Hayatın nefesleri tıkadığı
hüzünleri damlalara bulayıp gönül hanelerine yağdırdığı anlardayım.. Ayrılığın buram buram içime işlediği eksikliğinin yükünü kaldıramayan yüreğimle ayrılıkların ve sevdaların başşehri vurgundayım.. Sağım olmazlar
solum sen... İçimde derin pişmanlıklar... Her günün her saniyenin dayanılmaz azabı delip geçerken yüreğimin ceplerini bir iç intiharın kanattıklarıyla çaresizliklerdeyim... Senden arta kalanları topladım... Götüreceklerim hazırda... Bir veda cümlesi kurabilmek adına bütün iç çekişlerim... Dilim lâl... Çığlıklarım karabasan korkularında sessiz... Söylenecek her veda vurgusu bir vurgun... Dilime dolanan her söz bir kurşun.. bir kurşunla vurulan iki kişi... Vaktim bol
kapı arası cümlelerimi tüketip yaşanmışlıkları da asarak suratıma yol almalıyım... İçimde senden çaldıklarım geride beni bırakarak... Ayaklarıma dolanan sevdaları da görmezlikten gelmeliyim... Geçmişin azaplarını
her günü işgal eden her anı dayanılmaz atfeden sevgi ve hasret yığınlarını atıp omuzlarımdan yitmeliyim yine... Beklemenin dayanılmaz heyecanının yanına eklediğim vicdan azaplarını da alıp gitmeliyim... Hayat kayıp giderken avuçlarımdan usumda sana dair yaşanmışlıklar kalsın diliyorum... Ve dahi gönlümde.. Hüzünlerim sana doğru... Gözlerimin pimini çek
yağsın her yanıma hatıralar... Bir iyi dilek daha tut hakkımda... Seni terk etmişliğimde ihtiyacım olacak dualarına.. Susma!..
Saniyelerin yıllara özendiği anlar yaşıyoruz
hüzünlerin yaşanmışlıkları katlettiği...Susma!..
Bağır hadi
haykır haksızlığımı! Hatta vur bitsin dilimin sevgi sancıları... Yeter ki susma!..
Susuşun
vurgunum olur...