01-11-2008, Saat: 10:52 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
''İçimde sevgi adında bir fidan büyüyor
tohumunu eken sen, sulayan ben
kurumayacağını biliyorum,
hep yeşerecek, hep büyüyecek, büyüdükçe kökleşecek,
gün gelecek hiç kimse sökemeyecek;
alamayacak hiç kimse seni benden; ölüm bile
sen benim içimde büyüttüğüm sevgi çiçeğimsin...
sen benim bitanemsin; vazgeçemediğimsin;
canımsın; unutmak istemediğim aşkımsın
hayallerimi süsleyensin,
kaybetmekten korktuğum,
yalnızlığımı paylaştığımsın
sen hasretle beklediğimsin
sevdiğimsin sen benim,
umutlarımsın, yarınlarımsın
sevmeye değer üç beş kişiden birisin
dilediğimsin Allah´tan
ve dilerim ki Allah´tan;
hiçbir zaman üzülmeyesin,
dert tasa nedir bilmeyesin,
uğramasın sana kötülükler,
varmasın sana kötülüğe çıkan yollar
hep seni benden daha çok seven insanlar cıksın karşına
var olduğunu bilmek yeter bana.....
01-11-2008, Saat: 10:54 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
01-11-2008, Saat: 10:56 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
GİDEN VE KALAN SEVGİLİNİN DİLİNDEN AŞK
Aşk neydi? İnsana neler verirdi ve neler alıp götürürdü? Bu bitmez ve
dinmeyen sancılı soruların cevapları nelerdi, kim cevaplayacaktı… O halde bu
soruların cevaplarını giden ve kalan sevgiliden dinleyelim bir de bakalım
neler diyecekler bizlere….
GİDEN SEVGİLİ:
Aşkı ben mi tanımlayacağım şimdi ve bu bitmez soruların cevaplarını… Aşk
bana göre bir tutku, bir macera ve hayal ürünüydü sadece o kadar… Biri
çıkmıştı karşıma yalnızlığın en ağır idamlarında… Sevmeli miydim ve sevgili
olmalı mıydım bir türlü karar veremiyordum… Ama onun o manalı gözleri ve
içten gülümsemesi içimi ısıtıyordu… Belki de tutunacak dalımı da bulmuştum,
yalnızlığın en ağır idamından beni kurtaracak… Sevgilim olur musun demiştim
umarsızca ve kaygısızca… Kabul etmişti o da, aslında edeceğini en baştan
biliyordum çünkü gözler hiçbir zaman yalan söylemezdi insana… Beni benden
daha çok seviyordu ve beni mutlu edecekti bundan adım gibi emindim… Her şey
mükemmeldi ilk başlarda, sevdiğini söylüyordu ve açıkçası bu da egomu tatmin
ediyordu… Ben seviyor muydum aslında bu da tartışılırdı… Bende ki sadece
hoşlantıydı ve öyle de kalacaktı bana göre… Sevmiyordum aslında onu çünkü
kolaydı ve her istediğimi koşulsuz yerine getiriyordu, bana göre zor
olmalıydı çünkü aşk zoru severdi… Kavgalarımız bile hep tek taraflıydı,
hatalı olsam bile sevgisi her şeyi alttan almasına sebep olduruyordu
açıkçası bu da beni korkutuyordu… Bir gün el ele dolaşırken sahil kenarında,
gözlerimin içine bakarak " beni yüreğinin neresine koydun acaba" diye
sorduğunda yıkılmıştım o dakika… Ellerini bıraktım ve anlamasız bir soru
sorma diye geçiştirdim sadece, şakındı ve imalı bakıyordu, ben ise gözlerimi
ona bile çeviremiyordum sevmediğimi anlar korkusuyla… yine bir gün sahilde
bankta otururken ona söz vermesini istedim, bu söz "bir gün sana haber
vermeden sessiz ve sakince gidersem ağlamayacağına söz" ver dememdi… O da
bana " bir gün gitmek istersen o zaman bana kendin söyle ki gözyaşlarım
akmasın ardından" dedi…O gün sabaha kadar düşündüm ve ilişkiyi bitirmeye
karar verdim…. Peki ayrılma sebebim ne olabilirdi ki, her şey mükemmeldi ve
beni deli gibi seven biriydi.. Kafam allak, bullak olmuştu düşünemez hale
geldiğim bir anda, bitirmeye karar verdim sessizce giderek hayatından… Bir
sürü mesajla karşılık verdi, neden niçin sorularla… Telefonumu kökten
kapattım soruları cevaplamamak adına onun hiç biri suçu yoktu hatta ayrılma
sebebimde, şimdi ne yazacaktım ki ona… Aradan aylar geçti ve ben hala
nedenini anlamadığım bir durum içersinde onu düşünüyordum ve gülen gözlerini
özlüyordum… Aramalıydım tekrardan, ya dönmezse geri bana bu türlü sebepsiz
ayrılmadan sonra… Her şeyi şimdi anlıyorum, bende onu sevmiştim ama geç
anlaşılmış bir sevgiydi bendeki sadece o kadar.
