Ey Güzel İnsan!
Sessiz sevdaların bitiremediği, sözcüklerin ifade edemediği, bahar aylarının
varlığını kıskandığı…
Sen… Sen içimin ince büyük derin sızısı..! Seni Seviyorum…
“Seni seviyorum” derken eriyorum, her eriyişimde bir kez daha “seni seviyorum” diyorum.
Hepsi bu; “Seni seviyorum”…
SEVGİNE İHTİYACIM VAR, bana yaklaşan durağanlaşmış beyninde ki düşüncelerin nokta
bitişlerine. Uzaklarda olduğumu düşlediğinde, senden bir nebze uzaklaşmadan, senli
dünlerde ayakta kalma çabalarıma inanmana, parmak uçlarımda ki hislerimden,
acılarına sebebiyet verenlere olan nefretimin büyümesine olan engelleme çabalarına
sahip çıkamayan beynimin, aslında kendine verdiği sızılardan vazgeçme gayretleriyle
cebelleşip duruyorken, bakışlarındaki ışığa ihtiyacım var. Benliğimde bastırdığım
sana olan vazgeçilmez hislerimi beyninde açığa çıkarma duygularımın, yüreğimdeki
fırtınanın dinmediğini, cümlelerimin arasına sıkıştırılmış göğsümün o ince
sızısından, göğsünün sol yarısına akan hislerimi anlamana ihtiyacım var. “Seni
sevdiğimi daha önce söylemiş miydim?” cümlesinin
dudaklarından çıkarken “hayır” diye anlamsız bir cümle kurup sesindeki sevgiyi
defalarca duymak isteyen “ben” in sana ihtiyacı var. Yanan kalemime dokunmadan
sevdalı kalemimin ucundan dökülen yazıların sana ait olduğunu bilmene ihtiyacım var.
“Sen”i kaybetmekten her adımda korkan benim sevdanı bilmeye ihtiyacı var…
Sessiz sevdaların bitiremediği, sözcüklerin ifade edemediği, bahar aylarının
varlığını kıskandığı…
Sen… Sen içimin ince büyük derin sızısı..! Seni Seviyorum…
“Seni seviyorum” derken eriyorum, her eriyişimde bir kez daha “seni seviyorum” diyorum.
Hepsi bu; “Seni seviyorum”…
SEVGİNE İHTİYACIM VAR, bana yaklaşan durağanlaşmış beyninde ki düşüncelerin nokta
bitişlerine. Uzaklarda olduğumu düşlediğinde, senden bir nebze uzaklaşmadan, senli
dünlerde ayakta kalma çabalarıma inanmana, parmak uçlarımda ki hislerimden,
acılarına sebebiyet verenlere olan nefretimin büyümesine olan engelleme çabalarına
sahip çıkamayan beynimin, aslında kendine verdiği sızılardan vazgeçme gayretleriyle
cebelleşip duruyorken, bakışlarındaki ışığa ihtiyacım var. Benliğimde bastırdığım
sana olan vazgeçilmez hislerimi beyninde açığa çıkarma duygularımın, yüreğimdeki
fırtınanın dinmediğini, cümlelerimin arasına sıkıştırılmış göğsümün o ince
sızısından, göğsünün sol yarısına akan hislerimi anlamana ihtiyacım var. “Seni
sevdiğimi daha önce söylemiş miydim?” cümlesinin
dudaklarından çıkarken “hayır” diye anlamsız bir cümle kurup sesindeki sevgiyi
defalarca duymak isteyen “ben” in sana ihtiyacı var. Yanan kalemime dokunmadan
sevdalı kalemimin ucundan dökülen yazıların sana ait olduğunu bilmene ihtiyacım var.
“Sen”i kaybetmekten her adımda korkan benim sevdanı bilmeye ihtiyacı var…
