Okuyamıyorsanız yorumda yapmayınız ...



Çok gerginim son zamanlarda. Tatsız tuzsuz. Çatacak bir yer kıracak birilerini arıyorum sanki. Sinir katsayım o kadar çok tepelerde ki, dinmiyor da geçmiyor da. Kırmaya da kırılmaya da devam ediyorum farkındayım. Bazı şeyleri anlayamıyorum çünkü anlamda veremiyorum hiçbir şeye. Bazen isyan edesim geliyor. Bağırıp çağırıp küfürler yağdırasım. Şu andakiler ise ne bir isyan ne bir itiraf sadece biraz sitem ediyorum olana bitene yaşadıklarıma yaşattıklarıma gelmişime geçmişime geleceğime …
Aslında ne söyleyeceğimi de pek fazla bilmiyorum. Elim hangi harflere giderse sadece onları yazacağım. Şu anda yazmayı düşündüklerim ise daha önce bazıları yıllar önce bazılar daha yeni yazılmış yazılarım şiirlerim ve bunlarla ilgili hayatımdakiler …
Ortaokul yıllarından beri iyi kötü güzel çirkin yazmaya çalıştım içimdekileri. Bir şekilde anlatmaya çalıştım kelimelerle hayal dünyamdakileri. Çoğu şeyi sadece hayal ederek ve hemen hemen hiçbirini yaşamadan önce yazdım. Böyle bir şey olsa ne yapardım böyle olsa nasıl düşünürdümden yola çıkarak yazıldı çoğu şiir ve yazım.
Bu anlamda ilk şiir hatta şarkım diyebileceğim şey aşağıdaki satırlardan oluşuyor .Yıl 1992-1993

‘’Gülbeyaz beğendin mi bana yaptıklarını
Gülbeyaz beğendin mi bana ettiklerini
Dayanılmaz büyük bir acı buna can dayanmaz
Kurtarmaz beni bir darağacı

Yaz beni gökyüzüne yıldızlarla
Yaz beni denizlere balıklarla
Yaz beni şu dağlara ağaçlarla
Beni yaz Gülbeyaz

Düşmesin elinden resmim
Düşmesin dilinden ismim
Bitmesin kıyamete kadar sürsün aşkım
Aşkım Gülbeyaz

Yaz beni gökyüzüne yıldızlarla
Yaz beni denizlere balıklarla
Yaz beni şu dağlara ağaçlarla
Beni yaz Gülbeyaz ,,

Herkesin hayalini kurduğu büyük bir aşk vardır. Düşlerinde yaşadığı olmasını düşlediği tam filmlik bir aşk. Ben hep aşkın yıldızlar kadar parlak ve sonsuz, denizler kadar engin uçsuz bucaksız ve dağlar kadar yüce olmasını isterdim ( istedim ) Ama o zamanlarda da düşünüyormuşum ki demek. Hiçbir şey ne yıldızlar kadar sonsuz ne denizler kadar büyük ne de dağlar kadar yüceymiş. En güzel aşk yaşanmayanıymış. En güzel aşk ayrılıkla bitenlermiş. Leyla da Şirin de Aslı da ve bilinen bilinmeyen hepsinde. Zaman zaman can sıkıntısından eski defterleri karıştırıp baktığımda da bunu çok net görüyorum ki yazdığım hemen hemen her şiirde bir ayrılık bir hüsran ve bir yalnızlık var.

Merak etmeyin başladım böyle bir şiir bir açıklamaya, bütün şiirleri yazıp da yorum yapmayacağım. Sadece anlık psikolojime uygun olanlarını


‘’ Ben demiştim gözlerimden yaşların süzüleceğini
Yine yalnızlığa itileceğimi ben demiştim
Bir uçurumun kenarında çaresiz bırakılacağımı
Ben söylemiştim oysa
Gülmeyecekti belki de hiç yüzüm
Belki acı çekmek kaderimdi
Kederimdi kalemimden dökülen her acı söz
Bir dilek tuttum içimden olmadı
Yürek huzura kavuşamadı yine
Ben demiştim ağırlaşacağını
Bedenimdeki ruhani duyguların
Bir çizgi atacaktım hayata
Her şeye yeniden başlayacaktım
Olmadı ben demiştim oysa
Yalnızca umut etmenin yeşertmeyeceğini insanı
Sevda dedikleri duyguyu tatmamalıydı belki hiç
Aşk şarabını içmemeliydi insan
Hücrelerine girmemeliydi o tat
Ben demiştim oysa
Aşkı büyüten özlemdir
Bir demdir sevgi insanın hayatında
Yanı başında özleyebilmektir sevdiğini
Ben demiştim oysa
Aşk yaşarken de ölmektir bir bakıma
Aşk kendi hayatından vazgeçip onu yaşamaktır
Aşk bir olmaktır iki vücutta
Bunları hiç yaşayamayacağımı ben demiştim oysa ,,

