[INDENT][SIZE="3"]Gittiğini söylemedim kimseye...
Varmışsın gibi yapıyorum...
Ama gittin...
Gittin...Git...Öyle özgürüm ki...
Hiç bu kadar rahat olmamıştı sana git demek...
Oysa uzak bir ülkeye yerleşme ihtimalinde "sen gidersen bende gelirim"lerim vardı bolca ve hemen dilimin ucunda...
Tükettim...
Tükettin...
Umut açık bir renkti...
Beyaz gibi...Sarı gibi...
Bence en çok sarı yakışırdı umuda...
Kirlendi...
Umut aydınlıktı...
Umut gökyüzüydü...
Karardı...
Kızmadım sana...Kızmıyorum da...
Dürüsttün bir kere...
Oynamadın...
Seviyormuş gibi yapmadın...
Hiç ilk defa sarılmadın...
Hiç elinielime ilk dokunduran olmadın...
Hiç önce sen öpmedin...
Ama...
Kollarını ilk sen çektin sarıldığımızda...
İvedilikle yine sendin elini elimden çekip "hissizce"dizinin üstüne koyan...
Dudaklarını en önce sen ayırdın...
Aradığın ben değildim zaten...
Farkındaydım...
En çok da bu farkındalığa rağmen ısrar edişim gebertiyordu beni...
Utanıyordum...
Hep yanında telaşlıydım...
Bocalıyordum...
Ve...
Gittin...Git...Öyle özgürüm ki...
Cevapsız kalan en güzel sorumuzdu;
"Biz birbirimizin neyiyiz?"
Hiçbir soru işaretinin ardına hemencecik yakışmazdı coşkuyla ve aynı anda gelen tebessüm...
Bunu da başardık ya..
Lanet olsun..."[/SIZE][/INDENT]

[INDENT][SIZE="3"]İçimin tüm kırıntılarını bir kenara bıraktımtam simdi.
Düşünmemiş hayal etmemiş kabul ediyorum kendimi..
Bir daha hiç uyanmayacak masumca uyuyan bir bebek gibi..
Ölsem mezarım küçücük olacak
Üzerime attığınız güller solacak..
Kendimi ziyan hissediyorum..
İtiraf etmeliyim sarı rengi sevmiyorum!
Mavinin derinliğine hiç uymuyor sari ve ne için yan yanalar bilmiyorum..
Anlayamıyorum benim rengim ne?
Kendimi siyah beyaz bir film gibi hissediyorum..
Tüm bildiklerimi hiç öğrenilmemiş kabul ediyorum şimdi..
Hayata baştan başlıyorum ve kendime sonu olmayan bir yol çiziyorum
Zamanı olmasın doğduğum günün..
Önemi yok..
Ölümüm zamanlı olsun bir tek bunu istiyorum..
Ben öldüğümde kimse ağlamasın diye dualar ediyorum..
Aşk denen eğlenceli hayal kırıklıkları bütününe gelince..
Aşık olmayı istemiyorum..
Çünkü aşk çarpanlara ayırmaktan öte bir kavram..
Aşk sevgileri ayrıştırmak oluyor
Öğrendiğim formüller yetmiyor aşık olmaya..
Olduğum yerde kalıyorum..
Aşk bana hiç mi hiç yakışmıyor biliyorum..
Benim yalnızlıktan yapılmış küçük bir kalbim var..
Ben orada kalıyorum..
Ziyaretçim olmuyor ve bundan memnunum aslında..
Her yerde biraz kendimden bırakıyorum..
Günüm gece olduğunda ise;
Alıyorum elime kalemi
Ve tüm yalnızlığımı
Delicesine YALANLIYORUM!!
Aşk istiyorum aşk
Yalnızlıktan korkuyorum anlıyor musun?
[COLOR="Red"]Ben geceleri hep yalan söylüyorum..
Ve bu gece
Seni hiç mi hiç sevmiyorum..
Sevmiyorum…[/COLOR][/SIZE][/INDENT]

[INDENT]Biraz hatırlatsak bizi tanırmısınız.

Biz hep sizin hayalinizle yaşardık

Size dair şiirler yazardık.

Geceye yüzünüzü çizer

Hangi yalnızlığa kendimizi atsak

Sizin göğsünüzde soluklanırdık

Saçlarınız alev alev dalgalanırdı omuzunuzda.

Yağmura inat güneşi eken bizdik mahzunluğunuza

Bazen bir rüzgar gibi eser

Bazen bir şimşek gibi çakardınız.

Sanki yüreğimize kılıç saplardınız.

Parmak uçlarınızda sevda nakışları

Sizin gülüşünüz aydınlatırdı

Bu soğuk bu kurak kışları.

Bakışlarınız acımasızca kara

Bizi vurup vurup giderdiniz akşamdan sabaha.

Saçınızı düz tarardınız



Afedersiniz nasıl tanımazsınız.

Biz hep sizin hayalinizle yaşardık

En sevdiğiniz çiçekleri toplardık.

Bir sepet gül biraz lale birde sümbül

Küçük bir serçenin kanadından bile gocunurdunuz.

Karşı taraftaki o zehirli evi nasıl unutursunuz.

