Kafkas müslümanlarının mücahid ve kahraman lideri Şeyh Şamil, Rus ordularıyla otuz yıl kadar mücadele etmişti. İşte o savaşlardan biri olan Gimri Savaşı’ında Şeyh Şamil çok ağır bir şekilde yaralanmıştı. Tarih kaynaklarına göre Şamil’in yaralanma hadisesi şöyle gerçekleşmiştir:

Tüfek ve kılıçlarla yapılan bu çetin savaşta, düşman askerlerden biri bir taşın arkasında saklanarak pusu kurar. Fırsatını bulduğu anda da, üç ağızlı ve oluklu süngüsünü olanca şiddetiyle Şamil’in göğsüne saplar. Göğsüne saplanan tüfeğin namlusu uzun olduğundan bedeni geriye doğru itilmiştir.

Bu halde kendi kılıcının düşmana erişemediğini gören Şamil, derhal göğüsüne saplanan süngünün kabzasına yapışarak, bütün kuvvetiyle kendine doğru çeker. Mesafe kısalır, fakat süngünün ucu da kahraman Şamil’in sırtından çıkmıştır.

Bu arada mesafesi kısalıp kılıç menziline giren düşman da, Şamil’in bir kılıç darbesiyle ölmüştür. İmam Şamil, son bir gayretle süngü ve tüfeği göğsünden çıkarıp atmış, kurşun yağmuru altında gecenin karanlığından da yararlanarak, yakınlardaki mağaralara doğru büyük bir çaba ile yol almaya başlamıştır.

Şamil, ormanlar içindeki mağarada kendi adamları tarafından, bitkilerden elde edilmiş ilaçlarla üç gün gizli tedavi gördükten sonra, sapa bir dağ köyüne götürülür. Burada yirmibeş gün kendini bilmeden, adeta ölü bir halde yatar.

Şamil’in şefkatli anası da, bu süre içinde geceli gündüzlü oğlunun başında beklemiştir. Nihayet Şamil, yirmibeş gün sonra kendine gelip gözlerini açar ve başında bekleyen anasına telaşla sorar:

- Anam, namaz vakti geçti mi?

Ne diyeceğini şaşıran kadıncağız:

- Zararı yok yavrum, kaza edersin! der.

Halbuki o ölüm uykusu, yüzyirmibeş namaz vakti devam etmiştir.

Kulun Allah karşısında acizliğini sunan ilk hareketi, ellerini bağlayarak saygıyla durmasıdır. Bu ilerleyerek Allah'ın huzurunda baş eğme (Rükû) şeklinde gelişir. Bu, daha da ilerleyerek onun huzurunda yere kapanmak, başını yere koymak, alnını yere yapıştırmak (secde) şeklini alır. Namazın tamamı işte bu saygı ve duygudan ibarettir. Namazın dış görünüşü içersindeki ruh budur. Bu yüzden de namaz, dünya ve ahiret saadetinin, huzurunun esasıdır.

Efendim ! Sana salât olsun… Selamlar olsun...

Bizleri Sana Ümmet yapana hamdler olsun…


Gözyaşlarıma arzumu sor ben Sen'i sevdim…
Arzum ki, Seninde beni sevmendir Efendim (S.A.V.)



Teşekkürler...Çok GÜZELDİ

Rabbimmm! ;
Vardır aslında o gibi nice Şeyh Şamil'ler
Sen onlardan razı ol inş. (amin)

Çecenistanın unutulmaz kahramanı Şeyh Şamil, gerçekten olağan üstü bir insan... Bu şekilde karhaman olmasının tek nedeni şehitlik mertemesine yükselme arzusu, allaha kavuşma arzusu.. Ne büyüktür ki allah yolunda ölmek... ne büyük...

Ben tşk ederim şule

tşkler hereşyim çok güzel bir paylaşımdı
allah yolunda ölmekk....