> > > > > > Olur, olmaz her seye aglayan 'Anne'
>kocasinin ölüm
> > >haberi aldiginda
> > > > > > evi badana ediyordu... Elinde badana firçasi
>oldugu
> > >yere çöktü,
> > > > > > kaldi...
> > > > > >
> > > > > > Aglamadi...
> > > > > >
> > > > > > Konusmadi da...
> > > > > >
> > > > > > Günlerce konusmadi...
> > > > > >
> > > > > > Demiryolcu olan kocasi bir tren kazasinda
>ölmüs, bes
> > >çocukla dul
> > > > > > kalmisti.
> > > > > >
> > > > > > Büyük kizi evliydi, bir sonraki kizi Hukuk
> > >Fakültesi'ne gidiyordu.
> > > > > >
> > > > > > 40, 50 bin nüfuslu bir dogu kentinde kizini
>ta
> > >Ankara'lara, hukuk
> > > > > > fakültesine göndermek kolay bir is degildi o
>dönemde.
> > > > > >
> > > > > > Hisim, akrabanin konu, komsunun fiskoslarina
> > >aldirmamis okumaya
> > > > > > göndermisti kizini...
> > > > > >
> > > > > > Büyük oglu lisede, ortanca oglu ortaokulda,
>en küçük
> > >oglu ise
> > > > > > ilkokulda okuyordu.
> > > > > >
> > > > > > Çocukken gönderildigi Kuran Kursu'nda Arapça
>ve
> > >Osmanlica ögrenmisti.
> > > > > >
> > > > > > Türkçe okuyup, yazmayi çocuklari ilkokula
>basladiktan
> > >sonra, onlara
> > > > > > ders çalistirmak için ögrendi...
> > > > > >
> > > > > > Bu sayede tanisti dis dünya ile.
> > > > > >
> > > > > > Kocasinin her aksam eve getirdigi gazeteleri
> > >okuyarak...
> > > > > >
> > > > > > Akilliydi...
> > > > > >
> > > > > > 'Reis' derdi kocasi ona...
> > > > > >
> > > > > > Her türlü ev isinden baska tarla, bahçe
>isleri ile de
> > >o ilgilenirdi...
> > > > > >
> > > > > > Buna ragmen çok severdi kocasini.
> > > > > >
> > > > > > Hala da çok sever.
> > > > > >
> > > > > > Arada bir rüyasinda görür onu.
> > > > > >
> > > > > > Gördügü rüyayi unutmasin diye gecenin bir
>yarisi
> > >çocuklarini uyandirip
> > > > > > anlatir...
> > > > > >
> > > > > > Çocuklarini büyütüp, yetistirmesi ise uzun
>hikaye...
> > > > > >
> > > > > > Kocasinin ölüm haberini aldiktan üç gün
>sonra agzini
> > >ilk kez açtiginda
> > > > > > söyledigi ilk cümle 'gidecegiz buradan'
>oldu.
> > > > > >
> > > > > > Bu karara karsi çikan hisim akrabaya
>'çocuklar'
> > >diyerek direndi.
> > > > > > 'Onlarin okumasi lazim.'
> > > > > >
> > > > > > Tanidik berberlerin, terzilerin, iyi niyetli
>'çirak
> > >alma' tekliflerini
> > > > > > kulak arkasi etti.
> > > > > >
> > > > > > O güne dek saygida kusur etmedigi
>kaynanasinin 'Orospu
> > >olmaya mi
> > > > > > gidiyorsun Ankara'ya' sözünü ise tinmadi
>bile.
> > > > > >
> > > > > > Yillar sonra 'O da hakliydi' demisti. 'Genç
>yasta
> > >yitirdigi tek
> > > > > > oglunun yanisira bir de O'nun
>yadigarlarindan,
> > >torunlarindan ayri
> > > > > > düsmenin acisi ile söyledi o sözü'.
> > > > > >
> > > > > > Yapilirken kerpiçini, harcini sirtinda
>tasidigi evini
> > >kiraya vererek,
> > > > > > tasi taragi toplayip bir vagona yükledi.
>Çocuklari ile
> > >beraber bir
> > > > > > kompartmana dolusup Ankara'ya gitti...
> > > > > >
> > > > > > Bütün okullara yakin olmasina dikkat ederek
>bir ev
> > >kiraladi.
> > > > > > Çocuklarini yürüme mesafesindeki okullara
>kaydettirdi.