Kirpiklerinizde yangın izi

Ağzınızda çocuk nefesi

Bir odadan bir odaya koştururdunuz

Yavrusunu koklayan ceylan misali.

Namusunuzu korur gibi koklardık sizi

El sürmeyecek kadarda bilirdik hikmetimizi.





Afedersiniz siz Baharmısınız

Rica etsek ortaya çıkarmısınız.

Biz hep sizin hayalinizle yaşardık

Sizinle aynı anda güne başlardık

Henüz mahçuptunuz size tutulduğumuzda

Nasılda mutlu olurduk bize tutunduğunuzda.

Sonra nedense gözlerinizi başka dünyalara çevirdiniz

Önümüze kapkara bir bulut getirdiniz.

Şımarık ve rahat bir tavrınız vardı

Bu halinizle üstünüze ne giyseniz yakışırdı.

Hayatınızdan hiç eksik etmediniz gezmeleri

Temiz giyimli kirli adamlar alırdı sizi geceleri

Biz bunu kıyamet alameti sayardık

İçimizi sis bürürdü

Yapraklarımız dökülür

Sanki usul usul dağlar yürürdü.

Uykularda yer bulamazdık

Kanlıca iskelesinde

Elimizi başımıza koyar

Gizli gizli ağlardık.

Şimdi ne desek ne söylesek size az

Unutmayın bu devran kimseye kalmaz.

Acı nerden gelirse gelsin

Yiğit yiğittir yakınmaz

Kusura bakmayın epey zamanınızı aldık

Oturduk üstüne birde şiir yazdık

Bilmem artık bu cüretimize ne dersiniz

Afedersiniz ama siz Bahar değilsiniz

Siz o Bahar değilsiniz

Siz maalesef Bahar değilsiniz.[/INDENT]

[INDENT]Etrafıma bakıyorum, herkesi seyrediyorum. Sokaklarda insanlar yürüyor, kafelerde oturuyorlar. Öyle bakıyorum, nasıl yaşar bunca insan?
[INDENT][INDENT][INDENT][INDENT]

Sonra çift olanları inceliyorum. Beden dillerini, birbirlerine nasıl baktıklarını, davranışlarını gözlemliyorum. Saatler su gibi akıp gidiyor farkına varmıyorum.

Bir belgesel çeker gibi aklımın köşelerine kaydediyorum. Unuttuklarımı hatırlıyorum; birbirini sevenleri gördükçe gülümsüyorum.

Sonra benim gibi yalnızlar çarpıyor gözüme suratlarında ifadesizlikle oturan pek çok insan… Belki içlerinden birileri de beni seyrediyordur. Ne düşünüyor bunca insan ne hissediyor?

Kadınlar erkekler çocuklar etraf mahşer günü gibi! Yolda konuşarak gidenlere kulak misafiri oluyorum. Elimde kahvem yürüyerek yalnızlığımın tadını çıkarıyorum. Kimseyle konuşmak isteğim yok.

Sonra eski bir sevgiliyle karşılaşıyorum aniden onun yanında bir kadın var. Selam vermek gerekir mi? Birbirimizi tanıdığımızı belli edecek miyiz? Karşıdan geliyorlar süre ve mesafe azalıyor. Acilen karar vermem lazım. O da beni görüyor yüzünün şekli değişiyor.

Görgü kuralları önce kadının selam vermesi gerektiğini yazar ancak emin olamıyorum. Ya yanındaki kadının canı sıkılırsa bu duruma? Boşu boşuna tartışmasınlar diyorum. Bana neyse!

Hala aramızda bir mesafe varken belli belirsiz gülümsüyorum. O da! Yine de emin değilim. En iyisi yolu değiştirmek! Işıklara doğru dönüp karşıya geçmek için bekliyorum. Onlar da arkamdan geçip gidiyorlar. Üstüm başım da öyle kötüydü ki! Zaten böyle karşılaşmalar insanın en kötü olduğu zamanlarda gerçekleşir. Beni yalnız görünce ne düşünmüştür acaba?

Hala bir sevgilim olmadığı için gizlice mutlu olmuş mudur? Onun yanında bir kadın olması onu öne mi geçirdi? Yalnızlığımın tadını çıkarıyordum ne güzel; şimdi ne tadı kaldı ne tuzu!

İnsan eski sevgilisini gördüğünde neden bunları düşünür ki? Ne saçma! Dön önüne kızım sen yoluna devam et! Kitap alacaktın hani? Sonra makyaj malzemesi ve ayakkabı… Sana ne eski sevgiliden; ayrıca nasıl göründüğünün ne önemi var? Geçmiş gitmiş işte!

Acaba ne kadar zamandır beraberler…. Canım benim yalnız yürüyor olmam bir sevgilim olmadığı anlamına gelmez zaten…. Keşke üstümde şu saçma eşofmanlar olmasaydı…. Saçımı da çamaşırdan çıkmış gibi toplayacağım tuttu vs……

[YT]FP_1Klrn0HM[/YT]

[YT]N7G2gQ_XNRY[/YT]

[YT]mA8NieIpsnM[/YT]

[YT]PFdFYanjrTc[/YT]

[YT]flkVWN5XWuQ[/YT]

[YT]eciQMQ67qak[/YT]