[COLOR="DarkSlateGray"]Gene aynı yerden yazıyorum sana... Sen aynı yerde misin bilinmez. Sevgilim gidişinin arkasından aylar geçti, yıla döndü. Belki geleceksin diye bekledim. Gelecek misin?
Giden unutulurmuş bebeğim.. Ben unutamadım, gidişinden sonra çok ağladım, sensizliğe dayanamadım, sensizlikte yandım. Sonra elime kalemimi alıp hep sana yazdım. Kitaplığımda çok şiirlerim var, çok sevdaları anlatan yazılar, hepsi sana...
Aslında sen unutulursun, gidenlerin hepsi unutulur ama ya yaşananlar... Unutmaya çalışırken hatırlana o anlar.. Sana bunları hatırlatıyorum ben unutmasam da belki sen unutmuşsundur diye... Ağlamıyorum da artık çünkü sen öğrettin bana gülmeyi, sen öğrettin bana hayatla alay etmeyi... Bana o kadar şey öğrettin ki, beni baştan yaratan sen oldun. Şimdi nasıl unutayım, kendime baktıkça hatırlıyorum seni...
Şimdi seni çok özlüyorum çok...ama biliyorum sende unutmadın beni gittiğin yerlerde...gözünde arkada olmasın sevdiğim beni bıraktığın yerde yaşıyorum seni... Sensizlikte zor çekilmiyor ama bunu bile öğrettin bana... Daha neler neler öğrettin... Tek başıma yaşayabileceğim bir aşk bıraktın bana...
Sen bana güzelliği, doğruluğu bıraktın ve bir gün beni arasan aynı yolda bulacaksın.
Senden sonra ayakta durmakta zorluk çektim, farkındasın biliyorum ara sıra yıkıldım. Şimdi ayakta durabiliyorum ama arada seni yanımda istiyorum. Bir arıyor sesini duyuyorum, yüzünü görmesem de rahatlıyorum. Sana bir defa sıkıca sarılmak istediğimi söylüyorum. Dayanamayacağını söylüyorsun. Şimdi sensiz yollardayım,gelmeyeceğini bilsem de beni bulunmayan bir dürüstlükle sevdiğini ve hep seveceğini biliyorum....[/COLOR]

Bu kısdan Tek ashkı MERT ' e ... =(

[COLOR="DarkRed"]Senden arda kalan y?k?nt?lar aras?nday?m... Yar gitti arkas?na bakmad?, a?lamakl?y?m! Be g?nle ya?am??t?k, neler payla?m??t?k, bu kadar kolay m?yd? sevgili terketmek!

Ah sevgili(!)

Sen benim her ?eyimdin, benim sevdi?imdin, ?ok severdin hani, nas?l da gittin. ?ks?z ?ocuklar gibi beni nas?l da sensizli?e mahkum ettin ya da kim bilir, belki de b?rakmak zorunda kald?n. El ele tutu?up, hi? ayr?lamayaca??m?z? terkedirdik, ayr?laca??m?z? bilircesine, her gitti?imiz yerde ?ark?m?z? s?ylerdik..... Biz seninle hep g?lerdik, a?lamay? beceremedik! ben ne kendimi sensiz d???nebilirim, ne de seni bensiz...
Olmaz olamaz. O zaman g?ne? do?ar m? g?ky?z?ne, ayn? g?zellikle, ya ?i?ekler a?ar m?, hayat devam ediyor dercesine...
sende yapamazs?n bensiz. gel bekliyorum.seni ?ok seviyorum...[/COLOR]

[COLOR="DarkRed"]Sensizlikte ba?lad?m yeni bir g?ne... Bu nas?l bir ?ey biliyor musun? Bilemezsin...
Bilseydin,ayn? ac?y? sende ya?atsayd?n ya?at?r m?yd?n bana bunu...iki g?n oldu senle ayn? ?ehirde de?iliz.ne kadar tuhaf de?il mi? Ayn? ?ehirde olup da seni g?rmedi?im halde sanki uzansam dokunacakt?m sana ama burdan asla...
G?zlerim bir noktaya dalm?? ?yle; duraksad?m bir an...kar??mda hayalini hat?rl?yor da ne d???nd???m? hi? hat?rlam?yorum.
Geceyi seviyorum ya! ayr? bir g?zelli?i var karanl?k ??kt???nde sanki b?t?n rezillikleri kapat?yor.
Offff! Gene yoksun yan?mda... seni ?ok seviyorum ama yaz?k bunu sen bile bilmiyorsun. Ah sevdi?im yan?mda olup da bana sar?lman? nas?l isterdim. Ama olmad? olacak m? dersen, aslaaaaaa......
?z?lme ama sak?n a?lama seni sonsuz bir a?kla seviyorum.
?z?lme seni hayalinle ya?atmaya devam ediyorum,
Ne kadar s?rer bende bilmiyorum!!!