> > > > > >
> > > > > > Okul tatillerinde memleketine gidip yillik
>erzakini
> > >yapti ama yine de
> > > > > > zordu hayat. Kira, okul masraflari agir
>gelmeye
> > >basladi. Ogullarina
> > > > > > kiyamiyordu ama 'Abla'ya nazinin geçecegini
>biliyordu.
> > >Fedekarligi
> > > > > > ondan istedi. Abla hukuk ögrenimini birakip,
>demir
> > >yollarinda ise
> > > > > > girdi.
> > > > > >
> > > > > > Çocuklar, ne yasanilan hayatin zorlugunu
>fark etti, ne
> > >de babasizligi.
> > > > > >
> > > > > > Hepsi okudu.
> > > > > >
> > > > > > Büyük oglu devletin açtigi sinavlari
>kazanarak gittigi
> > >Almanya'dan
> > > > > > yedi yil sonra doktorasini yaparak döndü.
>Kisa sürede
> > >profesör oldu.
> > > > > >
> > > > > > Ortanca oglunun küçüklügünden bu yana merak
>sardigi
> > >tiyatrodan
> > > > > > vazgeçmeyecegini anlayinca ancak bir
>üniversite
> > >bitirmesi ve daha da
> > > > > > önemlisi yedek subay olarak askerligini
>yapmasi kosulu
> > >ile 'tiyatrocu'
> > > > > > olmasina izin verdi.
> > > > > >
> > > > > > Simdilerde o'nu sahnede, tv ekranlarinda
>görüp,
> > >kocasinin ölüm
> > > > > > haberini aldigi zaman tuttugu gözyaslarini
> > >esirgemiyor.
> > > > > >
> > > > > > Söylemeyi unuttum.
> > > > > >
> > > > > > O, yani 'Anne' sadece mutluluk duydugunda ya
>da
> > >duygulandiginda
> > > > > > aglar...
> > > > > >
> > > > > > Küçük oglu da en büyük agabeyin izinden
>giderek
> > >akademik kariyerini
> > > > > > tamamladi. Profesör oldu...
> > > > > >
> > > > > > Yasi bilinmiyor 'Anne'nin.
> > > > > >
> > > > > > En az 85'indedir diye tahminler yapiliyor.
> > > > > >
> > > > > > Belki de 90!..
> > > > > >
> > > > > > Üç büyük ameliyat geçirdi. Tansiyonu ancak
>ilaçlarla
> > >dengede duruyor.
> > > > > > Romatizma ve yaslilik bir zamanlar tasi
>siksa suyunu
> > >çikaracak kadar
> > > > > > güçlü olan adalelerini bitirip, tüketti.
>Yataga
> > >baglandi. Tekerlekli
> > > > > > yürütecinin yardimi ile tuvalete gidebiliyor
>ancak.
> > > > > >
> > > > > > Ve buna sükrediyor...
> > > > > >
> > > > > > Her zaman ilgi duydugu dis dünya ile tek
>baglantisi
> > >katarakt
> > > > > > ameliyatina ragmen okumakta zorlandigi
>gazeteler.
> > > > > >
> > > > > > Isitme cihazi ise hiç ise yaramiyor.
> > > > > >
> > > > > > Dudak okuyarak anlasiyor etrafi ile...
> > > > > >
> > > > > > Yine de mutlu.
> > > > > >
> > > > > > Tek pismanligi son seçimlerde Ecevit'in
>partisine
> > >verdigi oy.
> > > > > >
> > > > > > Tek dilegi ise kimselere, özellikle de
>yataga
> > >baglandiktan sonra
> > > > > > kendisine çiçekler gibi bakan çileli kizina
>'Abla'ya
> > >daha fazla yük
> > > > > > olmadan sessizce ölmek...
> > > > > >
> > > > > > Ölüp cennete gitmek ve orada henüz otuzbes
>yasindayken
> > >yitirdigi
> > > > > > kocasi ile bulusarak 'Adam'ina; 'çocuklarini
>vatana,
> > >millete hayirli
> > > > > > birer evlat olarak yetistirdigini ve
>'kendilerini
> > >kurtardigi"
> > > > > > müjdesini vermek...
> > > > > >
> > > > > > Anneler gününde 'Annem' geldi aklima...
> > > > > >
> > > > > > Söyle ya da böyle Anadolu'daki yüzbinlerce
>anne'ye
> > >oldugu kadar sizin
> > > > > > de annenize benzeyen kendi annem...
> > > > > >
> > > > > > Ne desem bilmem ki!..
> > > > > >
> > > > > > Ne desek!..
