Yolda yavaş yavaş yürüyordum umutsuz ve caresız yol kenarında kulagıma acvı acı cıglık sesleri geldi tıp kı benım hayat için attıgım cıglıklar gıbı ufak bi köpek yavrusunun cıglıklarıydı bunlar yavaşça eğildim iki koltugum altındaki koltuk degneklerini kaldırım kenarına bırakarak onu kucagıma aldım sonra degneklerımı alıp yurumeye koyuldum...Eve vardıgımda sankı onun mutluluk cıglıklarını duyuyor gıbı oldum hemen yakın arkadaşlarımdan Ali yi aradım.Ali veterinerdi.Bize geldiginde köpeğin belkide bi daha düzgün yüreyemicegini fakat sekerek kosmasının bıle mumkun oldugunu söyledi.Koşmak... Ne kadar anlamlı bir kelime.Hayatımda hiç yaşamadıgım bir duygu...O gün garip i bulmadan once bir işe başvurmustum.Adam referanslarımı begendı ama daha sonra koltuk degneklerımı gorunce 'biz size haber veririz' dedi.Umudumu kesmiştim.O gece Garip le kucak kucak aglaya aglaya yattık.Rüyamda garip le beraber yemyesıl bı kırda kosusturuyorduk.bırden telefon sesıyle ırkıldım.Telefonun son calmasına yetıstım.Arayan dun işe başvurdugum adam işe alındıgımı söyledı.Mutlulukdan ne yapacagımı sasrıdım ve döndüm Garip e ;bu senin mucizen iyi ki varsın dedim...

guzel olmus tskler:hihi

saol güzeldi yaa harbiden..

teşekurler ellerine saglık