Aşk neleri mi getirdi bana;
Beni seven ve gülen gözleriyle bana sevmenin ne demek olduğunu öğreten
birini getirdi… Yalnızlığın en ağır idamından kurtardı, geç kalmış olsam da
her ne kadar, anlamada, sevmenin koşulsuz olduğunu öğretti…
Aşk neleri mi aldı benden;
Aşk bana verdiklerini geri aldı nankörlüğüm yüzünden…
Şimdiler de ben sevgilimin gözyaşlarıyla kalmışlığını değil de, gülen
gözleriyle hatırlıyorum…
KALAN SEVGİLİ:
Aşkı tanımlama sırası bana mı geldi şimdilerde… Aşk bana göre tutku, yanık
sevda türküsü, özlem, hasret ve hayal dünaysının en güzel büyüsü… Biri
çıkmıştı karşıma sevgiden umudu kestiğim anda… Gözlerine baktığım an işte bu
dedim bu seni hayata dönderecek olan insan… Sevmiştim koşulsuz, kuralsız ve
çıkarsızca… Her şey mükemmeldi ilk zamanlarda… Heyecanlanmayı , tutkuyu ve
sevmenin yüceliğini yeniden anlamıştım o sıralarda…
Mutluydum,
Seviyordum
Ve bana göre seviliyordum…
Bu üç şey de açıkçası ayaklarımı yerden kesmiyor değildi… Her günümü hemen
hemen ayırıyordum ve bundan da hiç mi hiç gocunmuyordum… Bir gün sahilde el
ele yürürken gözlerinin içine bakarak beni yüreğinin neresine koyduğunu
sorduğumda eli bıraktı anlamsızca ve lafı değiştirdi " bana böyle anlamsız
sorular sorma" diyerek… Aslında o gün anlamıştım benim onu sevdiğim kadar
beni sevmediğini… Ama bunu ne ona, ne de kendime itiraf ediyordum, açıkçası
korkuyordum bitmesinden ve sırf bu yüzden de içime atarak susuyordum denize
bakışlarımla itirafımı ederek… Yine bir gün sahil kenarında bankta otururken
bana bir söz vermemi istedi… Bu söz ise; "bir gün sana haber vermeden sessiz
ve sakince gidersem ağlamayacağına söz" ver dedi… Ben de ona " bir gün
gitmek istersen o zaman bana kendin söyle ki gözyaşlarım akmasın ardından"
dedim… O gün son buluşmamızdı ve o yine yapacağını yapmıştı… Bir anda
hayatıma sessizce girdiği gibi, sessizce gitti habersizce… Aradım günlerce,
mesajlar gönderdim "neden, niçin" diye… Mesajlarım gitmişti ona gitmesine
ama cevapları bana gelmemişti hala… Çünkü telefonunu kökten kapatmıştı,
ulaşmayayım diye ona…
Ağlıyordum…
Seviyordum…
Ve hala içimde ki sevgiyi yok edemiyordum…
Bana tekrar dönüp "yeniden başlayalım mı "dese tek diyeceğim kelime," git
kendine başka bir oyuncak ara" demek olurdu herhalde…
Aşk bana neler mi getirdi;
Sevmenin ne demek olduğunu öğretti ve hayallerin gerçek olduğunu,
gerçeklerin ise hayal olduğunu gösterdi…Elinden oyuncağı alınmış gibi
ağlamayı getirdi….