> > > > > >
> > > > > > Kenan Işık
> > > > > >
>kocasinin ölüm
> > >haberi aldiginda
> > > > > > evi badana ediyordu... Elinde badana firçasi
>oldugu
> > >yere çöktü,
> > > > > > kaldi...
> > > > > >
> > > > > > Aglamadi...
> > > > > >
> > > > > > Konusmadi da...
> > > > > >
> > > > > > Günlerce konusmadi...
> > > > > >
> > > > > > Demiryolcu olan kocasi bir tren kazasinda
>ölmüs, bes
> > >çocukla dul
> > > > > > kalmisti.
> > > > > >
> > > > > > Büyük kizi evliydi, bir sonraki kizi Hukuk
> > >Fakültesi'ne gidiyordu.
> > > > > >
> > > > > > 40, 50 bin nüfuslu bir dogu kentinde kizini
>ta
> > >Ankara'lara, hukuk
> > > > > > fakültesine göndermek kolay bir is degildi o
>dönemde.
> > > > > >
> > > > > > Hisim, akrabanin konu, komsunun fiskoslarina
> > >aldirmamis okumaya
> > > > > > göndermisti kizini...
> > > > > >
> > > > > > Büyük oglu lisede, ortanca oglu ortaokulda,
>en küçük
> > >oglu ise
> > > > > > ilkokulda okuyordu.
> > > > > >
> > > > > > Çocukken gönderildigi Kuran Kursu'nda Arapça
>ve
> > >Osmanlica ögrenmisti.
> > > > > >
> > > > > > Türkçe okuyup, yazmayi çocuklari ilkokula
>basladiktan
> > >sonra, onlara
> > > > > > ders çalistirmak için ögrendi...
> > > > > >
> > > > > > Bu sayede tanisti dis dünya ile.
> > > > > >
> > > > > > Kocasinin her aksam eve getirdigi gazeteleri
> > >okuyarak...
> > > > > >
> > > > > > Akilliydi...
> > > > > >
> > > > > > 'Reis' derdi kocasi ona...
> > > > > >
> > > > > > Her türlü ev isinden baska tarla, bahçe
>isleri ile de
> > >o ilgilenirdi...
> > > > > >
> > > > > > Buna ragmen çok severdi kocasini.
> > > > > >
> > > > > > Hala da çok sever.
> > > > > >
> > > > > > Arada bir rüyasinda görür onu.
> > > > > >
> > > > > > Gördügü rüyayi unutmasin diye gecenin bir
>yarisi
> > >çocuklarini uyandirip
> > > > > > anlatir...
> > > > > >
> > > > > > Çocuklarini büyütüp, yetistirmesi ise uzun
>hikaye...
> > > > > >
> > > > > > Kocasinin ölüm haberini aldiktan üç gün
>sonra agzini
> > >ilk kez açtiginda
> > > > > > söyledigi ilk cümle 'gidecegiz buradan'
>oldu.
> > > > > >
> > > > > > Bu karara karsi çikan hisim akrabaya
>'çocuklar'
> > >diyerek direndi.
> > > > > > 'Onlarin okumasi lazim.'
> > > > > >
> > > > > > Tanidik berberlerin, terzilerin, iyi niyetli
>'çirak
> > >alma' tekliflerini
> > > > > > kulak arkasi etti.
> > > > > >
> > > > > > O güne dek saygida kusur etmedigi
>kaynanasinin 'Orospu
> > >olmaya mi
> > > > > > gidiyorsun Ankara'ya' sözünü ise tinmadi
>bile.
> > > > > >
> > > > > > Yillar sonra 'O da hakliydi' demisti. 'Genç
>yasta
> > >yitirdigi tek
> > > > > > oglunun yanisira bir de O'nun
>yadigarlarindan,
> > >torunlarindan ayri
> > > > > > düsmenin acisi ile söyledi o sözü'.
> > > > > >
> > > > > > Yapilirken kerpiçini, harcini sirtinda
>tasidigi evini
> > >kiraya vererek,
> > > > > > tasi taragi toplayip bir vagona yükledi.
>Çocuklari ile
> > >beraber bir
> > > > > > kompartmana dolusup Ankara'ya gitti...
> > > > > >
> > > > > > Bütün okullara yakin olmasina dikkat ederek
>bir ev
> > >kiraladi.
> > > > > > Çocuklarini yürüme mesafesindeki okullara
>kaydettirdi.
