Biraz şans, biraz sevgi ve sabır, birer parça zaman, başarı ve memnuniyeti de eklersek malzemelere, hepsini karıştırıp senin için uzun ve dileklerinin gerçekleştiği bir “hayat pastası” yapabiliriz sanırımÂ…. Doğum günün kutlu olsun!

[COLOR="blue"]herkese merhaba arkadaslar.
Eskiden asi_ve_mai adiyla aranizdaydim. Istenmeyen sebeplerden dolayi (sifre unutulmasi) yeni kullanici adimla yine aranizdayim. Umarim hersey eski gunlerde oldugu gibi olur. Duygusuz benim icin baska bir duygu. 2007 yilindan bu yana [/COLOR]

yonetici arkadaslar ben eski uyelerden asi_ve_mai. Uzun zamandir online olmadan takip ediyordum forumu. Simdi online olmak istiyorum fakat sifremi unuttum. O donem kullandigim mail adresimi de su anda kullanmadigim icin sifre sifirlama maili alamiyorum. Bu yeni hesabi size ulasip bu mesaji ulastirabilmek icin olusturdum. Bu yeni hesabin silinip eski asi_ve_mai hesabimi geri alabilmek istiyorum. Ilginiz icin simdiden tesekkurler

Aslında neresinden başlasam bilemiyorum ki,seni düşünmeye başlayalı ne kadar zaman oldu.Benden birkaç zaman evveldi yada ben öyle hatırlamak istiyorum.
Seni farklı ifadelerle hatırlayabilmek,daha bir güzel oluyor işte ne bileyim.Hemen her gün uzaktan bakıyorum öyle boş boş o son tren kaçtığından beri seninle olmayan yada oldurmayı bir türlü beceremediğimiz anıları hatırlamaya çalışıyorum. Sonrası ? Sonrası derin bir boşluk işte öyle dipsiz, uçsuz bucaksız bir kuyu gibi.Aslında o gün her şeyi konuşmalıydık seninle belki bu kadar acımaz bu kadar yanmazdı şu göğsümün oralarda bir yer. Orası neresi tam bilmiyorum, sen gelince aklıma tuhaf tuhaf çok sert bir sancı geliyor oradan,sonra boğazıma düğümlenen bir kaç anlamsız kelime, hoş onlarda çıkmak bilmiyor bir türlü.Neyse çok uzatmayayım seni özlemeye başlayalı ne kadar zaman oldu sanırım bir kaç sevda önceydi.Galiba seninle benim ortak noktamız bu biz birbirimize hasret kalmaya alıştık.Kim bilir belkide bu sevdanın en çok hasret kısmını seviyoruz.Ama yabana atılmayacak bir gerçek var sen+ben biz olmayı hiç beceremiyoruz.
Neyse;
Çok sevdiğim bir söz var bana hep ikimizi hatırlatır;
Seninle ben rakı balık gibiydik,olmazsa olmaz değildik ama olsaydık iyi giderdik.
Hoşçakal yeni bir ayrılıkta buluşmak dileğiyle...

Bir Kadın Sevdiği Kişiden ne zaman ve nasıl vazgeçer sizce?
Bir kadının her şeyi ve tüm duygularını ardında bırakıp gitmesi hiç kolay değildir aslında! Kadınlar ilişkilerine ve sevdiklerine çok daha fazla bağlıdır. Sonuna kadar savaşır bir kadın aşkı ve erkeği için, her türlü fedakârlığı yapar. Çoğu zaman karşılık göremese de sevmeye devam eder. İçi acısa da, yüreği sızlasa da sevmekten vazgeçmez.

Karşısındakine sevme güvenini o kadar hissettirmiştir ki, erkek kendinden emindir. Ne yaparsa yapsın kadının kendisini her daim seveceğini düşünür. Ama işte bu noktada yanılır. Bilmediği bir şey vardır kadınlar hakkında. O da bir kadının kendisine yapılan her şeyi biriktirdiği ve unutmadığıdır. Bir anda olmaz bu karar veriş, günün birinde tüm duygularını da yanına alıp çeker gider kadın usulca erkeğin hayatından! Nereye mi? Kendisine sevgiyle açılmış gerçek bir aşka tabii ki...

