Yaktığım bütün gemiler küllerini savurdu yüzüme... Hesapsız öfkelerle kırdığım günahsız umutlarım vebalini boynuma astığım sevdasızlığım her gece kabusum oluyor... İki kelimelik cevapların ardından kapanıyor bütün kelimelerin parantezi...

Kalemim en çokta sus kelimelerimi yazıyor
... Ne yazsam hüznümü harcıyorum yazmasam boğuluyorum suslarımın kuy(t)ularında... Zemheri baharlarda yeşeren tek çiçeğimdin sen... Kırılgan kalbine değmemek için rüzgarsız yaşardım nefesinde... Ben bir nefesine mahkum etmişken koca ömrümü sen nefesizliği seçtin... Şimdi sakin bir ilk bahar güneşinden bakıyorsun yüzüme...
Öyle kırgın... Öyle masum... Dalıp dalıp gittiğim uzaklarda nisan oluyorsun...

Sensizliği haykırdığım meydanlarda isyan..

. En çokda kendimsizliğime isyan oluyorsun... Ne çok gidiyorsun yar ne çabuk unutuyorsun... Zaman bile geçmiyor artık sende... Bak tükenmiş artık "umudum" dediğin sermayen... Tedavül'den kaldırılmış ilaç denen zaman... Taze baharlar geçiyorken kapımızdan söylesene gözleri bahar! Ne zaman geçer bu zaman?



Kendime bulut olmak yordu beni en çokda... Işığıma set olup gidişine yağmurlar biriktirmek... Güneşi görmeden yaşamak... Şimdi alıp başımı ellerimin arasına bulutumun yükünü hafifletmekmi düşer bana? Katran karası gecelere emanet edip gerçeğimi sahte tebessümler mi vaadetmeliyim sabaha? Ecnebi mutluluklar yer bulmadı hiç lisanımın ülkesinde... Bir seni büyüttüm peltek kelimelerde bir gözyaşı biriktirdim yıllanmış fotoğrafların buruşmuş karelerinde...



Bulamadıklarımda kaybediyorum kendimi... Orijinal acılar bırakıyor heybesini toplayıp gitmeye hazırlanırken zaman... Kanadıkça düş topluyor yaralarım... Varsın kocaman bir anı(t) olsun yokluğun sahipsiz güncemde... Varsın taşra hüzünleri cizsin yokuma çıkan bütün yolları... Yokunu kaybettikçe yolundan şaşan varlığım meçhul fiillerle yazıyor yokluğunun adını... Ahım değiyor masum mısralara... Varlığımda bu kadar yok olacağını bilemezdim elbetvarlığını ezberlerken...



Seni takvimlerden sormak ahmaklıkmış... Yıllar üstüme devrildiğinde anladım... Dilimde noktaların kalbine gizlenen kelimeler var... Sitemkar arabesk icli... Adın kınalı bir kuzu kadar masum dilimde... Adın en kutsal matem kalemimde... Gel sensizliğime yani kendimsizliğime ver hoyratlığımı.. Ben kimsesizliğime vermişken tüm figanlarımı... Cephemde şahlanan sitemlerimle kara kalem efkarlar yazıyorum satırlarına sensizliğin... Bir yalnızlığın hüzünlüsüne birde yenilgilerin senlisine yeniliyor çaresiz kalbim... Ellerim şahidi oluyor tüm öfkelerin... Efkar rengiyle yazıyorsa kalemim suçu hangi kelimem üstlenmeli?



Söylesene sizin oralarda kuşlar hangi dilde öter? Hangi tabip deva bulur sevda illeti sarmışken en aşk yanlarımızı?



Terkedilmiş şehirlerin ıssızlığını taşıyorsa gözlerim vazgeçilmiş duyguları sahiplenmişse sahipsiz kalbim aylak ömrümün bedbahtlığına yoldaş aramak içindir... Kapat gözlerini karanlığımı gör... Ve aç yüreğini... Varlığınla aydınlattığın dünyama bak... Al yüreğimi yar... Al yüreğimi yakana süs diye tak ...



