Bir merhaba demeyeli o kadar uzun zaman oldu ki… Gözlerimin içine derin derin, nakış nakış işlendiğin anların kayboluşu, unutmuş olsan hissederdim, unutmuş olsan bilirdi yüreğim.
Ben de senin aklındayım... Başka suretlerde aradığım, her aradığımda hayal kırıklıklarına uğradığım... Kendim gibi kendim...
Gülüşündeki masumiyeti görmedim hiç bir yüzde... Neydi bu kadar sana çeken beni?
Teslim oluşum yalnızlıktan mı? Alışık olduğum insanlardan farklı bir suretin... Bir rüzgârın doğuşu gibi sarsılıyorum...
Sıcaklığın, insan teninin nasıl yangını görmeden yanabildiğini gördüm sende... Özlemenin, hasretle uyanmanın güzelliğini, acısını... Kışın ortasında baharı koklamayı... Kendim gibi kendim...
Bir merhaba demeyeli o kadar uzun zaman oldu...

[b][SIZE=2]Kendim, diyorum; oysa kendim diye bir şey var mı gerçekten[url=http://www.duygusuz.com/cikis.php?url=http://www.tatliaskim.com/images/smilies/virgul.gif] işte onu hiç bilmiyorum. Kendim deyince aklıma o sahipsiz sızı geliyor. Kendim deyince, sen artık yaşama, sen artık bütün duygularını yitirdin, bir daha hiçbir zaman eskisi gibi sevemeyeceksin, diyen o ses geliyor aklıma. Kendim deyince, kimse beni bilmesin, tanımasın istiyorum. O büyük yanlışlarım, o büyük yanılgılarım aklıma gelince, sonsuza dek evime kapanmak istiyorum. Evimde kalıp, o büyük boşluğumu kapatmak istiyorum. Çünkü, o büyük boşlukla saldırıya çok açık hissediyorum kendimi. Çünkü,beni böyle herkes yaralayabilir. Evinde kal ve öleceksen inleye inleye evinde öl, diyorum kendime. Ama kalamıyorum evimde… Gecenin bir yarısında sokaklara atıyorum kendimi. Gözlerime vuruyor içimin boşluğu. Bir sancı gibi… Ruhumu yeraltına kapatarak dışarı çıkıyorum. Bu yokluğu ben hazırladım kendime. Şimdi hiçbir yere ait değilim… [/SIZE][/b]

Uyku gibidir yaşam; rüyalar görürsün kabuslara terlersin.. Bilirsin rüyadır kabustur; görmeye devam edersin.

Elbet uyanırsın.....
Mahmurluğun geçene kadar gitmez serden etkisi.. Düş de olsa kabus da.. Gitmez yüzünü yıkayıncaya kadar sersemliği..

Sonra uyuyamazsın.....
Her uykusuzluk bi düş kırığı hikayesidir. Geceler bilir bunu bir tek; bi de içindeki velet.. Senin rüyan kabusudur onların. Onlardan yana olmak düşer payına.. Çeker gidersin rüyandan valizini bile almadan..

Birden sirenler öter.... .
Bütün kıyıların bombalanmaktadır.. Sığınaklar kitlenmiştir yirmibeş kere.. Haklı çıkmaktan usanmışsındır.. Haklarını teslim eder haksız kalırsın..

Susarsın....
Yeniden bi daha en baştan susarsın... Konuştukça haklısındır; sustukça haksız.. Haklı olmak kanatır.. Kendini bağışlamak her zaman daha kolaydır.. Susarsın.. Haksızsındır.. Suçlar eline ayağına dolanır.. Sus'arsın.. Susar'sın sustukça.. Dilin damağın kurur..

Gidersin....
Uçuruma itersin kendini.. Sevdanın adı kördüğüm olur.. Cevaplar sorulara bir beden küçük gelir.. İkmale kalırsın.. İkmal deposu vedalarla doludur.. İtaat edersin.. Gidersin her yerden..

Geberirsin....
Gene açar kuşlar.. Gene öter çiçekler.. Gene solar böcekler.. Denklem yanılır.. Ama baştan yazılır: kuşlar uçar çiçekler açar böcekler öter.. Sensiz de döner devran her nasılsa.. Lanet olasıca...

O sıra.....
Elbet uyanırsın.....
Sonra uyuyamazsın.....
Birden sirenler öter.....
Susarsın.....
Gidersin.....
Geberirsin.....

Bitti;
Bitmeliydi belki;
Parçalanmış hayatlarımız bütün kalmış bir hayali kabullenemezdi. Mutluluğa kurulabilecek ütopyalar için ruhumuzda beslediğimiz tebessümler, ölüm tehlikesi olan tellerde asılı kalmıştı. Bir hayat izdüşümünde son viyadükte kaybetmiştik birbirimizi. Şimdi yok saydık bizi..

Birbirimize kayıp olmak hayatta var olma oyunumuzdu demek ki. Sen gitmeliydin. Bense; gitme demekten öteye gitmemeliydim. Öyle ya gitme desem de dinlemezdin..

Başaracağım!
İçimde de bitecek artık. Bu kadarını sen istedin gözümde değerin olmayacak, biteceksin içimde, bitireceğim seni!