OLAY BASİT HERKES TEK CÜMLE KURACAK.TABİ Kİ BİRBİRİYLE BAÄžLANTILI CÜMLELER OLACAK BUNLAR.SİZDEN DEHŞET CÜMLELER BEKLİYORUM.HİKAYENİN SONUNU ŞİMDİDEN MERAK EDİYORUM.
KENDİMİ ÇOK KÖTÜ VE MUTSUZ HİSSETTİÄžİM GÜNLERDEN BİR GÜN YAŞIYORDUM VE BEN BU GÜNLERİ VE BEN HERŞEYİ GERİDE BIRAKIP KENDİM İÇİN BİR ŞEYLER YAPMAYA KARAR VERMİŞTİM.......





??????????

Önce Kalktım Bi Güzel Aç Karnımı Doyurdum
Dışarı Çıkıp Gezip Tozacaktım..
Geçtim Aynanın Karşısına .....

Oturdum....
Yorgun hisediyordum kendimi ama bedenim yorgun olmadığına anladım
Ruhum yorgun düşmüştu...
Aynada Gözlerimin içine baktım ve farketim ki gözlerimdeki yıldızlar kayboldu parlamıyorlardı artık. Derin bir nefes alarak geçmişi düşündüm...
Ve karar verdim
Bügün yeni bir gelecek yaşamak için... dışarı çikıp Bahara ve Güneşe sıcak bir merhaba demem gerek...

.........Ertelemelimiyim yoksa Herşeyi erteledğim gibi bunudamı yapayım. O zaman günün ne anlamı olurdu yada bahar bana ne diyecekti HANİ DEDİM YA değişeketim ben..

Giyindim en güzel elbiselerimi giydim şık görünüyordum ve öyleydim...
Tozlu ayakabımı temizledim yine yüzüme soğuk suyla yıkadım soğukluğ bedenimi tazeliyordu...
Evt şimdi artık hazırım bahara ve baharla gelen herşeye... Oda da biraz dolandım yine göz ucuyla baktım boy aynama kaçamak bakışlarla kendimi süzdüm. Sonra düşündüm...
" Yıllar ne kadar çok şey katmış bana ve ne kadar çok şeyi alıp götürmüş " yinede mutlu olacaktım...
Bağladım kunduramdaki bağcıkları aldım çeketimi ve kapıdan çıktım.....

Kapıdan adım atar atmaz güneş gözlerimi kamaştırdı...Sanki acelesi var gibiydı
Ona merhaba demeden o der gibiydi...Ilık esen rüzgar da oyle ve herkes bir ağzdan ona hesap sorar gibilerdi...
Bunca zaman nerdeydin...Neden saklandın bizden...Biz senin sırdaşlarıydık hani...Utandım...Bahar Güneş çiçeklerden rüzgarlardan bağışlamalarını istedim...
Ve dalgın dalgın yürümeye başladım...

Basımı Yere Eğerek Sessizce Usul usul Yürüyordum...
Baharın Güzelliğini İlk Defa Böyle Hissetmistim..
Çiçeklerin Kokusu Kuşların ötüşü Ve Güneşin Üstüme Vurması Ruhumu yenilemeye Hazırlanıyordu Sanki..

...... Sanki Her taşın her sokağın bir efsanesi var ... Daracık sokağın içinde, duvardaki taş dile gelir yürürken. Kendimle konşuyordum kendimle gülüyordum bazen yürüdüm küçüken gittiğim parkta oturdum ne kadar güzedi geçmişim Filim şeridi gibi geçti gözümün önünden.. çokmu yaramazdım bilmiyorum ama her çocuk gibiydim ben işte... Yok yok yaramazdım ben öyle olmasaydım kafamdaki kırık izleri kolumun kırılıan yerin sızısını duymazdım...

Mevsimlerden baharı severim bilmem severim işte çünkü bahar bana göre Yeni bir diliş yeni bir VAROLUŞTUR... Yaprağını döken ağaçlar YAS tutmuyor artık çırılçıplak dallar artık küçük yapraklar vermeye başladı... Benim ağacım vardı parkta şimdi cılızdı iki kez ucunu kırmışlardı kötü cocuklar.. Belediyede tellerle önlem almıştı ama yine kötü cocuklar bir şekilde kırıyodu... Ama bahar işte yaşam veriyor ağacıma Artık o cılız sıska ağaç koca bir çınar oldu... Korunmak için örülen tellerin gölgesinde yaşam savaşı veren teller artık yok..

