Birinin mutluluğu için kendim için herkes için…
Fazla geliyo her şey bugün… O bile…
İlk karşılaştığımız an geliyor aklıma. Ellerimi yüzüme kapatarak, gözlerimin dolmasını ve dudaklarımın titremesini engellemeye çalışmaktan, yüz ifadeni tamamlayamıyor beynim!
Beynime inatla, sıcacık bir gülümsemeyle bana yürüdüğün anı hatırlıyor yüreğim...
Gitmeleri sevdin önce... Sonra kal demeyi öğrettim, Yine bitmedi gidişlerin...
Ben hep sevdim... Sen hep gittin... Son gidişin işte...
Yıkılmış ruhuma giydirilen bu bedenle kalakaldım...
Ve bu gerçekten son gidişinmiş anladım... Nereye baksam sen şimdi...
Bedenimi yırtan bir sesle bozuluyor düzen... Pişman olmuşum...
Şimdi beliriyor karşımda yine giden sen...
Bense senin yüzünü meğer gözlerimde unutmuşum..!!!
Bir gün dönersen sevdam, yenik düştüm ayrılığa,alıştım hayallerimdeki sana
Artık
BİR GÜN DÖNME BE SEVDAAM GİT!! ve ASLA DÖNME YOLUN AÇIK OLSUN....
Başka başka sevdalar yaşayacağız; kim bilir? ‘Vardı’ larımız arasında kimi zaman kimliksiz, kimi zaman soyadlarımıza kadar kayacak kişiliklerimiz… Yine de mutlu kal.
Emanet değildin bana ama şimdi emanet ediyorum başka bir yüreğe seni. Kendim gibi dağınık olmadı sana karşı hislerim. Sen yalnızca sen gibi anılacaksın, dilimden dudağıma geçen ifadelerimde ve ben artık hiç ben olmayacağım sevdalarımda.
Yine de mutlu kal; hoşça kal...
Yaşayamadıklarımı siper ettikçe hayallerime, hayalsiz kaldım. Direndim yine de, iyi olacağına inanmadan iyi olsun diye bekledim Tek seni sevdim olanca gücümle bunca kötülüğün ve çirkinliğin içinde.
Sonra baktım ki, sevmek sadece filmlerde yetiyordu her şeye. Şiirlerde, romanlarda yetiyordu. Dünyada mutlu olmak için sevmekten çok fazlası gerekiyordu.
Baktım ki mutlu değilim sonra. Baktım ki sen benim değilsin.
Bıraktım...
Senli cümlelerimi çıkardım hayatımdan...
Fazla geliyo her şey bugün… O bile…
İlk karşılaştığımız an geliyor aklıma. Ellerimi yüzüme kapatarak, gözlerimin dolmasını ve dudaklarımın titremesini engellemeye çalışmaktan, yüz ifadeni tamamlayamıyor beynim!
Beynime inatla, sıcacık bir gülümsemeyle bana yürüdüğün anı hatırlıyor yüreğim...
Gitmeleri sevdin önce... Sonra kal demeyi öğrettim, Yine bitmedi gidişlerin...
Ben hep sevdim... Sen hep gittin... Son gidişin işte...
Yıkılmış ruhuma giydirilen bu bedenle kalakaldım...
Ve bu gerçekten son gidişinmiş anladım... Nereye baksam sen şimdi...
Bedenimi yırtan bir sesle bozuluyor düzen... Pişman olmuşum...
Şimdi beliriyor karşımda yine giden sen...
Bense senin yüzünü meğer gözlerimde unutmuşum..!!!
Bir gün dönersen sevdam, yenik düştüm ayrılığa,alıştım hayallerimdeki sana
Artık
BİR GÜN DÖNME BE SEVDAAM GİT!! ve ASLA DÖNME YOLUN AÇIK OLSUN....
Başka başka sevdalar yaşayacağız; kim bilir? ‘Vardı’ larımız arasında kimi zaman kimliksiz, kimi zaman soyadlarımıza kadar kayacak kişiliklerimiz… Yine de mutlu kal.
Emanet değildin bana ama şimdi emanet ediyorum başka bir yüreğe seni. Kendim gibi dağınık olmadı sana karşı hislerim. Sen yalnızca sen gibi anılacaksın, dilimden dudağıma geçen ifadelerimde ve ben artık hiç ben olmayacağım sevdalarımda.
Yine de mutlu kal; hoşça kal...
Yaşayamadıklarımı siper ettikçe hayallerime, hayalsiz kaldım. Direndim yine de, iyi olacağına inanmadan iyi olsun diye bekledim Tek seni sevdim olanca gücümle bunca kötülüğün ve çirkinliğin içinde.
Sonra baktım ki, sevmek sadece filmlerde yetiyordu her şeye. Şiirlerde, romanlarda yetiyordu. Dünyada mutlu olmak için sevmekten çok fazlası gerekiyordu.
Baktım ki mutlu değilim sonra. Baktım ki sen benim değilsin.
Bıraktım...
Senli cümlelerimi çıkardım hayatımdan...
