Hayat ne garip değilmi? Asla yapmam dediğin şeyleri bile yapabiliyor insan gün geldiğinde.
Sanıyorum kaldıramayacağım bir ilişkiyi zorluyorum su anda. Kati suretlerle yapabileceğim şey değildi bu ama, AŞK bu maalesef dinlemiyor.
Seninle öylesine değişmişti ki hayatım ilk zamanlar gözleri aşkla parlayan sözü aşktan başka bir şey olmayan biri vardı karşımda. Kaçamak temaslarla bana dokunabilmek adına ufacık zamanlar kollayan benim için yanıp tutuşan biriydi o…Her şey öylesine güzel öylesine gerçekti ki…
Güzel olan şeyler çabucak bitiverirmiş ya! Şimdi dokunmaktan çekindiğim ‘aman kızacak diye’ düşünmeden edemediğim haftada 1 yâda belki 2 kez 1 er saatten oluşan kısacık görüşmeler yaşadığım ağır sancılı bir aşkım var artık.
Evet, artık anladım hiç bir şey eskisi gibi olamayacak ama böylesi tükenişlerle yenilmemeliydik.
Düşünmeden edemiyorum neden bu en verimli çağımızda dokunuşların yasaklandığı öpüşmelerin ayıplandığı fikrimi ziyanlara şayan kılan bir kalp ağrısı yaşıyorum Neden ve nasıllara kurban verirken biz bu aşkı inançlarımızı hiç mi düşünmemiştik öyle ya sevgiyi yüreğe damlatan TANRI’YDI. Biz TANRI ya inanmıştık…
Hani bu aşkın başlarında kocaman kararlarımız vardı bizim.Tüm koşullarımız, tüm kararlarımız,tüm kavgalarımız, yaşanan her an eşit kılacaktı bizi, oysa ki verilen sözler tutulmayan yeminler bu eşitlikten cayalı çok zaman olmuş. Ne acı devasa bir aşk yaşayıp ta kendimi küçücük bir PİYON gibi görmek. Bu bir oyunmuş meğerse ve ne çok yalnız kalmışım zor zamanlarımda sadece destek olmanı beklediğim o ağlamaklı telefon konuşmalarım da hani bir anda olsa gerçek olabildiğini düşünerek bu aşkın bir aşığın en sıradan hallerini özlettin bana..
Bencilsin,kendinden başka hiç bir şey düşünmeyen sen hayatındaki herkesin sana uyum sağlamasını bekliyorsun ama üzgünüm olmaz olamaz.Yaşam sen den ibaret değil özverili olman gerek, belki de içine biraz duygu katmak lazım
Hayatında var olmaya çalışıyorum yaşamına dahil olmaya… Ancak beni öylesine ittin ki;
Soruyorum benim için en son ne yaptın hangi problemimi çözdün ? en son ne zaman ortak bir şeyler paylaştık, birlikteliğimizden konuştuk, varlığımızı kanıtlamak adına ne bıraktık ardımızda.
Seni seviyorum diyebilmek çözüm değildi ağrılarıma.Benim için bilinen bir gerçekti bana olan aşkın…Oysa ki düşlediğim tek bir şey vardı iki sıradan insan gibi bu aşkı olabildiğince sıradan yaşamak.
Biz çoğulların kurbanımı olduk sence yada ben şizofren bir aşıkmıydım hiç olmasa tekil zamanlarda vucutlarımızı paylaşamazmıydık, yaşanması olası seyleri istedim senden daha fazlasını değil birlikteliğimizin amaçlarından biride bu değilmiydi Hadi biraz gercekçi olalım…
Ben yaşadığım ilişkide AŞK istiyorum EMEK istiyorum KAVGA istiyorum HEYECAN istiyorum belki biraz SÜRPRİZ ler sıcacık SEVİŞME ler ve bu ilişkiye yakışır bir SON istiyorum. hala umutluyum ve umutlarım adına soruyorum
BUNLARI VEREBİLECEK MİSİN BANA??