Aşk benden neleri mi götürdü;
Gülen gözlerimi, karşımda ki insanlara güvenmeyi, kahkahalarımı ve en
önemlisi bende ki beni götürdü…
Şimdiler de ben sevgilimin sebepsiz gidişiyle değil de, yalan gözleriyle
seviyorum demesini hatırlıyorum…
01-11-2008, Saat: 10:56 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
GİDEN VE KALAN SEVGİLİNİN DİLİNDEN AŞK
Aşk neydi? İnsana neler verirdi ve neler alıp götürürdü? Bu bitmez ve
dinmeyen sancılı soruların cevapları nelerdi, kim cevaplayacaktı… O halde bu
soruların cevaplarını giden ve kalan sevgiliden dinleyelim bir de bakalım
neler diyecekler bizlere….
GİDEN SEVGİLİ:
Aşkı ben mi tanımlayacağım şimdi ve bu bitmez soruların cevaplarını… Aşk
bana göre bir tutku, bir macera ve hayal ürünüydü sadece o kadar… Biri
çıkmıştı karşıma yalnızlığın en ağır idamlarında… Sevmeli miydim ve sevgili
olmalı mıydım bir türlü karar veremiyordum… Ama onun o manalı gözleri ve
içten gülümsemesi içimi ısıtıyordu… Belki de tutunacak dalımı da bulmuştum,
yalnızlığın en ağır idamından beni kurtaracak… Sevgilim olur musun demiştim
umarsızca ve kaygısızca… Kabul etmişti o da, aslında edeceğini en baştan
biliyordum çünkü gözler hiçbir zaman yalan söylemezdi insana… Beni benden
daha çok seviyordu ve beni mutlu edecekti bundan adım gibi emindim… Her şey
mükemmeldi ilk başlarda, sevdiğini söylüyordu ve açıkçası bu da egomu tatmin
ediyordu… Ben seviyor muydum aslında bu da tartışılırdı… Bende ki sadece
hoşlantıydı ve öyle de kalacaktı bana göre… Sevmiyordum aslında onu çünkü
kolaydı ve her istediğimi koşulsuz yerine getiriyordu, bana göre zor
olmalıydı çünkü aşk zoru severdi… Kavgalarımız bile hep tek taraflıydı,
hatalı olsam bile sevgisi her şeyi alttan almasına sebep olduruyordu
açıkçası bu da beni korkutuyordu… Bir gün el ele dolaşırken sahil kenarında,
gözlerimin içine bakarak " beni yüreğinin neresine koydun acaba" diye
sorduğunda yıkılmıştım o dakika… Ellerini bıraktım ve anlamasız bir soru
sorma diye geçiştirdim sadece, şakındı ve imalı bakıyordu, ben ise gözlerimi
ona bile çeviremiyordum sevmediğimi anlar korkusuyla… yine bir gün sahilde
bankta otururken ona söz vermesini istedim, bu söz "bir gün sana haber
vermeden sessiz ve sakince gidersem ağlamayacağına söz" ver dememdi… O da
bana " bir gün gitmek istersen o zaman bana kendin söyle ki gözyaşlarım
akmasın ardından" dedi…O gün sabaha kadar düşündüm ve ilişkiyi bitirmeye
karar verdim…. Peki ayrılma sebebim ne olabilirdi ki, her şey mükemmeldi ve
beni deli gibi seven biriydi.. Kafam allak, bullak olmuştu düşünemez hale
geldiğim bir anda, bitirmeye karar verdim sessizce giderek hayatından… Bir
sürü mesajla karşılık verdi, neden niçin sorularla… Telefonumu kökten
kapattım soruları cevaplamamak adına onun hiç biri suçu yoktu hatta ayrılma
sebebimde, şimdi ne yazacaktım ki ona… Aradan aylar geçti ve ben hala
nedenini anlamadığım bir durum içersinde onu düşünüyordum ve gülen gözlerini
özlüyordum… Aramalıydım tekrardan, ya dönmezse geri bana bu türlü sebepsiz
ayrılmadan sonra… Her şeyi şimdi anlıyorum, bende onu sevmiştim ama geç
anlaşılmış bir sevgiydi bendeki sadece o kadar.
