Sen uzaksin bana ve bir o kadar da yakin. Kabullenmekten istemedigim, hissetmekten korktugum bir duygu var icimde sana karsi günden güne büyüyen. O duygunun vücudumu sarmasini istemiyorum. Eger ufacikta olsa bir yer verirsem ona bu zamanla kahreder beni ve ben kendimi asla affetmem. Gözlerimi gözlerinden kacirmamin, seni görünce, seninle konusunca heyecanlanmamin, seni düsünmekten büyük keyif almamin, seninle birlikte oldugumda elini tutmak isteyisimin, dudagina bir buse kondurmak isteyisimin, bunlarin hepsinin bir nedeni olmali. Ve bunlarin ötesinde ne hissedersem hissedeyim, sadece bu hissettiklerimin bende gizli kalacagini, ne olursa olsun senin bunlari asla ögrenmemen gerektiginin bilincindeyim. Bu yaziyi oturmus sana yaziyorum iste. Belki bir gün olur da bir tesadüf eseri eline gecer bu yazi ve sen bunu okurken yazarina takilir gözlerin, sasirirsin benim adimi orda görünce ve belki merak edersin bu yazinin kime yazildigini. Bilemezsin ki o yazinin senin icin yazildigini. Her misrasinda, her kelimesinde senin oldugunu.
[b]Bilseydin ne hissederdin ki, bunu bilmeyi isterdim. Ufacikta olsa yüreginde benim icin ne hissettigini, zaman zaman beni düsünüp düsünmedigini, hepsini bilmek isterdim. Ama bunlari senden duymak istemezdim. İsterdim ki martilar fisildasin beni sevdigini, denizler senfoni orkestrasi kursunlar senin bana sevgini anlatacak, yildizlar kayarken beni sevdigini cizsinler gökyüzüne. Ya da gözlerin gözlerimdeyken seni seviyorum de icinden, ben bunu hissederim.
İmkansizliklar kahrediyor beni, ama yinede sikayetci degilim. Zaten istesekte seninle iki cilgin asik olamayacagimizin farkindayim.
Bu duygu beni korkutuyor ve rahatsiz ediyor cünkü dogru degil. Ne dogru ki hayatta zaten... Sana yazildigini bilmedigin ve belki hic haberin olmayacak bir yazi birakiyorum. Su an beni duymasan da, ve bunu hicbir zaman bilmeyecek ve anlamayacak olsan da ilk ve son kez söylüyorum bunu;
Seni seviyorum herseye ragmen [/b]
[b]Bilseydin ne hissederdin ki, bunu bilmeyi isterdim. Ufacikta olsa yüreginde benim icin ne hissettigini, zaman zaman beni düsünüp düsünmedigini, hepsini bilmek isterdim. Ama bunlari senden duymak istemezdim. İsterdim ki martilar fisildasin beni sevdigini, denizler senfoni orkestrasi kursunlar senin bana sevgini anlatacak, yildizlar kayarken beni sevdigini cizsinler gökyüzüne. Ya da gözlerin gözlerimdeyken seni seviyorum de icinden, ben bunu hissederim.
İmkansizliklar kahrediyor beni, ama yinede sikayetci degilim. Zaten istesekte seninle iki cilgin asik olamayacagimizin farkindayim.
Bu duygu beni korkutuyor ve rahatsiz ediyor cünkü dogru degil. Ne dogru ki hayatta zaten... Sana yazildigini bilmedigin ve belki hic haberin olmayacak bir yazi birakiyorum. Su an beni duymasan da, ve bunu hicbir zaman bilmeyecek ve anlamayacak olsan da ilk ve son kez söylüyorum bunu;
Seni seviyorum herseye ragmen [/b]