Kadınların istediği sadece biraz ilgi ve şefkattir aslında! Siz hayata ne verirseniz o da size aynısını geri verir örneğinde olduğu gibi, karşınızdaki insana ne verirseniz ondan da o kadarını alırsınız. Her şeyin tükendiği gibi, sevgiler de bir gün tükenir. Hiçbir şey vermeden sevilmeyi beklemek olmaz, olamaz! Ve bir gün gelir, sizi karşılıksız seven insan da yorulur artık. Beklemekten ve böylesi bir sevgiden usanmıştır. Şarkıda da dediği gibi denemiştir defalarca kadın erkekten arta kalanlarla! Kendisini yalnız ve onsuz bıraktığı anlarda bile ona dönmüştür hep! Ama sevmek ilgilenmektir, bağlılıktır, güvendir, özveridir. Sevgi paylaşılınca güzeldir. İşte bu duygular yok olmuştur kadında zamanla. Mantığı kalbinin önüne geçmiştir..

Bir kadın ne zaman gerçekten vazgeçer bilir misiniz dostlarım? Sevgisine karşılık alamadığını hissettiği zaman! Erkek kadının hala kendisini sevdiğini zannederken kadın çoktan sevgisini kalbine gömerek uzaklaşmıştır. Belki bu karar çok kolay olmamıştır, ikilemde kalmıştır uzun bir süre, amaçsızca sokaklarda dolaşmış ve düşünmüştür saatlerce! Aklı sarsıntılarla yorgun düşmüş, bilinci kamaşmış ve bir kaosun ortasında bulmuştur kendisini. Ama en sonunda vazgeçme kararını vermiştir zor olsa da, bunu yaparken de dönüşe dair tüm kelimeleri lugatinden çıkarmıştır.

Vazgeçmiştir belki kalbini arkada bırakarak, ama aklını yanına almıştır. O yüzden bu kadar kolay gidebilmiştir. Her seferinde bıraktığı açık kapılar artık kapalıdır sonuna kadar..Ve bir sabah kalktığında gülümseyerek aynaya şöyle der kadın: "Günaydın, gittim ben.." Vazgeçme kararını verdiğinde fonda Sezen'den şu cümleler dökülmektedir: "Ben senin hayatından gittim oğlum, hadi yerime koy birini koyabilirsen"...

------ Alıntıdır-------

Aklıma geldin yine bir gece vakti.
Gülen gözlerin, yana taradigin saçların, bir de yanağındaki gamzen.
Seni düşledim sevgili, yüzün hep gözümün önünde ama sesininin sıcaklığını unuttum!
Ne çok vakit geçmiş sensiz demek ki, biraz daha gelmezsen yüzün gözümün önünden silinecek oysa ki...
Seni özledim sevgili.!
Gel de kanayan yarama ilaç ol, içim ürperiyor.
Eylül bitiyor...
Söz vermiştin hani bırakmayacaktin, sevgilim olmasan bile dostum kalacaktın?
Hani birlikte büyüyecek, birlikte büyütecektik sevdayı?
Ya hani ayrı dünyalarda başka hayatlar yaşasak da bir gün yollarımiz kesişecekti..
Hepsi yalandan ibaret miydi?
Gel, bir kez ara..
Ulaşabilir ol mesela..
Yağmurun hüznü ile yüreğimde daha da yara açma...
Gel, sesine doyamadim daha...