Bir aşkka beklenmeyecek çok şey yaşattın bana beklenenler en uzak mesafelerde…
Hadi beni bir kez olsun haksız çıkar. Her şeye rağmen SENİ SEVİYORUM
Sanıyorum kaldıramayacağım bir ilişkiyi zorluyorum su anda. Kati suretlerle yapabileceğim şey değildi bu ama, AŞK bu maalesef dinlemiyor.
Seninle öylesine değişmişti ki hayatım ilk zamanlar gözleri aşkla parlayan sözü aşktan başka bir şey olmayan biri vardı karşımda. Kaçamak temaslarla bana dokunabilmek adına ufacık zamanlar kollayan benim için yanıp tutuşan biriydi o…Her şey öylesine güzel öylesine gerçekti ki…
Güzel olan şeyler çabucak bitiverirmiş ya! Şimdi dokunmaktan çekindiğim ‘aman kızacak diye’ düşünmeden edemediğim haftada 1 yâda belki 2 kez 1 er saatten oluşan kısacık görüşmeler yaşadığım ağır sancılı bir aşkım var artık.
Evet, artık anladım hiç bir şey eskisi gibi olamayacak ama böylesi tükenişlerle yenilmemeliydik.
Düşünmeden edemiyorum neden bu en verimli çağımızda dokunuşların yasaklandığı öpüşmelerin ayıplandığı fikrimi ziyanlara şayan kılan bir kalp ağrısı yaşıyorum Neden ve nasıllara kurban verirken biz bu aşkı inançlarımızı hiç mi düşünmemiştik öyle ya sevgiyi yüreğe damlatan TANRI’YDI. Biz TANRI ya inanmıştık…
Hani bu aşkın başlarında kocaman kararlarımız vardı bizim.Tüm koşullarımız, tüm kararlarımız,tüm kavgalarımız, yaşanan her an eşit kılacaktı bizi, oysa ki verilen sözler tutulmayan yeminler bu eşitlikten cayalı çok zaman olmuş. Ne acı devasa bir aşk yaşayıp ta kendimi küçücük bir PİYON gibi görmek. Bu bir oyunmuş meğerse ve ne çok yalnız kalmışım zor zamanlarımda sadece destek olmanı beklediğim o ağlamaklı telefon konuşmalarım da hani bir anda olsa gerçek olabildiğini düşünerek bu aşkın bir aşığın en sıradan hallerini özlettin bana..
Bencilsin,kendinden başka hiç bir şey düşünmeyen sen hayatındaki herkesin sana uyum sağlamasını bekliyorsun ama üzgünüm olmaz olamaz.Yaşam sen den ibaret değil özverili olman gerek, belki de içine biraz duygu katmak lazım
Hayatında var olmaya çalışıyorum yaşamına dahil olmaya… Ancak beni öylesine ittin ki;
Soruyorum benim için en son ne yaptın hangi problemimi çözdün ? en son ne zaman ortak bir şeyler paylaştık, birlikteliğimizden konuştuk, varlığımızı kanıtlamak adına ne bıraktık ardımızda.
Seni seviyorum diyebilmek çözüm değildi ağrılarıma.Benim için bilinen bir gerçekti bana olan aşkın…Oysa ki düşlediğim tek bir şey vardı iki sıradan insan gibi bu aşkı olabildiğince sıradan yaşamak.
Biz çoğulların kurbanımı olduk sence yada ben şizofren bir aşıkmıydım hiç olmasa tekil zamanlarda vucutlarımızı paylaşamazmıydık, yaşanması olası seyleri istedim senden daha fazlasını değil birlikteliğimizin amaçlarından biride bu değilmiydi Hadi biraz gercekçi olalım…
Ben yaşadığım ilişkide AŞK istiyorum EMEK istiyorum KAVGA istiyorum HEYECAN istiyorum belki biraz SÜRPRİZ ler sıcacık SEVİŞME ler ve bu ilişkiye yakışır bir SON istiyorum. hala umutluyum ve umutlarım adına soruyorum
BUNLARI VEREBİLECEK MİSİN BANA??
Bir aşkka beklenmeyecek çok şey yaşattın bana beklenenler en uzak mesafelerde…
Hadi beni bir kez olsun haksız çıkar. Her şeye rağmen SENİ SEVİYORUM