sen dalga ol ben kum.. hep bana gell hep derinime işle..yavaşş yavaşş süzüll kalbimden.. aşk oll.. sevda ol.. ben ol.. sonra benden bir parça al içine.. biriktir yüreğindee sevgimi.. gel tek benimm dalgam ol..
sende herşeyi üstüne alınma
bakalım ben senin dalga olduğun yerde kum olurmuyumm
..
senn git.. neysee
sen kendi kendine takıll ben yazar çizerim..
O sevgileri yaşatır ,
O sevenleri korur ,
O sevenleri bir tutar ,
O sevenleri sever ,
O sevneler için yaşar ,
ama ................
Gülün Kaderi Solmakdır ...
Uslanmaz olan gönül bir bana yar değildir elbette . Niye olsun ki , niye o gönül bana gelsin ki . Yüreğimden okudum seni , öyle ezberledimki , aklımdan çıkman mümkün değildir , imkansızım oldun sen . Sonrası Allah kerim , ne yapalım her yüreğin bir özü vardır ya , özümde sözümde bu olsun sana ..............
Sevdam yüreğimde kor misali yakar durur beni , sessiz ve yavaş yavaş . Bu çile bu ızdırap çekilirmi bilmem ama çekeceğiz sanırım .
Bir zamanlar hayellerimi süsleyen pembe düşlerim ve bu düşlerimin içinde en önemli değerim olan sen vardın . Tabi o zamanlarda senin bundan haberin dahi yokdu , olamazdı . Hani insana arada bir suskunluk gelir ya , aynı o şekle büründüm bende ister istemez suskunlaştım . Sonra bunun nedenlerini sordum kendime , nedeni basitmiş korkuyordum sensizlikden . Vayy be .. Sensizliği düşünmeyen bir ben , sensiz olmakdan sensiz kalmakdan korktum . Evet evet itiraf edeyim korktum .
Bile bile ölmenin mutluluğu içerisindeyim . Varsın yaşıyordum , yokluğun zaten ölümdür . Ömrüm ise boşadır be yüreklim . Boşver sana seslenmek istemiyorum , ben sadece kendi içimi dökmek ve kendimi yargılamak istiyorum . Suşlu benim , sen haklıydın . Sen haklıydın . Derdim beni yer , ben çilemi . Çilem gönlüme ağır , ağrım yüreğimdedir .
Anlayacağın özümü kaybettim .