Çünkü ulu bir çınar artık Ve şimdi o GÖLGE oluyor korunmak istiyenlere... Haata bazılarına aşk sembolu bile oldu.. kazılan iki kalp var üstünde birinde büyükçe yazılmış E ile M harfleri.. Dedimya artık büyük bir ağaç üstünde kuş yuvası bile var... ağacımın... dile gelse neler anlatır neler ....

Parkı temizliyen amcada yok artık yaşlıydı zaten öldümü yoksa?? Hem banane.
Nasıl banane bir keresinde hatırlıyorum iki kötü cocuk vardı muratla cengiz beni dövecekleri salıncak onlarınmış... vermediğim için kin beslemişlerdi.. Tam döveceklerken yaşlı amca kovalamıştı onları... Yaşlıamca yok artık... Yaşam bu işte herkles bir gün yok olacak... Belki yaşlı amca yok ama İYİLİKLERİ var kim bilir daha kaç kişiyi kurtardı...

Evden çıktığımda kundaramın tozunu almıştım yeniydi simsiyah ve cilası bile parlıyordu güneşe nispet yaparcasına... iyide bu boyacı çocuk niye ısrarla boyatmak istiyor..


Boyacı çocuk:
-Abi boyatayım mı bak güzel yapacam valla.

Ben:
-yok baksana temiz zaten
boyacı cocuk:
-Abi boyayayım hı ........

neden bu ısrar bide bu küçük yaşta nasıl koca kundarayı boyar ellerine bak tutuğu fırça ellerinin iki katı helede.. sırtındaki boya sandığı vucudunu kaplıyor..
Düşünüyorum biraz belkide bu sandık babasından kalmıştır ...

Tmm boya bakalım..
Sevindi al terliği abicim ver yakışıklı boyacım benim..
Nasılda boyuyor yüzüne bile sürmüş boyayı. boya sevgisimi diye içgeçiriyorum. Ne boya sevgisi yav diye kendimide tersliyorum... Dur biraz konuşayım bunla..

Boyacı baksana Bakıyor hemen buyur abi. Sen okula gidiyormusun ...
Boyacı
- Evet ebi 2.sınıfa başlicam
İyide nasıl olur bahardayız ve sen ikinci sınıfa geçeceksin nerde tatil ? nerde karne hayda diyorum..

Boyacı
- Şey abi işte bu dönem bitse ikinci sınıf olacam ...
sonra anladımki kendisini büyük göstermek için.. Ve kimsenin ona acıyıp ayakkabısını boyatmamk için küçük yalanlar söyliyor.. yinede helal olsun demek en güzeli... Ve yüzü gülüyor gözlerinden mutluluk saçıyor..

- Boyacı karizmatik boyacım.. Senin için MUTLULUK NEDİR??
sorum biraz saçma mı geldi ne yada yakışıklı boyacı niye güldü...
Boyacı
- Abi benim için mutluluk " Senin vereceğin parayla makarna almak eve götürmek "

Makarnayla mutluluk ne güzel ...
Boyacım biraz konuşkan oda sordu .. ABİCİM SENİN İÇİN MUTLULUK NEDİR??..

Gerçekten Benim için mutluluk neydi Nedir? Nelerdir ... diye düşündüm zor bir soruydu aslında MUTLU OLMAK nelerdir ... Boyacıma baktım o işine bakıyor fırçalıyor 40 yıllık usta gibi... Ben hala cevap veremedim .. oysa boyacı ne çabuk vermişti cevabı " MAKARNA " . Benimse verecek bir cevap yoktu...

Boyacı benim için mutluluk SANA VERECEÄžİM MAKARNA PARASI..
boyacım güldü hemde çok komiğine gitti galiba tutamadı kendini kahdata attı..

Niye gülüyosun yakışıklı boyacı.