> > > > > >
> > > > > > Okul tatillerinde memleketine gidip yillik
>erzakini
> > >yapti ama yine de
> > > > > > zordu hayat. Kira, okul masraflari agir
>gelmeye
> > >basladi. Ogullarina
> > > > > > kiyamiyordu ama 'Abla'ya nazinin geçecegini
>biliyordu.
> > >Fedekarligi
> > > > > > ondan istedi. Abla hukuk ögrenimini birakip,
>demir
> > >yollarinda ise
> > > > > > girdi.
> > > > > >
> > > > > > Çocuklar, ne yasanilan hayatin zorlugunu
>fark etti, ne
> > >de babasizligi.
> > > > > >
> > > > > > Hepsi okudu.
> > > > > >
> > > > > > Büyük oglu devletin açtigi sinavlari
>kazanarak gittigi
> > >Almanya'dan
> > > > > > yedi yil sonra doktorasini yaparak döndü.
>Kisa sürede
> > >profesör oldu.
> > > > > >
> > > > > > Ortanca oglunun küçüklügünden bu yana merak
>sardigi
> > >tiyatrodan
> > > > > > vazgeçmeyecegini anlayinca ancak bir
>üniversite
> > >bitirmesi ve daha da
> > > > > > önemlisi yedek subay olarak askerligini
>yapmasi kosulu
> > >ile 'tiyatrocu'
> > > > > > olmasina izin verdi.
> > > > > >
> > > > > > Simdilerde o'nu sahnede, tv ekranlarinda
>görüp,
> > >kocasinin ölüm
> > > > > > haberini aldigi zaman tuttugu gözyaslarini
> > >esirgemiyor.
> > > > > >
> > > > > > Söylemeyi unuttum.
> > > > > >
> > > > > > O, yani 'Anne' sadece mutluluk duydugunda ya
>da
> > >duygulandiginda
> > > > > > aglar...
> > > > > >
> > > > > > Küçük oglu da en büyük agabeyin izinden
>giderek
> > >akademik kariyerini
> > > > > > tamamladi. Profesör oldu...
> > > > > >
> > > > > > Yasi bilinmiyor 'Anne'nin.
> > > > > >
> > > > > > En az 85'indedir diye tahminler yapiliyor.
> > > > > >
> > > > > > Belki de 90!..
> > > > > >
> > > > > > Üç büyük ameliyat geçirdi. Tansiyonu ancak
>ilaçlarla
> > >dengede duruyor.
> > > > > > Romatizma ve yaslilik bir zamanlar tasi
>siksa suyunu
> > >çikaracak kadar
> > > > > > güçlü olan adalelerini bitirip, tüketti.
>Yataga
> > >baglandi. Tekerlekli
> > > > > > yürütecinin yardimi ile tuvalete gidebiliyor
>ancak.
> > > > > >
> > > > > > Ve buna sükrediyor...
> > > > > >
> > > > > > Her zaman ilgi duydugu dis dünya ile tek
>baglantisi
> > >katarakt
> > > > > > ameliyatina ragmen okumakta zorlandigi
>gazeteler.
> > > > > >
> > > > > > Isitme cihazi ise hiç ise yaramiyor.
> > > > > >
> > > > > > Dudak okuyarak anlasiyor etrafi ile...
> > > > > >
> > > > > > Yine de mutlu.
> > > > > >
> > > > > > Tek pismanligi son seçimlerde Ecevit'in
>partisine
> > >verdigi oy.
> > > > > >
> > > > > > Tek dilegi ise kimselere, özellikle de
>yataga
> > >baglandiktan sonra
> > > > > > kendisine çiçekler gibi bakan çileli kizina
>'Abla'ya
> > >daha fazla yük
> > > > > > olmadan sessizce ölmek...
> > > > > >
> > > > > > Ölüp cennete gitmek ve orada henüz otuzbes
>yasindayken
> > >yitirdigi
> > > > > > kocasi ile bulusarak 'Adam'ina; 'çocuklarini
>vatana,
> > >millete hayirli
> > > > > > birer evlat olarak yetistirdigini ve
>'kendilerini
> > >kurtardigi"
> > > > > > müjdesini vermek...
> > > > > >
> > > > > > Anneler gününde 'Annem' geldi aklima...
> > > > > >
> > > > > > Söyle ya da böyle Anadolu'daki yüzbinlerce
>anne'ye
> > >oldugu kadar sizin
> > > > > > de annenize benzeyen kendi annem...
> > > > > >
> > > > > > Ne desem bilmem ki!..
> > > > > >
> > > > > > Ne desek!..
> > > > > >
> > > > > > Kenan Işık
> > > > > >