Gözlerim tükendi bu akşam yıldızlar bir bir kaydı gökten.
Onlar kaydı sen kaydın benden.
Umutsuz çırpınışlarıma son verdim bu akşam imkansızlığın imkanlılığa çevrilme umudunu sildim gönül defterimden.
Anladım sevseydin gelirdin. Bekledim de üstelik kimsenin seni bekleyemeyeceği kadar!

Sonunu bildiğin şeyleri denemekten yana olmadığını öğrendiğimden beri bir şans daha verir oldum denenmesi gerekenlere.
Yani senin gibi olmadım hiç ben senin gibi yok saymadım umutları[olanları]...

Tükenen gözlerim bu sevdanın yorgunluğundan kapanırken yavaş yavaş her kayan yıldıza bir kuş uçurdum yüreğimden.
Yeni umut olsun diye geleceğe.
Uzun zaman sonra galiba mutlu uyudum.

Yokluğunu boşluğa saldım umutsuzluğuda yanına kattım ve vazgeçtim mutsuzluk oyunundan...

Belki seni içimden kazımak kolay olmayacak ama sensiz hayatı kabullenmek bile huzur kattı ruhuma...


Tükenişleri bir kenara ittim şimdi umut kırıntıları serptim göğe gönlümden.
Ve biliyorum
Ve söz veriyorum[kendime]
Her şey çok güzel olacak..!

Yalnızım
yalnızlıklardayım.
Gene senden uzaktayım.
Nasıl ihtiyacım var içimi dökmeye
dertlerimi anlatmaya bir bilsen.
İstiyorum ki seni düşünürken
rüzgar esmesin hoyratça içimde.
Toz duman içersinde kalmasın hiçbir yer.

Yaslanmışım bir ağaca
dalmış
gözlerinegözlerim.
Uzakta bir boşluğa asılı kalmış.
Şimdi en güzel gördüğüm düşsün.
Bir ressamın tuvalinde resmin
arkanda dağlar.
Bir perde gibi inmiş gökyüzünden bulutlar.
Bir gök kuşağı sanki başındaki taç.
Sislerle boğulmuş güneş
senin aydınlığına muhtaç.

Yine bir gün ansızın
yüreğine baskın yaptım geceden.
Esir alınmış soluklarında yaşadım ilk heyecanı.
İlk kez
mecalsiz kaldı sevgimin hücreleri.
İlk kez sana teslim oldu yüreğim.
Yaşamın en zor yanı
seni düşünmekmiş bilemedim.
Yaşamın en güzel yanı
seni düşünürken ölüşün
ve tekrar dirilişin özlediğimde yarınıma.
Ne güzel bir başka renkten sevmek seni
bir başka mekanda düşünmek.
Bir başka gözle görüp
sevmenin gür soluklarında hissetmek nefesini.
Ve sonra inmek derinliklerine aşkın.
Tekrar tekrar hissetmek
keskin ve yakıcı tadını öpüşün.
Ahhhh! Güzelim bir tanem.
Ne olur
güzelliklerinde gizlensin çirkinliklerin.
Bak şimdi
Yalnızlığın uç verdiği yeni filizlerde büyüyorsun.
Oysa sen
yorgun dalgaların kıyılarındaki izlerde olmalısın.
Kum tanecikleri gibi yıkanmalısın tuzlu suda.
Ve ben sana
yalnızlıklarımı yazmalıyım
yalnızlıklarımda
bu satırlarımı kuma.
İçimde hep
sensizliğin korkusunu taşıyorum.
Anlaşılan
ben hep senin yalnızlığını yaşıyorum.
Senin hıçkırığında göz seyri mendeyim
beni andığında geçen.
Açlığımda mis gibi ekmek kokumsun
dumanı üstünde yalnızlığımın.
Yağmurda toprak kokumsun baharda çiçek.
Yalnızlığımın sarhoşuyum her gece
içtiğim yalnızlığımın.
Yüzüme baktığında okuyacaksın yalnızlığımı.
Yalvarışlarımı hissedeceksin
benim hissetmediğim.
Duruşumun sana
nasılsın der gibi olduğunu.
İyiyim diyeceksin sadece gülerek.
Belki de sarılmanı bekleyeceğimkendimi zor tutup.
Sen hissetmesen de
bir çocuğu okşar gibi okşamanı kim bilir.
Senin o gizemli dünyanda
benim yalnızlığım olacak senin düşündüğün.
Senin hissettiğine benim gülmem olacak.
Güldüğümü hissedip
sende güleceksin.
Sana değecek sözlerimin her kelimesi.
Şarkılarım olacak dudaklarında söylediğin.
Beni hatırlayabildiğin yalnızlığında
için sıkılacak
yüreğin daralacak
dokunmak sevmek gibi
tatminlerin en güzelinden uzakta
sen ve ben
bir araya gelemediğimiz
iki ayrı kutupta
iki ayrı yalnızlığı yaşayacağız.
Yalnızlıklarda
yalnız.

