Umutsuzluga kapilirsiniz ?ogu zaman.
Bir g?n bir ayrilik kelimesi dahi s?ylemeden ?ekip gitmesinden
korkarsiniz. Bilirsiniz o gittigi zaman sizde olmayacaksinizdir.
Hayallere bogulursunuz. “Keske, diledigim, d?s?nd?g?m gibi olabilse” dersiniz.
G?n?n?z?n her dakikasinda onu d?s?n?r, “Simdi ne yapiyor?
Beni d?s?n?yor mu?” dersiniz . ?ildirmak ?zeresinizdir. Aklinizi hep korumaya,
olurda bir g?n biterse yikilmamaya ?alisirsiniz. Ufak bir g?l?s?nde,
g?zel bir kelimesinde yada arada bir g?sterdigi, o yakinligiyla ?mitlenir.
Tam ?mitlenip iyiye gidiyor dediginiz dakikalarda, konusmamasiyla,
surat asmasiyla korkmaya baslarsiniz. Ama artik eminsinizdir, sevginin,
ve askin en zor olanini yasadiginizdan. ?aba g?sterir ilgilenir, ?z?lmesin,
sikilmasin diye ugrasirsiniz.
Geceleri yataginizdan kalkip pencerenin kenarinda, onu d?s?n?r.
Uykusunda rahat olup olmadigini, r?yalarini s?sleyen insanin kim oldugunu
merak edersiniz. ?st?ne fazla d?smezsiniz, ama yinede sikildigini g?r?rs?n?z.
“Belki de ?zg?rl?g?n? elinden aldiginizi d?s?n?yordur.” Oysa kaybetme korkusu,
?evreye g?venmeme duygusu y?z?nden y?klenirsiniz tabi bu onu bilmez.
Karamsarliga kapildiginiz dakikalar fazladir. Sessizlige g?m?l?rs?n?z,
hep ayni seyi d?s?n?rs?n?z. “Ka? gece pencere kenarinda onu d?s?nerek aglarim?” D?s?ncelerden bunalmis kendinizi biraz olsun siyirmaya ?alisirsiniz.
Kendinizi hasta gibi hissedersiniz, onu da bir doktor.
“Ben ne zaman iglesirsem o benden gidecek. Iglesmek istemiyorum,
o hep yanimda kalsin, hayallerimde bana yardim etsin, g?len g?zleriyle
bana ?mit versin” dersiniz. Onunla y?r?mek, y?z?ne bakarak g?l?msemek,
en g?zel anlarinizi onunla yasamak m?kemmeldir. Sadece o yaninizdayken
nefes alabilir, o yokken derin bir nefessizlik hissedersiniz.
Boguluyor gibi olursunuz. Duygularinizi anlatabilmek i?in hep d?s?n?rs?n?z,
sikilmasindan korkarsiniz, ka? gece kendinizi yazilara bogsaniz da.
Kelimelerimin bir anlami yoktur bilirsiniz.
Korkuyu beklemenin telasi, korkunun kendisinden ?ok daha ?rk?t?c?d?r.
Iste bu y?zden ayrilik kuyusuna atarsiniz kaderinizi,
korkuyu beklemekten vazge?ersiniz. Ayriliktan korkmazsiniz.
Artik korktugunuz tek sey vardir! Kendi ellerinizle onu baskasinin kollarina,
duygularina, kelimelerine teslim etmek. D?s?n?rs?n?z d?s?nd?k?e
yok olursunuz. Ve iste bu d?nemde en ?nemli seyi anlarsiniz.
Onsuz asla olamayacaginizi.SENS?Z ASLA!
Bir g?n bir ayrilik kelimesi dahi s?ylemeden ?ekip gitmesinden
korkarsiniz. Bilirsiniz o gittigi zaman sizde olmayacaksinizdir.
Hayallere bogulursunuz. “Keske, diledigim, d?s?nd?g?m gibi olabilse” dersiniz.
G?n?n?z?n her dakikasinda onu d?s?n?r, “Simdi ne yapiyor?
Beni d?s?n?yor mu?” dersiniz . ?ildirmak ?zeresinizdir. Aklinizi hep korumaya,
olurda bir g?n biterse yikilmamaya ?alisirsiniz. Ufak bir g?l?s?nde,
g?zel bir kelimesinde yada arada bir g?sterdigi, o yakinligiyla ?mitlenir.
Tam ?mitlenip iyiye gidiyor dediginiz dakikalarda, konusmamasiyla,
surat asmasiyla korkmaya baslarsiniz. Ama artik eminsinizdir, sevginin,
ve askin en zor olanini yasadiginizdan. ?aba g?sterir ilgilenir, ?z?lmesin,
sikilmasin diye ugrasirsiniz.
Geceleri yataginizdan kalkip pencerenin kenarinda, onu d?s?n?r.
Uykusunda rahat olup olmadigini, r?yalarini s?sleyen insanin kim oldugunu
merak edersiniz. ?st?ne fazla d?smezsiniz, ama yinede sikildigini g?r?rs?n?z.
“Belki de ?zg?rl?g?n? elinden aldiginizi d?s?n?yordur.” Oysa kaybetme korkusu,
?evreye g?venmeme duygusu y?z?nden y?klenirsiniz tabi bu onu bilmez.
Karamsarliga kapildiginiz dakikalar fazladir. Sessizlige g?m?l?rs?n?z,
hep ayni seyi d?s?n?rs?n?z. “Ka? gece pencere kenarinda onu d?s?nerek aglarim?” D?s?ncelerden bunalmis kendinizi biraz olsun siyirmaya ?alisirsiniz.
Kendinizi hasta gibi hissedersiniz, onu da bir doktor.
“Ben ne zaman iglesirsem o benden gidecek. Iglesmek istemiyorum,
o hep yanimda kalsin, hayallerimde bana yardim etsin, g?len g?zleriyle
bana ?mit versin” dersiniz. Onunla y?r?mek, y?z?ne bakarak g?l?msemek,
en g?zel anlarinizi onunla yasamak m?kemmeldir. Sadece o yaninizdayken
nefes alabilir, o yokken derin bir nefessizlik hissedersiniz.
Boguluyor gibi olursunuz. Duygularinizi anlatabilmek i?in hep d?s?n?rs?n?z,
sikilmasindan korkarsiniz, ka? gece kendinizi yazilara bogsaniz da.
Kelimelerimin bir anlami yoktur bilirsiniz.
Korkuyu beklemenin telasi, korkunun kendisinden ?ok daha ?rk?t?c?d?r.
Iste bu y?zden ayrilik kuyusuna atarsiniz kaderinizi,
korkuyu beklemekten vazge?ersiniz. Ayriliktan korkmazsiniz.
Artik korktugunuz tek sey vardir! Kendi ellerinizle onu baskasinin kollarina,
duygularina, kelimelerine teslim etmek. D?s?n?rs?n?z d?s?nd?k?e
yok olursunuz. Ve iste bu d?nemde en ?nemli seyi anlarsiniz.
Onsuz asla olamayacaginizi.SENS?Z ASLA!