Bizim bi Edebiyat'çımız var.

Kadın Iyi hoşda bazen Dengesizce hareket ediyor.

Neyse gunLerden bi gun,

Bizim kat'ta Nöbetci Tek Tek sınıfLarı dolaşıyor.

Biz de bu Arada 2. kattayız,

Cam'ı Açtık Tenefüs'te Bende o Sıra da Camdayım, ArkadaşımLa konuşuyorum.

Kendimi öyLe bi kaptırmışım ki konuşmaya hoca bana bagırıyormuş,

Fakat ben duymuyorum Tabi..

Hoca Yok biri itse düşermişim Neyse Ondan Sonra beni uyardıLar.

Hoca Tabii sayıyor bana ama bişey söyLemeye'de Korkuyor insan.

Çünkü ne zaman Ne Yapacagı beLLi değil.

- Ne bu böyLe Camdan Aşagıya sarkmaLar? Bahçe'de konuşamıyor musunuz?

- Bu zaten 'mahaLLe küLtürü' Camdan Cam'a konuşmayı âdet edinmişsiniz.

Bende Dedim ki Sessiz bi biçimde, Sen benim 'mahaLLeme kurban oL'

Tabii duymadı

Ondan Beri Sınıfta, 'mahaLLenin yakışlısı' der oLduLar

:yikildim:
mahallenin yakışıklısı naber?

kaça gidiyonnnn kiiii

kaça gidiyonnnn kiiii