Her ne kadar filmlerde bize özlemini çektirip öyle izlediklerimiz gibi bir duygu seli sevgi yaşamak istesek de gerçekte bunun böyle olmayacağını düşündüm. Yani bir şekilde böyle bir şey yaşatılmayacak gibi gelirdi hep bana. Derdim hep kendi kendime de zaten ben gülemem ben eğlenemem diye. Eninde sonunda bir şekilde şans mıdır nasip kısmet midir her ne olursa olsun bir şeyler hep gölgeleyecek diye düşündüm durdum. Belki de gerçektende bu hep böyle olacaktı.

‘’ Gizli bir bahçe vardı düşümde.
Bahçenin içinde bir kulübe,
Kulübenin içinde bir sandık,
Sandığın içinde bir kitap,
Kitabın içinde sen,
Senin içinde umutların vardı.
Hayalini kurduğun mutlu bir dünya.
Şu yılan hikayesine dönmüş dünyadan uzak;
Perspektifini çizdiğin mutlu bir hayat ,,


Hani sandığın içinde kapalı kalmış
Hani kitabın içinde sıkışıp kalmış
Hani içindeki saklı duyguları olan kişi var ya sen diye hitap ettiğim o bendim aslında
Ve keşke hep öyle kalabilseydim diyorum bazen
O sandığın içinde çıkartılmasaydım dünya ya
Görmeseydi gözlerim bazı şeyleri ve duymasaydım bazı sesleri
Öylece çürüyüp gitseydim bir yerlere kör sağır dilsiz olarak
İçimde dinmeyen bir fırtına var ve beynimin içinde çakan şimşekler
Ve hep bir yara hep bir bere. Yazımım başında da belirttim ya biraz sitemim var bu yüzden yeryüzünde olup bitene. Ama o dünyayı da o hale getiren bizler değil miyiz. Sıfat olarak her birimize İNSAN denen varlıklar yani. Bazen kendim de dahil insanlardan nefret edesim geliyor ve ediyorum. Yaptıklarıma yapılanlara bakınca böyle düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum çünkü. Leader imiz Tolga ne demişti hatırlarsınız belki: İnsanlıktan şikayetçiyim. İnsanlıktan mı insanlardan mı şikayet etmeli ben buna hala karar veremedim. İnsanlığı bu hale getirenlerde insan nihayetinde.

‘’ Yaşam ince bir pamuk ipliğine bağlıdır ya. Bazen durmakta zorlanıyorum o çizgi üzerinde. Ve hayatın kıyısından ilerliyorum ufak, ufak. Azıcık bir sarsılsam düşeceğimi sanıyorum o cehennem çukuruna … ,,

Dengemi bozan alt üst eden bir çok insan oldu hayatımda. Tabiî ki farkında olarak yada olmayarak dengesini bozup yürümelerine engel olduklarım. Öyle acayip bir durum içerisinde oluyorum ki bazen ne o insanlardan özür dileyecek yüzüm oluyor ne de benden dilenecek özrün bir önemi bir anlamı. Çünkü boş geliyor. Dilenecek her özür siler mi bazı şeyleri?




Söylecek yazacak çok şeyim var daha. Ama şu an mecalim yok yazmaya sonra devam etmek üzere bir virgül atıyorum konuya

,

Herkesin bir hayali, ileriye dönük düşünceli oluyor. Lakin biz bu hayalde ne kadar istesekte düzen tutmuyor. Yaralanıyoruz! Olmadı acı yaşıyoruz .. Aslında var ya bazen bizdede suç var. Yanlış durakta yolculuk etmek istiyoruz. Zaman hatasını yaşıyoruz kimbilir. Güven istiyoruz! Tam oldu derken yine bir umut kapın kırılıyor. Aşk'a yeminler ediyorsun sevmiyeceğim bir daha herşey yalan sevgiler sahte falan filan ... Daha daha neler ..