Aşk neleri mi getirdi bana;
Beni seven ve gülen gözleriyle bana sevmenin ne demek olduğunu öğreten
birini getirdi… Yalnızlığın en ağır idamından kurtardı, geç kalmış olsam da
her ne kadar, anlamada, sevmenin koşulsuz olduğunu öğretti…
Aşk neleri mi aldı benden;
Aşk bana verdiklerini geri aldı nankörlüğüm yüzünden…
Şimdiler de ben sevgilimin gözyaşlarıyla kalmışlığını değil de, gülen
gözleriyle hatırlıyorum…
KALAN SEVGİLİ:
Aşkı tanımlama sırası bana mı geldi şimdilerde… Aşk bana göre tutku, yanık
sevda türküsü, özlem, hasret ve hayal dünaysının en güzel büyüsü… Biri
çıkmıştı karşıma sevgiden umudu kestiğim anda… Gözlerine baktığım an işte bu
dedim bu seni hayata dönderecek olan insan… Sevmiştim koşulsuz, kuralsız ve
çıkarsızca… Her şey mükemmeldi ilk zamanlarda… Heyecanlanmayı , tutkuyu ve
sevmenin yüceliğini yeniden anlamıştım o sıralarda…
Mutluydum,
Seviyordum
Ve bana göre seviliyordum…
Bu üç şey de açıkçası ayaklarımı yerden kesmiyor değildi… Her günümü hemen
hemen ayırıyordum ve bundan da hiç mi hiç gocunmuyordum… Bir gün sahilde el
ele yürürken gözlerinin içine bakarak beni yüreğinin neresine koyduğunu
sorduğumda eli bıraktı anlamsızca ve lafı değiştirdi " bana böyle anlamsız
sorular sorma" diyerek… Aslında o gün anlamıştım benim onu sevdiğim kadar
beni sevmediğini… Ama bunu ne ona, ne de kendime itiraf ediyordum, açıkçası
korkuyordum bitmesinden ve sırf bu yüzden de içime atarak susuyordum denize
bakışlarımla itirafımı ederek… Yine bir gün sahil kenarında bankta otururken
bana bir söz vermemi istedi… Bu söz ise; "bir gün sana haber vermeden sessiz
ve sakince gidersem ağlamayacağına söz" ver dedi… Ben de ona " bir gün
gitmek istersen o zaman bana kendin söyle ki gözyaşlarım akmasın ardından"
dedim… O gün son buluşmamızdı ve o yine yapacağını yapmıştı… Bir anda
hayatıma sessizce girdiği gibi, sessizce gitti habersizce… Aradım günlerce,
mesajlar gönderdim "neden, niçin" diye… Mesajlarım gitmişti ona gitmesine
ama cevapları bana gelmemişti hala… Çünkü telefonunu kökten kapatmıştı,
ulaşmayayım diye ona…
Ağlıyordum…
Seviyordum…
Ve hala içimde ki sevgiyi yok edemiyordum…
Bana tekrar dönüp "yeniden başlayalım mı "dese tek diyeceğim kelime," git
kendine başka bir oyuncak ara" demek olurdu herhalde…
Aşk bana neler mi getirdi;
Sevmenin ne demek olduğunu öğretti ve hayallerin gerçek olduğunu,
gerçeklerin ise hayal olduğunu gösterdi…Elinden oyuncağı alınmış gibi
ağlamayı getirdi….
Aşk benden neleri mi götürdü;
Gülen gözlerimi, karşımda ki insanlara güvenmeyi, kahkahalarımı ve en
önemlisi bende ki beni götürdü…
Şimdiler de ben sevgilimin sebepsiz gidişiyle değil de, yalan gözleriyle
seviyorum demesini hatırlıyorum…
01-11-2008, Saat: 10:57 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
01-11-2008, Saat: 10:59 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
HAYAT HERZAMAN HÜZÜNDENMİ İBARETTİ YOKSA MUTLULUKLAR HERYERDEYDİ DE BENMİ KÖRDÜM BİLEMİYORUM .O KADAR UZUN ZAMAN OLDU GÖZLERİM GÜLMEYELİ KASLARIM UNUTMUŞ OLMALI KAHKAHAYI…KAYBETMİŞİM GÖKKUŞAÄžINI SİYAH BEYAZ DÜNYAMDA ,GÜNEŞLİ GÜNLERİM SİSLER ARKASINDA KALMIŞ SANKİ.ANNEMİN O MELEK YÜZÜNÜ İPEK SESİNİ ÖZLEDİM HEMDE NASIL BİLEMEZSİN…."HAYATTA HEYŞEY OLMASI MÜMKÜNDÜR BEBEÄžİM AMA YAŞANANLAR SABUN KÖPÜÄžÜNE BENZER UÇAR GİDER AŞKIM SEN UMUDUNU HİÇ KAYBETME SEVEBİLDİÄžİN KADAR SEV, VEREBİLDİÄžİN KADAR MUTLULUK VER . İYİLİKTE KÖTÜLÜKTE BİR GÜN MUTLAKA SANA DÖNECEKTİR HAYAT BİR YANSIMADAN İBARETTİR SEVERSEN SEVİLİRSİN, AÄžLATIRSAN AÄžLARSIN"DERDİ HEPSEVDİM ANNE HEP SEVDİM AMA HEP AÄžLADIM HEP YALNIZ KALDIM ….ARTIK SEVMEK İSTEMİYORUM .BENİM SABUNUM HİÇ KÖPÜRMEDİ ACILARIM HALA YÜREÄžİMDE KANIYOR…. UMUTLARIMI BİR YELKENLİYE YÜKLEDİM , MUTLULUKLARIM UÇAN BİR BALONA TAKILDI …..
