Hani birini içinizde bir yerde sıkıştırıp unutmaya, ondan kaçmaya uzaklaşmaya çalışırsınız.. Oysa sizi tanıyanlar gözlerinize bakınca acı çektiğinizi, bir şeylerin ters gittiğini anlarlar.. Anlarlar da onlar bile yardım edemezler.. Zamana teslim etmişsinizdir acınızı ancak acınız yok olmak bir kenara her geçen zaman daha da büyür.. Geceler bitmek bilmez karanlıktır. Yalnızlığınızla içiniz daha çok acır. Sesiniz çıkmaz. Konuşmak istersiniz, kimselere gerçeği anlatamazsınız. İşte o zamanlar kimselere söyleyemediklerinizi yazarsınız. “O”nu yazmaya başlarsınız. Size onca acılar bırakan onu anlatırsınız. Onu ne kadar çok sevdiğinizi.. Onu ne kadar çok özlediğinizi.. Yazdıklarınızı okumuyordur belki de kim bilir..
Olsun okumasın.. Ben gücüm yettiğince sesleniyorum ve yettiğince de sesleneceğim ya.. O bilmesin benim onu sevdiğimi.. Ben onu yaşayayım yeter… Gözlerimi kapadığımda gözlerini, gülüşünü göreyim.. Onu hissedeyim yeter.. Her akşam ona sarılıp uyuduğumu hayal edeyim yeter.. Sen sevgimi bilmesen de olur…
Bazen çektiğim acı çok ama çok büyük oluyor..
Seni Seviyorum Ve Daima Seveceğim…
"Yaşadım her yokluğu, açlığı, kahrı.. Gücümü savurmadım boşa.. Bi sana güçsüzlüğüm ah o tuhaf tutarsızlık.. Yok boşuna çıkılmıyor başa.. Ne yana dönsem yüzünde doğuyor güneş.. Ya deli olur ya yanarım.. Ne yana baksam yüzünde batıyor güneş.. Ya deli olur ya yanarım..
Ne büyük aşklar bitti bir ömür geçti.. Ağladı gönül pes etmedi... Bir SANA yıkıldı bir bir içimin dağları asi, başımın belası sevdiğim..
Kayıbım*SENDE*kayboldu..GeceAyŞahit..
уα ∂єℓι σℓυя уα уαηαяιм...
