Kurban edin beni düşsüzlüğüme..
Daha fazla zorlamayın öyküsüzlüğümü.
İsnat edilen tüm suçları kabul ediyorum.
Suskunluğum/ tek suçum..”
Ben ki; suç mahallinde yüzlü kirli bir çocuğum. Üstüm başım hazan.
Görüyorum ki; çoktan kurulmuş sandalyeler tam orta yerinden vurulmayı bekliyor gövdem.
Birazdan ayıklanır yüreğim köklerimden. Ben ki; üstü örtülmüş karanlıkların tek müsebbibi
ben ki; tüm günahların ev sahibi. Soluğumdan çekin ellerinizi. Bana ölmeyi tek çare göstermeyin.
Susmayın ya da susturmayın beni.
Özletmeyin bana Azrail’i.Bedenim çamurdan ibaret. Bırakın bulansın yüzüm öyküsüzlüğüme.
Masalım / Kırıklarım oyuncaklarım. Hepsi darmadağın işte. Arama beni “ bende “ .Kayıplardayım.
İçimdeki çocuk depreşti / sadece suskunluğum nüksetti.
Farkındayım tükenen kelimelerimin sende açan yaranın büyüklüğünü.
Ne olur sen bari anla beni. Başarabildiğim umutlanabildiğim tek varlık sensin.
Tutunduğum kendimi kendimle yendirip sende kendimi var ettiğimsin
Bilesin ki senden başka hiçbir gövde kabul etmez bu hakir kökleri.
Hiçbir gökyüzü yer açmaz benim gibi uçları kırık uçurtmalara. Ne olur sen bari anla düşsüzlüğümü/ öksüzlüğümü.
Kapadıkça açılan yaralarımı bari sen yama. Ört üzerimi yoksa..Yoksa ben bende tükenecek. Tut ellerimi masalım/ tut.
.Sakın bırakma.
Eksik kaldığımı
senden başka hangi izânın ayak ucunda avunur söyle.
Sende bana ait ne kadar eksik varsa söyle.Tamamlayamadıklarımı
içindeki birikmiş tüm sözcükleri anlarım ben.
sana yetim kalmış yüreğim