denizlere gömün beni, ayisigi görmeyeyim... dallarinda kirildi bir fidan gibi... bir daha hiç sevmeyeyim.. baharlari görmeyeyim.. filizlenip vermeyeyim... bir fidan gibi..




Seni tüm bencilliğimle sevdim...Sevilme ihtiyacımın cevabıydın sen...Aşkın sendeki yansımalarıydı beni çeken. Yankılanan sesimdi, sesindeki. Ben sevmenin bana ait olan kısmını sevdim. Deniz dibinin büyüleyici evreninden çıkıp, vurgun yiyen yanını sevdim. Dingin doğanın içine kattığım fırtınayı sevdim...Belki seni değil, seni sevmeyi; belki seni değil, senin beni sevmeni sevdim...
Ayrılığın bir ahtapot gibi kollarını sardığı bir aşk istedim. Çünkü aşkı tüketecek kadar çok paylaşmak istemedim seninle...Paylaşıldıkça azalır tutku, paylaşıldıkça eskir aşk. İstemedim sıradanlığın gri ezikliğiyle renklenen bir sevdayı. Özeldi, özel kalmalıydı. Özlemeliydim hep seni, istemeliydin hep beni. Kavuşamamanın, yoklukların devasa gölgesi olmalıydı üzerimizde...




[SIZE=4][i][b]Ben seni kavuşmak için değil, kavuşmayı özlemek için sevdim...Öyle bir imza attın ki sol yanıma, gizli gizli dolaşıyorsun bedenimin her yanında...Öyle bir yazıldım ki alnına, taşıyorsun gitsen de dünyanın öbür ucuna...Buydu istediğim hayatıma anlam katan adamım, ben sensiz, sen bensiz hep yarım kalacak bir yanımız...[/b][/i][/SIZE]

Bilirsin ; ben ki kabilesiz bir savaşçı..
Senden aldıgım bütün anlamları sana geri verdim...
Bir 'içim ' kaldı bende..
Birde aklımın aldanmışlıgı...
Haklısın sende bensiz sularında elbet denizi aşmış okyonus telaşı yaşanacaktı ..
Bagışla sözlerimi ...Bagışla gözlerimi...
Dahası yok ......fazlası az...
Bazen terk edip gidebilmeli bu şehri kendi çaresizliginde ..
Bazen inceldigi yerden kopmalı hayat.!!!
Neyse !!! sen benden ötede ben senden uzakta..
.....içim şimdi boşboş....
sen en çok bana sustun ;ben en çok sana konuştum...
bana bir kere susma hakkı verseydin ..sana neler söylemeyecektim oysa...
....bundan sonra bende içimi susarak döküyorum.....!!

mecnun bir kere leyla der çöllerde,
ikinci bir leyla’sı olmaz…
kerem, bir kere yanar aslı ya
bir daha yanması olmaz…
ver ferhat yalnız şirin için deler dağı,
başkası için delmesi olmaz.
aşk gönül tokmağını bir kere döver,
uykular yalnız bir sevdaya haram olur,
gözyaşları yalnız bir hayale vurulur,
çağlayanlar hep coşkundur,
ama bir kere durulur;
aşk gönül tokmağını bir kere döver,
gönül, gönül bir kere sever

Herşeyini tek bir hamleyle kaybeden bir kumarbaz gibi hissediyorum kendimi…
oysa ne çok şeyim vardı seni sevmeden önce…
ßelki aşk denen o şeyin yeri boştu ama hayatıma renk katan onca şey vardı…
neden bu kadar sevdim ki seni…
sana deli gibi aşık olduğum zamanlarda dünya iki kişilik sanıyordum…
sadece ‘ßiz’!
ben bir beden olduğumuzu düşünerek yaşamıştım…
oysa ‘ßiz’ hiç olmamışız.’sen’ farklı gönüllerde aramışsın sevgiyi…
’ßen’ sadece ‘sana’ sırılsıklam aşık olduğu için arkadaşlarına anlattığın bir zavallı…
yıllar değil ama bir çok şeyi ‘SEN’ götürdün…
yüzüme vuran çizgilerde yılları değil hep ‘SEN’i buldum.
gözlerim sensiz geçen yıllara değil hep ‘SANA’ ağladı…
ben neden hep ‘SENDE’ buluyorum kendimi…,
ßu sorunun cevabı yok bende…
ßelki sendedir…

Her şeyimi alıp çekip gittin…senden geri gözyaşı,acı,hançer niteliğindeki anılar kaldı..
Herşeyi alıp giderken neden bunları bana bırakma lütfunda bulundun ki?
Oysa ‘Sana dair ne varsa al git’ demiştim…
sen sadece yaşanacak hayallerimi,umutlarımı,gülüşlerimi,
içimde iyiye dair ne varsa onları alıp gitmeyi seçtin.
hep acıları hep ‘SEN’i bıraktın bende…

Yokluğun sarıyordu fırtına dolu uykusuz gecelerimi…
bir yanım hep sana kanıyor hep sana ağlıyordu.içimde sessiz haykırışlar vardı ‘SANA’…
duymayacağını biliyordu kalbim akan yaşlarımı asla silmeyeceğini de…
ama inatla ‘SEN’ diyordu..’SEN’

Önce kalbimi sardın…
sevginle renklere boğdun hayatımı.yaşam rengim derdim sana hatırlıyor musun?
’sen’ olunca her şey daha da bir anlam bulmuştu sanki...
herşey ‘sen’inle anlam bulmuştu…
Her şey seninle güzel seninle anlamlıydı…
…
Şimdi gelsen de renklere boğabileceğin anlamlandırabileceğin bir hayatım yok..
artık sadece
‘Ben’den arta kalan kırıntılar var buralarda…

hepsi birbirinden güsellerdi tşk ler
hüzün çiçegii.....

Yıldız ona sesleniverdi ansızın:''Neden ağlıyorsun çocuğum?'' Seni böyle

hüzünlendirecek ne var?'' Çocuk yanaklarından süzüle süzüle akan yaşları

silerek yıldıza dedi ki:''O kadar uzaktasın ki,hiçbir zaman sana

dokunamayacağım.'' Ve yıldız çocuğun hüznünü giderecek bir cevap

verdi:''Böyle uzaklarda durduğuma bakma!Yüreğinde olmasaydı asıl

yerim,göremezdi beni senin gözlerin.''

Ben teşekkür ederim beğendiğine sevindim ..

Hepsinin yeri ayrı ayrı güzel
ama ben en sonuncusunu daha da bir sevdim.
Yüreğinize sağlık hüzünçiçeğiiii