YARIM OLAN BİRŞEYLERR VAR BENİM GÖREMEDİÄžİM YADA GÖSTEREMEDİÄžİM BOÄžAZIM DÜÄžÜM DÜÄžÜM HIÇKIRIKLARLA NEYANA BAKSAM HÜZÜN NEYE TUTUNSAM ACI…. EN KÖR NOKTADAYIM MERAK EDİYORUM ACABA DAHASI VARMI BENİM HİSLERİMİN HİÇMİ YANKISI YOK…KIRIK ZİNCİRİN NERESİNDE, ACABA EN ZAYIF HALKA KİM?ÇOK GÜZEL DONT WORRY BE HAPPY DİNLİYORUM İLK KISIM TAMAMDA İKİNCİ KISIMLA İLGİLİ BİRAZ PROBLEM VAR! ARTIK BENDE GÜNEŞİ GÖRMEK İSTİYORUM ETRAFIMDAKİ SİSİ DAÄžITMAK GÖZLERİM KÖR OLANA KADAR ONA BAKMAK ,BENDE O SICAÄžI HİSSETMK İSTİYORUM ERİYENE KADAR…TURNALARLA BERABER GÖÇ ETMEK İSTİYORUM ;MAVİ OLMAK İSTİYORUM OKYONUSLARDA KOYBOLMAK ,GÖKYÜZÜNDE UÇMAK İÇİN EN GÜÇLÜ YAPIŞTIRICI OLMAK İSTİYORUM KIRIK KALPLERİ YAPIŞTIRMAK İÇİN BİR GÜVERCİN OLUP SEVGİYİ SONSUZA KADAR TAŞIMAK VE SİHİRLİ TANECİKLERLE YERYÜZÜNE ÜFLEMEK ,BEYAZ OLMAK VE TÜM SİYAHLARI YERYÜZÜNDEN SİLMEK ,SEVGİ OLUP YAÄžMAK İSTİYORUM TÜM KALPSİZLERİN YÜREÄžİNE ….BELKİDE HALA UMUT VAR!!
01-11-2008, Saat: 11:00 PM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
146
-
Konuları:
18
-
Kayıt Tarihi:
Nov 2007
-
Rep Puanı:
BİR KELAAMIM VAR DİLİMDE HİÇ SÖYLEYEMDİM SANA
Geceleri seçiyorsun nedense
Sitem dolu bakışlarını
Gözlerime çekerken
Belki de bir gün
Sahiden çıkıp geleceksin yanıma
Sahiden kusacaksın
Ön yargısız kırgınlıklarını
Ama unutma
Çok gezdim sınırları zorlayarak
Çok hesaplar yaptım
Seni ulaşılmaz zirvelere taşıyarak
Ama olmadı
Farkımızı fark ettim sonunda
Gün aynı gündü elbet
Mevsim aynı mevsim
Ve sen aynı sen
Ama umursamayanlar vardı
Haykırışlarımı
Kıskananlar vardı
Kızıl bulutlarda seni izlememi
Belki de bir başka yerde
Belki de bir başka ufukta
Kim bilir
O zaman gecelere de sığınmayız
Dört duvar da engel olmaz
Hesaplar da iflas eder
Ve sen
Belki de çıkarsın sen olmaktan
Acısı zor gelir artık
Sıradan biri olmanın
Ve gizlice terk edersin
Bir iz bile bırakmadan kalbimi..</IMG>
01-12-2008, Saat: 12:03 AM <
Yeni Üye
Çevrimdışı
-
Yorumları:
20
-
Konuları:
0
-
Kayıt Tarihi:
Dec 2007
-
Rep Puanı:
Hepsi çok güzeldi, emeğinize sağlık.
|