Üstüme sinen hüznün o iç burkan kokusu... Başımda ağır başlı yalnızlık alabildiği kadar keder gözlerimde... Sardunya rengi baharları özlüyorum kış soğuğu hicran mevsimlerinde... Ayrılıkları acıya yeğleyen mevsimler geçiyor gözlerimden... Sussam diyorum kelimeleri boğazıma düğümleyerek... Alıp elime kalbim kadar kara kaplı güncemi satır satır dağlansam tuzlu cümlelerimle sayfalarca seni ağlasam...
Kapanına sıkışıyor kalbim bir parça sen uğruna bin kez ölüyorum... Kapımı çalarken kimsesizlikler ben kendimsizliğimle saklambaç oynuyorum...



Kapımda biriken yalnızlıklar ansızın basacaklar sanki sen yanlarımı... İlkel elvedalarını silah yapıp sevda kurşunlarıyla sensizliğimden vurduğunda beni ben şerh düşmüştüm adını acıya... Dilimden kanlı "gel"ler damlamıştı sahipsiz kaldırımlara...



İşte şimdi o kimsesiz kaldırımlarda seni bekliyor gellerim... Gel ey yar! Gitmeden şehrimden bu neşeli bahar.... Gel yar... Gel'lerimi harcamadan bu hercai zamanlar...



Adını şerh düşsemde acıya acın mutluluğum olup dalgalanıyor kalbimin surlarında!



Adını şerh düşsemde acıma yinede gel yar! Hasretin saplanmasın soluma... Gel sensizlik takılmasın urgan diye boynuma...
Gel ki kanıt olsun varlığın yokluğuma...

[SIZE=3]Hiç bir hayatta yerim yok biliyorum.Rüzgar ne yöne eserse [SIZE=4]gidiyorum..[/SIZE]
Kahrolası bu duygular bitiriyor yarına olan ümitlerimi..Saklayamıyorumbiri gelip alıyor son elimde kalan iyi niyetimi.[/SIZE]

[SIZE=6]Ben her gece ölecek değilim ya!.. [/SIZE]


ben her gece ölecek değilim ya...

me____sa___fe




biliyorum mesafeler gizliyorsun aramıza çılgınlıktır böylesi aşklara mesafe koymak kifayetsizdir mesafeler
gönül sevmek istedikten sonra her nasılsa biliyorum işte...
aldanmasın diye gözlerim mesafeleri yuttu ayaklarım ölümü yanağından öptü kirpiklerim ırmakların ellerinden tuttu gözyaşlarım..
ellerimde alaca karanlığın şafakları yüreğimde kuduran acılar…
yüreğimi döküyorum kaldırımlara
yüreğimi kaldıran olmuyor dilime kenetlenmiş bahar kokulu şarkılar esaretine mubtelayım tereddütsüz...
gözlerini benden kaçırdığın gibi kimseden kaçırma sana nerede olduğunu sormuyorum çünkü gözyaşlarım kadar yakınsın bana seni özlediğimi söylemeyi hiç bu kadar çok istememiştim sakın dudakların değmesin başka dudaklara yüreğin çarpmasın başkaları için sadece beni kıskan haylaz kızlardan sadece benimle kirlen aşk büyüttüğün akşamlarda ağlayıp koklanacak bir gül değilsem bir gül at ayaklarıma yüreğimi dizelere asıp katmer katmer sunuyorum sana suskunluğum kanatmasın diye seni!..