Hadi aşk-ı, sevgiyi de geçtik. Dostan da kazık yediğimiz anlar oluyor. Doğanın kanunu mu desek. Herkes ikiyüzlü değil mi ? Zaten insanoğlu vâr oluşunda çıktıya hainlik olgusu! Birbirlerini kıskandıkları için kardeş kendi canından birine kıymıştı ve böylece başladı; ihanet, acı, kayıp ve artı sitem...

Sitem derken sadece bir örnek vermek istedim. Art niyet olmadan! Olağan şeyleri dökmüşsün kalemine kutluyorum seni! Bazen olacak acı da çekmiyi bilecez mutluluğu da tadacağız. Ama hayatımızı her zaman doyasıya yaşayacağız. Bir kere geldik bu dünyaya çünkü hep kahrı görmek için değil ama mutlu olduğumuz günlerde oldu. Öyle değil mi ? Şen şakrak dolu o mesut günler. Belki de onları düşünmeliyiz.

Bu yalan dünya da sıradan bir oyuncuyuz zaten. Allah bizi sınava tabir tutuyor. Keşke tüm cümlemiz bu sınavdan yara bere almadan kurtulabilse de cennetle ödünlendirilsek.
Genelde hep şöyle dua ederim "Rabbim Yüreğime sabır ver." O öyle bir yücedir ki her türlü sabrımızı veriyor. Kulunun kötü olmasını da istemez zaten. Ama biz kullar tam anlamıyla ibâdet de etmiyoruz. Aşk sevgi falan filan. Bunlar yerine az da olsa ibadeti düşünsek olur mu ? (: Mecnun mesela, Leyla aşkı ile yanarken Allah aşkını buldu ne güzel birşey değil mi? Keşke bizde öyle salih kullardan olabilsek.

Yaşam cizgimiz çok kısa! O yüzden diyorum ki bende artık iyi olsan, iyi olsan da eski günler gibi mutlu mesut geçinsen! Kuşkularını atsan bir köşeye de eğlensen...
Yapmaz mısın? Onca sevenin var, onların hatrına desem yine mi olmaz...

Hey kocayürekli insan etrafdakilerine bak herkes senin iyi olmanı istiyor ve buna bende dahilim. Az dinlen kendine gel ve eski günler gibi ol.

Benden bu kadar Bunlarda benim düşüncelerim. Bir kusurum olduysa affola!

Sevgiyle kalman dileğiyle ...

Alıntı:‘’ Yaşam ince bir pamuk ipliğine bağlıdır ya. Bazen durmakta zorlanıyorum o çizgi üzerinde. Ve hayatın kıyısından ilerliyorum ufak, ufak. Azıcık bir sarsılsam düşeceğimi sanıyorum o cehennem çukuruna … ,,

Ah be abim... Hepimiz aynı olmuyormuyuz bazen. HAyat herşeye rağmen güzel ve yaşamaya değer. Boşver sen ..

Biz her zaman yanındayız ve gerektiğinde de her türlü yardıma hazırız. Boşver sen insanlığı, onları yaratan Allah'ında vardır bi bildiği..

DEVAMINI BEKLIYORUZ AMA......ARTIK MUTLULUK SOZLERI BEKLIYORUZ SENDEN ..........HİÇBİŞEY İSTEDIGIMIZ GIBI DEGIL AMA ...YINEDE YAŞIYORUZ YAŞAMAYA ÇALIŞIYORUZ ..MECBURUZ ÇÜNKÜ...HEP MUTLU OLMANI DILERIM...........ÇÜNKÜ ŞU HAYATTA HİÇBİŞEY İÇİN ÜZÜLMEYE DEGMEZMİŞ BUNU ÇOK IYI ANLADIM