Balkonday?m ?imdi,ya sen nerdesin? Bildi?im bir yerde mi?
Belki de sen de gittin benden sonra ba?ka bir ?ehre kim bilir?

Buray? seviyorum. Denizin dalgas?n? dinliyor ve k?t? de?il hep iyi y?n?nle seni d???n?yorum. Hatalar?n? hat?rlam?yorum,ihanetini unutuyorum.

Evde de kimse yok(!) resmini ald?m kar??ma, biraz denizi dinliyor, biraz seni seyrediyorum. Neler neler ya??yorum. Kendimi dinliyorum da ?ok k?z?yorum kendime.... Sonra elime kalemi al?p yaz?yorum...

ben senden uzaktay?m sevgili,
?ok ?zledim s?cak tenini,
bir g?n d?necek misin geri,
yoksa ben mi gelip alay?m seni,
sevgili;
sen benim y?re?imsin,
ama sen hi? d???nmez b?rak?p gidersin,
seni asla affetmeyece?im bilirsin....
of ne zordu bu a?k(!)
seni sevmedi?imi zannedip gidiyorsun,
a?k de?il bu bir s?rg?n,ka?ak
sak?n arkaya d?nme,
sak?n sak?n,
??nk? o an anlayacaks?n
sana olan sevgimi,
seni seviyorum....[/COLOR]

Akaa?lar bi ?sttekine ?ark? armaan edios hade bakal?m !
Ben kendim kendime ;
Gece Yolcular = UNUT BEN?
yolluom !

Akaa?lar bi ?sttekine ?ark? armaan edios hade bakal?m !
Ben kendim kendime ;
Gece Yolcular = UNUT BEN?
yolluom !

Anlad?m diyemem ki ! Su?luyum.
Belki ben anlatamad?m sana kendimi
Tutu?tum, yand?m da yoklu?unda her gece
Yine g?zya?lar?mla s?nd?rd?m kalbimi.

Her g?n her dakika seni ?zlerdim
Bitmezdi kederim senin yan?nda bile
Susard?m, g?zlerime bakt???n zaman
Mermer bir heykelin ?aresizli?iyle

Oysa neler d???n?rd?m sen yokken
Sana kavu?unca neler s?ylemek isterdim
Dakikalar bir ???k h?z?yla ge?erdi
Ayr?l?k ba?lay?nca ben biterdim.

En k?t?s? beni koyup gitmendi
O, ?yle bir yaln?zl?kt? anlat?lmaz
Hep yar?m kalm?? heyecanlar hazlar i?inde
Biterdi bir k??, ge?erdi bir yaz.

Ve nice y?llar kovalard? birbirini
G?zlerimde gitgide b?y?rd? mesafeler
B?t?n teselliler uzaklarda kal?rd?
B?t?n ?i?ekleriyle solard? bah?eler

Ne olurdu saadetlerin en b?y???
??te ellerimde al, diyebilseydim
Anlard?n ve hi? gitmezdin, de?il mi?
Bir g?n duydu?um gibi kal diyebilseydim.

?mit Ya?ar O?uzcan.

Evlilik, inanmadığım halde içerisinde 17 seneyi bitirdiğim bir kurum benim için...17 sene de (abartmıyorum) 40 çift arkadaşımın son verdiği kurum ayni zamanda da... Evliliğimin bu kadar uzun sürmesinin gizi balkıda kuruma inanmamaktan geçiyor.
Evliliği toplumun dayattığı şekilde yasamamaktan... Nedir bu dayatmalar? Erkeğin muhakkak kadından yasça büyük olması,eğitim seviyesinin erkeğin lehine ya da en azından eşit olması bunların sadece ikisi...Olmaz,yürümez diyor toplum... Erkek yasça büyük olmalı ki, kadına "hot" dediğinde oturmalı kadın... Yâda yumuşatıyorlar; efendim kadın erkekten önce çöktüğü için (hani doğum falan) küçük olmalıymış yası... Eğitimde de böyle...Kadının çok okumuşu bilmiş olurmuş, evde kalmakmis layiki...

