adam eve döndüğünde, 5 yaşındaki oğlunu kapının önünde beklerken bulur. çocuk, babasına sorar:
- hoş geldin babacığım. sen bir saatte ne kadar para kazanıyorsun?
yorgun gelen adam sertçe cevap verir:
- bu senin işin değil!
- babacığım lütfen.
- ne olacak? 20 dolar...
- peki bana 10 dolar borç verir misin?
adam iyice sinirlenip bağırır:
- benim, senin saçma oyuncaklarına veya başka şeylerine verecek param yok! hadi derhal odana git!..
çocuk mahzun mahzun odasına girip kapısını kapatır. adam sinirli sinirli, “bu çocuk nasıl böyle şeylere cesaret eder?” diye düşünür. aradan bir müddet geçtikten sonra biraz daha sakinleşir. çocuğa, belki de gerçekten lâzım olduğunu düşünür. odasına gidip henüz uyuyamamış olan çocuğa der ki:
- al bakalım istediğin 10 doları! sana az önce sert davrandığım için üzgünüm, ama yorucu bir gün geçirmiştim.
çocuk sevinçle babasını kucaklar ve; “teşekkürler babacığım!” diye sevinir. yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkararak, babasının yüzüne bakar ve yavaşça paraları sayar. bunu gören adam iyice sinirlenerek yine sertçe sorar:
- paran olduğu hâlde neden benden para istiyorsun?
- babacığım, yeterince yoktu.
bu sırada elindeki paraları babasına uzatarak son sözünü söyler:
- İşte 20 dolar babacığım. bir saatini bana ayırır mısın?
