Ben Mezopotamya !...
Asya`nın nazlı kızı .
Bereketin, bolluğun ve sevdaların diyarı ...
Sevgi ve kin ,
Öfke ve hırs ,
Savaş ve barış bende anlamlandı .
Bende vücut buldu ruh ,
Tarih benimle başladı ..



Özgürlük göbek adımdır ,
Dağlarımda ve ovalarımda ,
Zümrüt yeşilinde
Ve güneşin sihirli renklerinde ,
Rüzgarın o karşı konulmaz ,
Muhteşem ritminde bir kısrak olur ,
Fırat` la yarışır ,
Dicle`de dinginleşirim ..
Nemrut`ta kara kartalın kanatlarında
Tanrılara meydan okurum ...
Eridu`da Gılgameş olur,Enkidu`yu ehlileştiririm ,
Hammurabi olur 282 ile düzen getiririm ...
Tanrıça İştar benimle aşık atamaz ,
Çünkü özgürlük ve sevdanın pınarı benim ..
Çünkü ben Mezopotamya`yım
Asya` nın nazlı ve biricik kızı .



Güneş ;
Önce
Ve en güzel bende doğar .
Yayılır çekinmeden ,
Çırılçıplak dolanır gün boyu
Ovalarımda , dağlarımda ...
Kah bir kelebeğin kanadında ,
Kah yeni doğan bir kuzunun yanıbaşında ,
Bazen tohuma duran bir çiçeğin tomurcuğunda
Bazen de İzlo`nun doruklarında akşamı getirir ...
Vedalaşırken batımda ,
Mor gecede ayın en güzel yüzüne emanet eder beni ,
Ertesi günde buluşmanın sevgi ve coşkusuyla ...
Çünkü ben Mezopotamya` yım
Güneşin ve ayın maşuku ..



İnsanlarım mert ve sevecen ,
Çünkü benim suyumu içtiler ,
Ekmeklerinde , sevgiyle büyüttüğüm başaklarım
Ayranlarında , sütümle beslediğim ,
Mis kokulu otlarımın tadı var ...
Çünkü onlar benim çocuklarım ,
Ruhları bende bedenlendi ...
Özgür , mağrur ve sevgi dolu ..



En iyi bağbozumları bende olur ,
En iyi şarabı , en tatlı şırayı ben veririm
Belki de bundandır ,
Benim topraklarımda aşk ,
Sevmek ve sevilmek ,
Şarap tadında olur ...
Bundan değilmi ki ;
Babil Kralı Nabukodonosor ,
Sevdası için Mardin` den Şamran` larla
Şıra akıttı yüzlerce mil aşağılara ,
Bundan değilmi ki ,
İskender Zınnar`a ;
Prenses Fahriyye ve Ravza cennet bahçelere ,
Şad Buhari Mardin`e yerleşir ..
Timur, Kustus, Antonius ve daha nicesi ,
Bu sevdanın peşinde topraklarıma kan bulaştırdılar ...
İhanet ektiler topraklarıma ;
Kelepçe vurdular çocuklarımın gözyaşlarına ...
Dağlarımda ağaç bırakmadılar , çıplak kaldım ,
Utanırım .. ele güne karşı ,
Utanırım .. aya, güneşe karşı
Çünkü ben Mezopotamya` yım ,
Asya` nın nazlı ve özgür kızı ..



İbrahim bende doğdu ,
Sin Mabedinde aya ve yıldızlara yakarırken doğruyu buldu ...
Zarathustra, Mani ve Yezidiliğe ben ilham oldum ,
İlk Hıristiyanlara ben kucak açtım
Lorna ve Anastisiupolis ile , İslam` ın yolunu ben açtım
Dermetinan` da Hacı Kemal ,
Kosar` da Hoca İhsan ,Selman-i Pak ve niceleri İslam dediler ;
Moşe Bar Kifo , Hanna Dolabani ;
Hammara` da , Deyrulzafaran` da , Mor Mihail` de Mesih demediler mi ?
Ekmeğim , suyum ve güneşim hepsine yetmedi mi ?
Yetmedi mi ? Zeytinim incirim ve narım ..



Utanırım anamdan , kardeşlerimden , çocuklarımdan
Utanırım güneşten , aydan ve rüzgardan ...
Utanırım aç yatan bebelerden , dedelerden ,
Utanırım el kapısında iş dilenen civanlardan ,
İçtiği suya pislik bulaşmış analardan , babalardan utanırım ..
Çünkü ben Mezopotamya` yım
Asya` nın nazlı ve mağrur kızı ...

'Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli' diyordu şair.
Yanına yaklaşmaya imkan olmayan bir güzelliğe hasret böyle güzel anlatılır.
Bende seni hep uzaktan sevdim,asla cesaret edip sevdiğimi söyleyemedim.
Mümkün olup ta sevgine ulaşamadım,kalbine girip de içinde dolaşamadım.
Kendi halimde ellerim ceplerimde yanlızlığın azabıyla dolaşırken.
Yaşam boşluklarımı senin hayallerinle doldurup avunurum.
Ama ne yaparsam yapayım o şarkıdaki en güzel şeye ulaşamıyorum.
Ne güzün ne baharda ne yazın nede kışta, ellerini elimle,bellerini kolumla
Sarıp dolaşamıyorum.
Seni uzaktan sevmeyi ben yalnız yaşıyorum.
Belki de ömür boyu karşılıksız olarak sevmeyi sürdürecek bir kalbi taşıyorum.
Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli demek bana yetmiyor.
Elimdeki sadece,seni uzaktan sevmek,fakat hasret bitmiyor.
Yarattığım hayalin gözlerimden gitmiyor.
Cesaretim sevgimin yarısı kadar olsaydı böyle uzaktan sevmez.
Gördüğüm her yerde gırtlağımı patlatır aşkımı haykırırdım.
Olsun,bütün gerçeklere rağmen ben seni ümitsizce seviyorum.
Ve ne yapacağım,inanki bilmiyorum.
Şair haklı çıksın diye.
Elimden gelen tek şey,uzağa gidiyorum.
Kalbim kabul etmiyor ama beynim biliyor.
Her kalb birgün gelince başka kalbi seviyor.
Biliyorum ki sen de benim gibi bir gün birisini görecek ve beğeneceksin.
Belki de görmüş ve beğenmişsindir.
Eğer öyleyse veya öyle olacaksa umarım hiç bir zaman uzaktan sevmezsin.
Sevdiğinin sevgisiyle birlikte el ele diz dize şairi yalancı çıkartırsın.
Ümit fakirin ekmeği,sevenin sevgisinden sonra her şeyi.
Olurya belki sende öğrenir beni uzaklardan çağırırsın.
Şaire inat olsun hep yanımda kalırsın.
Seni yakından sevmek aşkların en güzeli diyerek haykırırsın.