ESIM BENDEN 2 YAS BUYUK; Ne"hot" dememe gerek kaldı 17 senede, ne de benden önce çoktu... Yıllar içinde ben yaslandıkça o gençleşti,"oo Ömer bey kapmışız çıtırı" esprilerine muhatap dahi oldum. ESIM 3 UNIVERSITE BITIRDI; ben bi taneyi 9 senede bitirdim... Ne o bana bilmişlik tasladı, ne ben ona ezik baktım...Kulağa gelen müzik tekse de, onu oluşturan notalar farklıdır der Halil Cibran... Bunu unutmadık biz. Ben konuşurken o dinledi. Ben dinlerken o konuştu 17 sene. O öfkeliyken ben,ben öfkeliyken o "haklisin bitanem..."dedik, öfke bitip fırtına durulduğunda "ama bide böyle düşün" dedik fikrimizi savunurken. Farklı insanlar olarak görmedik birbirimizi, ayni amaç için savaşan neferlerdik bu hayatta...Asla bilmedik ne kadar para kazandığımızı, ortak cüzdanımızdan gerektiği kadar aldık...Ne kadar çalarsa çalsın masanın üstünde telefonu, kim bu saatte arayan karsı cins diye sorgulamadık da ama...Sevginin en büyük dostuydu bizim için "güven"... Ve güvenin ardına saklanmış bir "saygı" vardı daima...

Ne kavgalar, ne badireler atlattık 17 senede... Eee ülkeler neler gördü,biz çekirdek aile mi sütliman yasayacaktık...Öyle bir girdik ki birbirimize,ben ilk kez odamın dışında yattım bi gece, misafir odasında... Gece yarısı kapı acildi, esim "ne yapıyosun burda"diye sordu kapının esiğinden,"uyuyorum" dedim buz gibi bi sesle...Gitti,gelmesi 1 dakikasını almıştı elinde yastıkla... "kay yana"dedi daracık yatakta. "ne yapıyosun?" dediğimde "benim yerim senin yanın, sen gelmezsen ben gelirim" dedi... Anladım ki o gece, en uzun kavgamız yat saatine kadar sürecek... Ve bence doğrusu da bu... Özen gösterdik o günden sonra,evin her yerinde kavga ettik, yatak odamız hariç... Kırsak da zaman kalplerimizi, asla kin tutmadık birbirimize...Toplum kurallarıyla oynasaydık bu oyunu belki de 41inci çift olacaktık o listede... Ama oyunun kurallarını biz koyduk... Nede olsa bizim oyunumuzdu,oynanan...

Evlilik;Hesapsız içine dalınması gereken bir oyun bence... Topluma kulaklarını tıkayarak hem de... Ne benim, ne de bizim sözlerimizle... Sadece gönlünüzden geçtiğince

Ömer LÜTFİ

Gidiyor musun diye sorma bana. Gönderen sensin. Ne terk etmeyi istedim seni, ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi. Senin kadar öfkeliyim ben de, senin kadar endişeli...

Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana, ama inandıramadım seni. Sen sorgularken beni kafanda, ben gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla. Bir tek sözün bağlardı beni sana, oysa sen hep susmanın koynunda..

Aşkın içine bir kez girdi mi kuşKu, teslim alır bedenleri de. Sütten çıkmış at kaşık değildim ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza.
O dünya ki, bazen minicik bir odada bazen kentin ortasında şekillendi. Nasıl da güzeldi. Zaten varsın diye her şey güzeldi ama sen buna inanmadın.

Ah bu sorular... Yaşamak varken sevdayı delice, niye boğarız sorularla? Nasıl ikna edebilirdim seni? Ben "aşk" dedikçe sen "hayır" dedin. Zaten az konuşan sen, olumsuz ne kadar sözcük varsa bulup çıkardın ortaya. Ben bir şey diyemedim.

Ne kadar zarar vermişim sana meğer... Nasıl değiştirmişim seni... Oysa hiç böyle düşünmemiştim. Kimseye zarar vermek istemem ben. Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem. Ama öyle oldu işte... Demek ki gitmelerin zamanı geldi şimdi.

Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı. Ne sevişmelerimiz kalır aklında ne sevda sözlerimiz. "Rahat değilim" diyordun ya, rahat ol artık. Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı. Tedirginliğinin sebebi be kalktı ortadan.

Gidişim yürekten değil, zorunluluktan. Sanma bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım. Sanma ki benden sakladığın dülüşlerini yalancı yüzlerde ararım. Seni de götürürüm yüreğimde. Yokluğunu taşırım.

Bulup bulup kaybettim seni.. Ne yazık ki toz-duman edemedim kuşkularını, ne yazık ki kalamadın bana. Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde. Kokladıkça bizi bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın.

Ne çok tanıdığımız var ayrılığımıza....