Latince bir kelime olan Ego, ben, benlik, kendilik demektir. Ego, egoizm,
bencillik, id ve superego kelimeleriyle ilişkilidir. Egonun, bireyi
diğerlerinden ayırt eden göreceli, soyut bir varlığı vardır. Ego insanın hem
özne boyutunu tanımlayan irade, bilinç ve vicdanı hem de onun nesne boyutunu
tanımlayan, dürtülerini, iç isteklerini, tutkularını, içsel enerji kaynaklarını
içine alan çok boyutlu komplekstir

2006 yılından bu yana forumdayım burada çok guzel gunlerim çok guzel dostluklarım arkadaşlıklarım oldu...
ama artık gitme vakti gelmiştir.... Herkes hakkını helal etsin....


kendinize iyi bakın duygusuz ailesi...




Hoşçakalın...

Neden diye sormayın?
Sizlerle acıyı bal eyledim
Bazen ağladım bazen güldüm
Gayri ben ben gider oldum
Hakkınız helal edin....

HOŞÇAKALIN DOSTLAR YÜREÄžİM SİZLERLE, ALLAHA EMANET OLUN...

Geleneksel 41. ay dönumünüzü en icten dilklerimle kutlarim. Allah insallah tamamina erdirir. sevenler kavussun.. 41 kere masallah sevginiz daim olsun insallah .

Biraz gec oldu ama unutmadim unutturmak istemedim

''Depresyonun ve yalnızlığın çağında, sabırsızlığın da, uyumsuzluğun da, dertleri yenmenin de, hayata direnmenin de, hep beraber gülebilmenin de yagâne reçetesi iletişimdir. hapı yutmadan, konuşun...''

"Yaşamak mı yoksa ölmek mi, mesele bunda. Kör talihin sapanlarına, oklarına göğüs germek mi daha mertçe olur, yoksa kaygıların ummanına karşı silahlanıp onları yok etmek mi? Ölmek: uyumak. O kadar! Bir uykuya kalp üzüntüsünü, tabiatın bedene miras olarak verdiği binbir acıyı sona erdiriyoruz diyebilmek, candan, gönülden istenecek bir son olur. Ölmek: uyumak. Uyumak: belki de rüya görmek! Ya, dert orada: çünkü bu fani kalıbı üstümüzden sıyırıp attıktan sonra, o ölüm uykusunda kim bilir ne rüyalar görürüz düşüncesi bizi durmaya mecbur ediyor. Yaşamak felaketini uzatan, işte bu düşünce. Yoksa, -insan bir hançerle kendi işini kendi halledebilirken- zamanın sillesine, hakaretlerine, zalimin haksızlıklarına, kendini beğenmişin küstahlıklarına, karşılıksız kalan aşkın ıstırabına, kanun ihmaline, mevki sahibinin kibrine, sabırla gösterilen liyakatın değersizlerce hor görülmesine kim tahammül eder..."

Birinin suçluluk duygusunu kimse azaltamaz, iyileştiremez. Suçlu en büyük ölümü ve çaresizliği kendi içinde çeker. Kendiyle hesaplaşması, delirmesi en doğal hakkıdır. Suçlular her zaman görünenin arkasında saklanır, belki çok yakınınızdadır . Bu yüzden bazı insanları kaybedecek kadar değerli olmalısınız. Bu suçlular yakanızda ve sırtınızda taşıdığınız en büyük yüklerdir. Arının, temizlenin.

Merhametinizi, iyiliğinizi maskara edebiyatına çeviren bu tipler kendi üstünlüğünü kurmak için sizi kullanırlar, arkadanızdan kalleşce saldırırlar, ama en büyük cezayı kendilerine keserler, nietzsche'nin dediği gibi bana yaptığını affederim, ama sen kendine yaptığını nasıl affedeceksin ?

Bir yalanın içinde yaşamak nasıldır bilirim. Uzun süre o şekilde yaşarsan, hiç çıkışın yokmuş gibi hissedersin; ama her zaman vardır. Dibinizde yalan atarlar, görürsünüz, görmezden gelirsiniz. En büyük tuzağı size kurarlar, hiç uğruna, üstünlük uğruna, kahrolası pislik aşkına. Duygusallığınızı ve iyiliğinizi kendi egosuyla ferahlatan bu aciz tipler her zaman olacaktır. En yakınınızda bile.

Üstlere tırmandıkça iyilerle kötüleri ayırt etmek zorlaşır.
Yapacağınız tek şey kaçmak, bırakacağınız en büyük acı gülmek. Ve en büyük ölüm şekli, vicdanen öldürmektir.