Yine soğuk bir gece ve sen yine yoksun…
Kaç defa yıkıldı yüreğim sensizlikte bilmiyorum. Kaç defa haykırdı ismini haberin bile yok Sen hep kaçmayı hep susmayı seçtin. Bu kaçışlar daha ne kadar sürer bilmiyorum ama artık serseri yüreğim durgun ve tekrar peşinden koşamayacak kadar yorgun…
Neden hep peşinden koştum ki? Neden olmayacağını bile bile sana duygularımı söyledim? Neden her seferinde bir umut vardı içimde? Hep nedenli sorularla boğuşuyorum yine. Oysaki nedenli soruların cevabını bulamadım şimdiye kadar…
Kırık dökük, yaralı kalbimi tamir etmeye çalıştıkça daha çok parçaladım. Şimdi darmadağın olmuş bir şekilde ‘’ yeter artık tubiş bırak artık boş hayaller peşinde koşmayı, mantığını dinlemiyorsun madem yine beni dinle ve vazgeç bu sevdadan’’ diye haykırıyor acılar içinde…
Ben yine serseri yüreğimi dinliyorum ve ona hak veriyorum. Artık vazgeçtim bu sevdadan. Bundan sonraki hayallerimin hiçbirinde sen olmayacaksın…
Elveda her aklıma düşüşünde yüreğimi kanatan sevdam…
Elveda...
