Bir aşk hikayesi
İlk görüşte aşk değildi benimki. Ama O'nunla tanıştığım ilk gün başımın
döndüğünü itiraf etmeliyim. Galiba biraz da ayaklarım yerden kesildi.
Benimki paylaştıkça büyüyen bir aşktı. İlk günlerde seyrek
buluşmalarımızda çok da önemsemedim O'nu. Çok genç olmamın getirdiği
umarsızlıkla biraraya geldik. O ilk günlerde, 'Olsa da olur, olmasa da'
gibiydi duygularım. Varlığı, hayatımda çok fazla yer kaplamıyordu.
Sevincimde, kederimde, coşkumda, heyecanımda, başarılarımda,
başarısızlıklarımda, yalnızlıklarımda hep benimle oluşu büyüttü bu aşkı.
O'nu kendime yakın buldukça daha çok sevdim. Sevdikçe alıştım. Alıştıkça
bağlandım. Bağlandıkça tutuldum. Tutuldukça aşkım 'marazi'leşti. Ne onunla
ne onsuz cinsinden bir aşktı bu.
En büyük kavgalarımı O'nunla yaptım. Pek çok kez terketmeyi denedim ama
beceremedim. Med-cezirlerimde, sessizce benim O'na dönüşümü bekledi yıllar
boyunca. Ve hep dönen ben oldum...
En büyük coşkularıma O'nu ortak ettim. Sevgimi, O'nu yanımdan hiç
ayırmamakla gösterdim ama O, sessizliği ve sakinliğine rağmen hep
'aldatan' taraf oldu. Bense masum bakışlı sokak köpeği örneği 'sadık' olan
taraf.
Yaşattığı sıkıntılara, acılara rağmen 'affeden' hep ben oldum. 'Hainlik'
ise O'nun hanesine yazıldı.
Ama artık bitti bu 'köle' durumu!.
Artık kendimi O'ndan daha fazla önemsemeyi öğrendim. Yıllar sonra bile
olsa.
Ben severek terketmenin dayanılmaz hüznüne rağmen, sevgilimi terkettim!
O'nun bana son ihanetini öğrendiğimde, kendimi bir hastanenin acil
servisinde burnuma oksijen borusu takılıyken bulduğumda verdim kararımı.
O anda! Üstelik kendime acıyarak!
Bana verdiği tüm zararları bile bile sevdiğim için kendimden nefret ederek
verdim kararımı!
İlk kez bu kadar güçlü ve kararlıyım O'nu terketme konusunda.
Biliyorum çok büyük yalnızlık ve boşluk yaşayacağım.
Kimi zaman O'nun kokusunu özleyeceğim deli gibi.
Belki gizlice O'nun bulunduğu ortamlarda kokusunu içime çekeceğim derin
derin. Belki yeniden dönmeyi geçireceğim aklımdan.
Belki de gizlice, kaçamak kısa buluşmalar yapacağım.
Ama son ihanetini hatırlayınca, tekrar nefret edeceğim O'ndan.
O'nu çok sevdim biliyormusunuz.
Herşeye rağmen üstelik.
Ama artık ayrılık zamanı geldi.
Ve ben sigaraya ELVEDA dedim.
İçim buruk, ne yalan.
Üstelik çok MUTSUZUM.
Ama biliyorum ki, en büyük ayrılıklar bile zamanla unutuluyor.
Ben seni unutmak istiyorum SEVGİLİM.
Lütfen düş artık yakamdan!
SİGARAAAAA!
İlk görüşte aşk değildi benimki. Ama O'nunla tanıştığım ilk gün başımın
döndüğünü itiraf etmeliyim. Galiba biraz da ayaklarım yerden kesildi.
Benimki paylaştıkça büyüyen bir aşktı. İlk günlerde seyrek
buluşmalarımızda çok da önemsemedim O'nu. Çok genç olmamın getirdiği
umarsızlıkla biraraya geldik. O ilk günlerde, 'Olsa da olur, olmasa da'
gibiydi duygularım. Varlığı, hayatımda çok fazla yer kaplamıyordu.
Sevincimde, kederimde, coşkumda, heyecanımda, başarılarımda,
başarısızlıklarımda, yalnızlıklarımda hep benimle oluşu büyüttü bu aşkı.
O'nu kendime yakın buldukça daha çok sevdim. Sevdikçe alıştım. Alıştıkça
bağlandım. Bağlandıkça tutuldum. Tutuldukça aşkım 'marazi'leşti. Ne onunla
ne onsuz cinsinden bir aşktı bu.
En büyük kavgalarımı O'nunla yaptım. Pek çok kez terketmeyi denedim ama
beceremedim. Med-cezirlerimde, sessizce benim O'na dönüşümü bekledi yıllar
boyunca. Ve hep dönen ben oldum...
En büyük coşkularıma O'nu ortak ettim. Sevgimi, O'nu yanımdan hiç
ayırmamakla gösterdim ama O, sessizliği ve sakinliğine rağmen hep
'aldatan' taraf oldu. Bense masum bakışlı sokak köpeği örneği 'sadık' olan
taraf.
Yaşattığı sıkıntılara, acılara rağmen 'affeden' hep ben oldum. 'Hainlik'
ise O'nun hanesine yazıldı.
Ama artık bitti bu 'köle' durumu!.
Artık kendimi O'ndan daha fazla önemsemeyi öğrendim. Yıllar sonra bile
olsa.
Ben severek terketmenin dayanılmaz hüznüne rağmen, sevgilimi terkettim!
O'nun bana son ihanetini öğrendiğimde, kendimi bir hastanenin acil
servisinde burnuma oksijen borusu takılıyken bulduğumda verdim kararımı.
O anda! Üstelik kendime acıyarak!
Bana verdiği tüm zararları bile bile sevdiğim için kendimden nefret ederek
verdim kararımı!
İlk kez bu kadar güçlü ve kararlıyım O'nu terketme konusunda.
Biliyorum çok büyük yalnızlık ve boşluk yaşayacağım.
Kimi zaman O'nun kokusunu özleyeceğim deli gibi.
Belki gizlice O'nun bulunduğu ortamlarda kokusunu içime çekeceğim derin
derin. Belki yeniden dönmeyi geçireceğim aklımdan.
Belki de gizlice, kaçamak kısa buluşmalar yapacağım.
Ama son ihanetini hatırlayınca, tekrar nefret edeceğim O'ndan.
O'nu çok sevdim biliyormusunuz.
Herşeye rağmen üstelik.
Ama artık ayrılık zamanı geldi.
Ve ben sigaraya ELVEDA dedim.
İçim buruk, ne yalan.
Üstelik çok MUTSUZUM.
Ama biliyorum ki, en büyük ayrılıklar bile zamanla unutuluyor.
Ben seni unutmak istiyorum SEVGİLİM.
Lütfen düş artık yakamdan!
SİGARAAAAA!
eline sağlık