Boyacı:
- Abi para verip mutlu oluyosun niye gülmiyim ki? Ben makarna almak için bakala para verdiğimde üzülüyorum.. çünkü bir daha makarna alacak param bazen olmuyor...

Yine haklı çıktı boyacı. Gerçekten mutluluk neeydi benim için... ?... Mutluluk bendim aslında Belki bende bir makarnayla mutlu olurum.. eve gittiğimde makarna alırım ...

boyacı:
- Abi buyur bitti .. Beğenmesen yine boyim..
OOoO süper yaptın küçük ellerine sağlık... borcum ne kadar?

Boyacı :
- 500 bin abi..

Al aferim tşkler...

boyacı:
- sende sağol bereket versin ...

güneş batmak üzere boyacıda gitti zaten parkta sesiz kimse yok.. Kalkma vakti giitme vakti Geceleri sevmem zaten...

sokak ışıkları belirmeye başlıyor.. Karanlıkları aydınlatmak istiyorlar karanlık örtü gibi Karanlık KORKU gibi Karanlık Nefes kesen rüzgar gibi..

Karanlık sevilmez işte altına alır korkuları saldırır 4 koldan Karanlık..

Kalkma vakti Güneş ise batmamak için herşeyi yapıyor ama ne yapsın doğanın kanunu...

Güneş de gitti ve yine bugun de hayatında hiç birşey değiştiremedi için derin bir ahhh çekerek banktan kalktı ve ağır adımlarla evin yolunu tutu..
Kafasında hep kurcalayan birşey vardı...MUTLULUK ya doğruysa ya mutluluk mutlu olmak için gerçekten çok basitse.
Eve girdiğinde birden farketi ki bügün evde herzamankinde daha da derin bir sessizlik hakimdi.
Birden aklına Gölge geldi...Her akşam yatmadan önce konuştuğu dertleştiği kolarında uykuya daldığı Gölge...
Kim di O..Bunca sene hep hayalinde O gölge var ama nasıl biri neye benzediğini hiç kestiremiyordu...Y
ine hüzün yine mutsuzluk yine yalnızlık....
Mutfağa yonelirken aklına çocuğun soylediklerini geldi Makarna...Ya gerçekten mutluluk ordaysa. Dolabı açtı baktı ve hayretler içinde rafta en az 10 paket makarna durduğunu gördü...
Peki ben neden mutsuzum o zaman. Demek ki mutluluk benim için bu değil diye düşündü...
Kendine bir kahve yapıp bilgisayarın karşsına geçti ve sevdiği şiirlere buluşmak için sabırsızlanıyordu.
Sayfa üstüne sayfa açtı...Sesli şiirler dinledi...Hikayeler okuduğu ama nedense o akşam hiçbiri tat vermiyorladı ona...Bir şeyler eksikti birşeyler ama ne...
Kapı zilini tedirgin eti onu. Açtı alt komşusu ve arkadaşı Selena kahve içmeye geldim dedi gülümseyerek.
Biraz sohbet etikten sonra arkadaşı ona sordu: Neden son zamanlarda çok üzgün ve hüzünlüsün dedi...
-Ters bir şey mı var hayatında..
Yok belki hiç birşeyim olmadığı için boyleyim diye cevap verdi...
İkisi bilgisayarın başında beraber şiirler dinlemeye kara verdiler...
Arkadaşı birden döndü yüzüne baktı...
Sen ağlıyorsun arkadaşım sorun ne diye yine sordu...
Yok sorun yok ya da ben bulamıyorum sorun ne olduğunu diye cevap verdi.

[b]ağlıyordu çünkü korkuyordu..
aslında neden korktuğunu kendiside bilmiyordu kalbi hayallerine isyan edercesine çarpıyordu.fakat hayalleri kalp atışlarını duymuyordu bile...
birden ayağa kalktı burnunu koluna silerekdışarı fırladı..
kapıyı sertçe kapattı ve tekrar sokağa fırladı..
kendisini en rahat hissettiği yere doğru yürümeye başladı
hayalleriyle başbaşa kaldığı yere...

[/b]

Yorgundu ve hayal edecek gücü bile kalmadığını anladı...