Acemhe
YirmisekizEylülİkibinonbeş

Beklerken zaman ağır geçer. Yüreğine sanki büyük bir taş oturmuş da, altından kalkmaya çalışıyormuşsun gibi; önce bütün gücünle yüklenir, sonra yorulur vazgeçersin.
*
Bazı olayları, duyguları sadece yaşayanlar anlayabilir. Bilemeyene, görmemişse, duymamışa dert anlatmak zor!
*
Ayrılığın ardından dönüşüne bir süre vermiştim. İçindeyken çok ağır geçen şu vaktin, geçtikten sonra neden bu kadar hızlı gitmiş gibi hissettirdiğini açıklayacak bir bilim dalı var mıdır?
*
Sen gittiğinde ilkbahar yüzünü henüz göstermişti doğaya. Toprağın, çiçeğin, böceğin uyanışına ve içimizdeki yaşam enerjisine hiç yakışmamış olsa da gidişin, belki de ayrılığımızın sebebi mevsimdir diye düşünmüştüm. Öyle ya; tabiatın ruhunu ayağa kaldıran ilkbahar, senin içinde de yeni bir heyecanın hevesini başlatmış olabilirdi!
*
İlkbaharda giden, sonbaharda döner diye düşünmüş olmalıyım ki; Eylül’ü işaretlemiştim takvimde. Öyle uzak görünmüştü ki gözüme! Daha kaç ay vardı…..
*
İlk başta ben de gönlümü açan papatyalarla, birkaç zararsız ufak flörtle, güneşin doğuşunun güzelliğiyle oyaladım. Bol bol şiir yazdım, yürüyüş yaptım, temiz havayı çektim içime.
*
Sonra yaz geldi. Bir tatil telaşı sardı çevremdekileri. Herkesin nereye gideceğini bulmayı, gidenleri uğurlamayı, gelenleri karşılamayı görev edindim.* Yazın İstanbul boşalıyor diye, ben bu şehirde nöbet tuttum. Gidilecek konserler, açık hava gösterileri, trafiksiz akşam gezmeleri, az insanlı Bağdat Caddesi, kalabalık olmayan Nişantaşı, rahat gezilebilen Ortaköy sokakları beni çekti. Ya da sadece senin gelme ihtimaline karşı, hiçbir yere gitmedim…
*
Bugün 21 Eylül! Ağaçlar artık yeşilden sarıya dönüyor. Güneş usul usul kaybolmaya meyilli, akşamları insan kısa kolla üşüyor. Okullar açıldı, herkes rutin hayata döndü. Birden fark ettim ki,* sen hala yoksun…
*
İlkbaharla giden, sonbaharla döner değil mi? Benim de katılmam gerek yaşamın çarkına, o yüzden Eylül bitmeden gel! Ben her Eylül ayında senin dönmeni bekleyeceğim gizlice. Hangi yıl olursa olsun, sen yeter ki*Eylül bitmeden gel…

Doğum günün kutlu olsun sevdiklerinle nice mutlu yaşlara..

Aşk; neden, niçin, nasıl sorgulamaz? Sorgulatmaz! Aklın olduğu hiçbir yeti yoktur aşkta! Elimden geldiğince kaçırmamaya çalışıyorum Şeref Meselesi’ni. Önce fragmanındaki müzik ile vurdu dizi başlayana kadar. Sonra Kerem Bursin hayranlığımdan içten içe Güneşi Beklerken’deki Kerem’i bulmak için izlemeye niyetlendim. Ama dizideki herşey o hayranlığımı unutturdu bana. Müziklerinin ötesinde ben bu işten anlamam ama görüntüler, ışık kısacası yapım çok başarılı. Hikayede insanı sarıyor. Aşkın, nefretin ve imkansızlığın en dipleri ve en üstlerinin izlerken alttan alta seni düşündürüyor. Zaten düşünen bir insan değilim bilirsiniz. İyi geliyor izlemek. Gelelim son bölüme. Dizi yorumcusu filan değilim yazmamın elbet nedeni var. O da yayınlanan son bölümde Sibel’in veda mektubu… Sanırım aşkın o çaresizliğini, çıkmayan bir leke gibi üzerine yapışan o aşkın sana neler yapabildiğini ve senin ne yapamadığını en güzel anlatan sözler vardı. Ekrana kitlendim desem yeri. Gözümden bir damla yaş geldi. Evet, şu aralar kendime en sık sorduğum soru bu. Aşık olduğumuz insan gerçekten bizim gözümüze gözüken, kalbimizi okşayan adam mı? Yoksa bize mi sadece öyle görünüyor. Sibel bu mektupta bunu sordurdu yine bana. Ama o kadar saf, o kadar içten cümleleriyle… Buyrun efendim bir okuyun derim…
[INDENT]“Yiğit, Çok düşündüm seni neden sevdiğimi neden senden vazgeçemediğimi bunca öfkeme, ettiğin bunca haksızlığa rağmen neden içimin denize ulaşmak isteyen bir su gibi sana doğru aktığını… Çünkü senin ne yaptığının hiçbir önemi yok. Birbirimizi suçladığımız şeylerin de bir önemi yok. Ben seni herşeye rağmen kalbinin en derinliklerinde ne kadar temiz bir adam olduğunu biliyorum. Dünyayı kucaklayacak kadar büyük bir yüreğin olduğunu, gülümsediğin zaman etrafını nasıl aydınlattığını, kendini hangi duruma sokarsan sok, aslında huzuru, sevgiyi arayan o deli fişek delikanlıyı ben biliyorum. Özlüyorum demiştim ya, özlemek bile güzel seni. Dokunamadan böyle uzaktan sevmek güzel. Bana hayatta sevmeyi tattırdığın için minnetrım sana. Bundan daha kıymetli ne olabilir? Şimdi gidiyorum ama bil ki, aramızda ne geçerse geçsin seni seviyorum Yiğit. Ve her zaman seveceğim.”


ALINTIDIR.
[/INDENT]