Küçük heyecanlara paydos
Çünkü rüzgarla aynı yaşdayım
Çünkü güneş kardeşim
Bir ırmakla şevişmekteyim

Bana artık dingin olmak
Bana yalınlık yaraşır
İçimde şiirin güzelliği
Yaşamak sevinciyle yarışır

Güzeller güzeli ömrüm
Sana gitgide sevdalanıştayım
Nice emeklerle dokunmuş
Bir ince bir nazlı nakıştayım

Küçük tasalara tutkulara paydos
Çünkü evrenle aynı yaştayım
Başsız sonsuz doyumsuz
Bir başdöndürücü akıştayım.

ADI HÜZÜN

Adı hüzün olsun bu gerçeğin.
Ayrılığın tekil sızısını hissetmenin
Ve senden sonraki yaşantımın
Adı hüzün olsun!
Öteki renklerini aldığın
Tek mevsimlik dünyamın
Ve senden bana kalanların
Rotasız başlayan yolculuğumun
Her limanda yüzleştiğim sensizliğin
Adı hüzün olsun!
Bir türlü gelmeyen geleceklerin
Bir yarısı sende kalan geçmişin
Ve her gün biraz daha kaybolan iyimserliğimin
Adı hüzün olsun!
Gittikçe tuhaflaşan tavırlarımın
Azalan ideallerimin
Alışkanlık haline gelen sıradanlıkların
Birbirine benzeyen her günün
Adı hüzün olsun!
Aklımda kalan şarkı sözlerinin
Anılarını sakladığım kirli odamın
Yağan yağmurun
Cama dayanmış soluk yüzümün
İçimde ağlayan çocuğun
Adı hüzün olsun!
Artık gelmeyeceğine olan inancımın
Eksik yüreğimin göremediğim renklerin
Sensizliğin yarım kalmışlığın
Adı hüzün olsun!
Değişmeyen şeylerin
Aynı filmin tekrarına benzeyen rüyaların
Sadakatini elden bırakmayan gönlümün
İçimdeki yalnız şairin bu yaşantının
Ve bu şiirin adı hüzün olsun!

Dışarıda
Sevda Kıran bir rüzgar
İçerde dört duvar arası
Ruhunu köreltecek kadar nemli
Yaşam alanı denen odam
Demir parmaklıklar arasından
Sokulmaya çalışan güneş ışığına dahi
Sevda tutan ben ...

Koy beni gideyim Gardiyan
Tam şimdi...

İlk damla ulaşmadan toprağa
Koy beni gideyim.

Yağmur;
Her damlasında bir kesit
Her vuruşunda bir ihtar
Her toprağa kavuşmasında
Vuslat...

Gün geldi
Hazan sardı yüreğimi de
Bahaneler uydurdum suskunluğuma.
Gün geldi
Zemheri vurgunu yanaklarımdan
Buz sarmış kirpiklerimin hapsinde kalıp
Süzülemedi isyanlarım.

Ulaşmak istediğim
Ne zirvesi buzul bir sevda
Ne de saçlarında ölüm dolaşan melek.

Dileğim
Bir kucak dolusu bahar
Bir de sen kokan papatyalar...