Ben isyan etmiyorum hiçbir şeye. Kızgınım sadece olup bitene. Evet içimde bir öfke de var. Eğer varsa bir isyan o da kimseye değil sadece kendime …
Sorgulamaya çalıştığım şeyler her zaman oldu ve her zaman da olmaya devam edecek. Beni ben yapan şeylerden biride bu sorgulamalarımdır. Eğer kendi kendimi yargılayamıyorsam hesabımı kendime bile veremiyorsam insan sıfatını taşımamın ne anlamı var. İnsan olduğum içinde şükürler olsun Yaradan a. Ama alıkoymuyor da değilim ben neden insanım diye. Eğer bir hayvan olsaydınız hangi hayvan olmayı isterdiniz ? Sorusuna köpek olarak yanıt verirdim ben. Yapıma gördüklerime düşünceme en yakın olan hayvan çünkü köpek. Kimi zaman bir sokak kimi zaman da asil bir ev köpeği. Bu yaşantımın her alanında bana gösterilen davranışlardan ve verilen değerlerden ötürü düşündüğüm bir şey olduğu için bunu söylüyorum.
Kimi zaman itip kakılan görsen bir tekmede senin atacağın değer verip önemsemediğin bir sokak köpeği, Kimi zaman sahibini yaşadığı yeri koruyup kollayan asil bir ev köpeği. Neresinden bakarsan bak.
Hayat kısa denildiği gibi. Hadi gülüp eğlenerek geçirelim geri kalan yaşantımızı. Yani bu o kadar basit mi sanki. Mutlu olduğunuz ya da sizi mutlu edeceğine inandığınız hangi kararları kimseyi düşünmeden sadece kendinizi düşünerek alabiliyorsunuz. Ben alamıyorum şahsen. Beni mutlu edeceğine inandığım hiçbir kararımı tek başıma alamıyorum. Birileri üzülmesin ( aile eş dost arkadaş ) gönüllerini hoş tutayım diye sadece benim değil onların mutlu olacağı kararları alabiliyorum bir tek. Çoğu kez de sırf onlar mutlu olsun diye aldım oda ayrı. Yani benim hakkımda ki kararları bu şekilde hep başkası vermiş oldu. Bazen gönüllü bazen gönülsüz olsam da. Diyorum ya kimseye değil benim sitemim çoğunlukla kendime. Yapıma kişiliğime karakterime. Ben izin veriyorum biraz da bunun bu şekilde olmasına. Bakacak olursak kim ister ki benim kötülüğümü he isteyenler olur o ayrı ama herkes iyiliğimi mutluluğumu ister. Belki de ben artık bundan sıkıldım. Çünkü artık inançlarımı kaybediyorum. İstemesin istiyorum kimse benim iyiliğimi felan. Lafa gelince mutluluklar seninle olsun denir kimi zaman, kimi zaman sen çok şeyi hak ediyorsun. Ama işin ucu icraata gelince bencillik çoğu kişide ön safha da. Eş dost arkadaş bu hep böyle oluyor nedense. Herkes önce kendini düşünüyor ben ise salak gibi karşımdakileri. Ben doğru düşünemiyor olacağım ki benim için neyin iyi neyin kötü olacağına benim adıma hep başkaları karar veriyor…
Bu konuda ki düşüncelerimi hırsımı öfkemi ben anlatmakla bitiremem onun içinde böle kalsın bu mutlu olma oyunu, devam edeyim sitemlerime

Herşeyden ve herkesten vazgeçmek istersin bazen senin için yazılmış
bütün rollerden sanasormadan üzerine yıkılmış bütün sorumluluklardan
istifa edesin gelir kurduğun tüm hayellerden
umutlardan ve gelecekten istifa
edesin gelir hiç varolmamış olmak istersin bazen ağır gelir susmak
ama yinede hayat bir şekilde devam ediyor ve bizde bu hayatın içindeyiz...

Dök içini dök ustaa ..bi büyük gider bu gece

kıyamam ben sana
üzüLmeni hiç ama hiç istemiyorum tmm mı
Sana güLmek daha cok yakısıo
herseye herkese inat oLanından ..

en güzel şey insanın kendine olan kendi içinde yaşadığı isyandır.. konuyu yeni gördüm umarım şimdi daha iyisindir. fakat şu var ki en azından farkındasın senin yaşadıklarını herkes yaşıyor yani herkes kendi kararlarından düşüncelerinden ailesi eşi dostu için vazgeçebiliyor ama önemli olan bunun farkında olabilmek bazıları vardır ki başkaları onun adına düşünür hep o başkalarının dayatmalarıyla yaşar ve o kadar da acizdir ki başkaları tarafından yönlendirildiğinin farkında olmaz kendi hayatını yaşadığını zanneder başkalarının ona yaşattığı hayatı ... herkes bi baksın kendine kim bilir kaç kişi nelerden kimlerden vazgeçmiştir etrafındakilerin yönlendirmesiyle.. sen bırak kendi hayatına bak ercanoviç kendin için yaşa, en azından yaşadığının farkındasın ki kendine isyan edebiliyorsun... tüm güzellikler seninle olsun..