Geçmişimi sildim dönüp bakmamak adına.geriye dönüp ağlamalarımı duymamak adına.Vazgeçtim geçmişim ve yaşanmışlıklardan.Sildim sadece sildim .Bir eski kağıt gibi buruşturup attım.Saygı duyulacaklar herzaman bir köşede;ama kış nöbetleri tutmakta.Akşam ayazları geçiren gönlümde sadece bir anlık zevk uğruna işlenmiş cinayetler var.Katledilmiş bir yürek.Veryasın eden bir yalnızlık.İşte öyle birşey benim kisi anlatmaya dilim dönmüyor.Geçmiş sisli bir perde karanlık odalar içinde ağlaşan yalnızlık.Bana faydası olmayanları eledim elekten.Kaç kişi kaldı bana sizce?Bir elin parmağını geçmeyen dost dediklerim.Meğer ne çok aldanmışım bu ruh haznemde herkesi ben şanmışım.Bir yalan oldukları kötü günlerimde anladım.Ne acı bir gerçek bu sonlara alıştırmamışım oysa kendimi.Bu gerçeklerin acı vereceğini bildim belkide önceden.Gözümü kör edişim ondan olsa gerek.Çokşey istemedim. Eşsiz benzersiz olsun istemedim ki.Pahalı mücevherler gibi boynumda sallasın yada yatlar katlar ardında gizlenmiş bir sarhoşluk benim olsun istemedim.İstediğim tek şey bana kalacak deniz mavisinde ki aydınlık.Caddeler boyu parlayan loş ışıklarda bir yüz.Ay gibi bazen bir yüzü kara bir yüzü aydınlık.Gelincikler gibi açan gülümsemeler.Martı seslerini duymak.Bir denizin ortasında; istediğin zaman uçmak kanatlarımın arasına özgürlüğü alıp eşsiz bucaksız maviliklere yol almak.Her kanat çırpınışında o anın çığlını atabilmek.Yalnızlığımı unutturacak bir yol arkadaşı bu uçuşlarda.Başka ne isterdim ki özgürlüğü takıp koluma gezdikten sonra.Bunları yaşamayan içinde beslemeyen insanların işi nebundan sonra kaldırıp sadece atarım.İşte bukadar.
