arasında..
Sıcak yatağında yalnızlığına sarılarak donmakmış..



Sevmek bazen söyleyecek sözün varken susmakmış...

Hüzne alışık gönüller daha dayanıklı ...



Bunu biliyorum... Hayata hep göz yaşı penceresinden bakmak. Acıyı saklamak ve onu mukaddes bir emanet gibi taşımak asilce...



"Ardımda yangın bir şehir var... yıkıntıların üstünde hala dumanların tüttüğü...

Köşe başlarında yaralı ve gönlü yaralı insanların dalıp dalıp gittiği sokak aralarında şaşkın kedilerin dolaştığı yangın yeri bir şehir... Dönüp bakıyorum. Sırtımda alevlerin sıcaklığı hala… Gözyaşı kaynağım kurumuş... Gözyaşım yollarımda sararmış otlar… Gözlerim ufukta ...



Kaçıp giden rüzgarı yangın büyüten o rüzgarı ve geciken yağmuru arıyorum”



Hüzün...



Acının çiçeği.



Acı ve acılar onlara esir olmak yerine oynaşmayı tercih edenleri heykeltıraş gibi biçimlendiriyor.



Acılarla oynaşmak.

Hüzün uzakların çağrısıdır...



Her gün yüzlerce binlerce defa yollara düşerde düşüncelerimiz bedenin hapistir ve kaçıp kurtulamazsın.



Hüzün uzakların çağrısıdır.



Gidemezsin.

Hüzün kaçıp giden son trenin ardından bakakalmaktır gece yarıları garlarda.



Hüzün üşümektir gecenin bir vakti sizi aramak için çırpınan karanlık dalgalara ve şehrin ışıklarıyla oynaşan yakamozlara cevapsız kalırken…




Hüzün ağlayamamaktır...

Ağlamak için çırpınırken ağlayamamaktır...




Hüzün aşksatmaktırduvarlara...

Hüzün aşkta boğulmaktır ve kimsenin anlamamasıdır feryatlarımızı...



Hüzün içten içe yanarken üşümek ve ürpermektir...



Hüzün yalnızlıktır...

Yalnızlıksa soylu bir duygu kristal kadehle sunulmuş.



Ve alışkanlık yapar…



Hüzün uzaklara ait olup yakınlara hapsolmaktır …”