bir veda oldun artık dudaklarımda...
hani dursam diyorumdüşünmek istiyorum [SIZE=5]yok yok yapamıyorum.... [/SIZE]
hava bulutlandı yinebaşladı yağmur damlalarını çığlık çığlığa savurmaya...
ben yürüyorum yürürken hissediyorum eziliyorum çığlıkların altında ve eziyorum anıları sanki bir damla yaşı akıtır gibi..yere düşen her damlanın yüreğinde sen olduğunu bilmeden...kaçış mı bu??yoksa direniş mi sensizliğe karşı....
sonunda yine akşam oldu...
sahte bir gölge kapımda sanki canımı istercesinerüzgar uğulduyor penceremde arsız bir katil gibi...korkuyorumko ruyamıyorum kendimi...
şimdi susma zamanı kapalı kapılar ardındaki hırçınlığımın...
doğr u olanı seçemiyorum bir türlü..oysa şıklar o kadar basit ve acizki...tekrarlamay a gerek duymadan yaşamak istiyorum sadece hüznümün yoğunluğunuda [SIZE=5]mutluluğumun huzurunuda...[/SIZE]
edecek tek kelimem yok sana anlatacak sayfalar dolusu ama kağıt üzerinde anlam ifade etmeyen milyonlarca kelimem var...
tekrar deniyorum ama yinede dogru olanı seçemiyorum...oysa şıklar o kadar beyaz ve masumki..her tercih yanlış olacak galibasana çıkan bir yol bulmak hariç tabi...
zaman güçsüz ve bitkin benim için...
öyle yordumki zamanı tutunacak tek bi salisesi bile kalmadıavucumdaki kum taneleri hariç tabi...
kalıpla gitmek arası ince bir cizgiben bir oraya bir buraya savruluyorum...
ancak larkeşkeleramalar ve pişmalıklar kovalayıp duruyor beni hudutlar arasında...tekrar deniyorum ama yinede dogru olanı secemiyorum..[SIZE=5]oysa şıklar o kadar[/SIZE]
yakın ve içtenki...
duraklar karanlığı gösteriyor ve kalkan otobüs kimsesizliğe dogru yol alıyor içindeki yanlızlıklarla birlikte durmadan ve soluksuz bir biçimde....sayıkladı gım acı ezgiler çığlıklarla karışıyor sevgimin izinde...
bir melodi oluyor sonunda karmakarısık biraz aşk biraz keder kokuyor güftesi....
bir veda oldun artık dudaklarımda...acıyo r ve acıtıyor hayallerimden artakalanlar..yitiyo r saygısını tüm yaşananlar..kesip atmak tek çare gibi duruyor tutunamadığım aşkını...tekrar deniyroum ama yinede dogru olanı secemiyorum..oysa şıklar o kadar ölümü ve ölmeyi çağrıştırıyorki...
[SIZE=5]adam olupta birini seçemiyorum...[/SIZE]
yani ben yok olmayı bile başaramıyorum....

Baş ucumda sayıklıyor başı bozuk gece..
Kursağında küflü bekleyişler var odaların..
Ve eşiklerde yarım kalmış sözler...


Cansesim !
Gidişinle binlerce çarmıha gerildi ruhum.
Adından devşirdiğim hecelerle
Harf harf cesetler giyindim durdum...





Siyahımın şafağı söküyor yine
Görüyor musun?
Ölüme doğarken üstüme yıkılıyor bu koca şehir!
İnan bana
Her gün yüzümü döndüm.
Küskün güneşe hep selam durdum.
Değil benden yana ama
Suçsuzum!


Bilmiyorsun...
Sükut lehçem
Görmüyorsun...





Gözlerimi yıkamalıyken güneşler
Karanlıklar devriliyor içime.
Her gece hüznü sürüp kaleme
Gecenin şakağına kırık şiirler sıkıyorum!


Uzun soluklu bir besmele kuşanıp
Yetişiyorum koşar adım yanlızlığıma.
Yüreğimin tek ganimeti
Kesif bir düş kırığı ardımda!


Kanrevan oldu seslerim
Aşkla doğrandı
Dilim lal dilim naçar
Bir suskuda kilitliyim...


Canımı yaktı geçti yetim gülüşün
Avuçlarım har kokuyor.
Geceler gözlerimde paramparça
Uykumdan ince ince kan sızıyor...


Ölümseten bir sesle sendeledim arsız yokluğunda
Bak işte! Sonunda devrildim.
Çığırtkan soluklarla
Arenefesindeyim son nefeslerin...





Artık versen ellerini
Neye yarar cansesim?
Gözyaşlarımı aralasan
Neye yarar?
Umudu düşürdüm ellerimden
Yamayamadım!
Ve ben dağıldım ardından.
Ellerim bir duada asılı kaldı!
Derman/sızım...


...


...



Sen hep gelme!