Uçurtma
ipin ucu sizin elinizde olduğu sürece kendi kaderini değil o elin sahibinin kaderini yaşar; ne zaman ki ipi koptu işte o zaman kaderi ellerindedir!
***
Yaşam ilginç İnsan olmak da… Muhtemeldir ki hiçbir zaman bir uçurtma olamayacağız… Olsak bile rüzgar bizi rahat bırakmayacak… Dolayısıyla kaderimiz hep başkalarının alın yazısıyla çakışacak çakışacağız
Peki mutluluk nerde?
***
Mutluluk insanın içinde değil Mutluluk insanın yaptıklarında bıraktıklarında çocuklarıyla geçirdiği zamanda; sevdalısıyla birlikte olduğu anda şunda bunda veya onda değil
“Mutluluk ipini koparmakta!” dediğinizi duyar gibiyim Değil Bilemediniz
***
Mutluluk mutlu olma hali de değil!
***
Mutluluk küçük şeylerle avunma da değil!
***
Mutluluk nedir biliyor musunuz?
***
İnsan devrik cümledir Ama öznesiyle yüklemiyle bağlacıyla imleciyle ve bütün dil bilgisi kurallarını alt üst ederek kendinin devrik bir cümle olmadığını savunur Oysa insan gerçekten de devrik bir cümledir Yani yaşamak değil aslında ölmektir gerçek olan Ama inadına yaşamı savunur Bu da mutsuz eder insanı
Oysa yaşam yerine bir gün öleceğini ama mutlaka ölüp gideceğini bilse yaşama sarılmak yerine inanır Yaşamaya inanan insandır mutlu olan insan da… Yaşama tutunursanız bir gün mutlaka eliniz kayacaktır Ama yaşama inanırsanız mutluluğun zafer taklarıyla muzaffer bir komutan gibi ölümü karşılarsınız İnanmazsanız yaşama da ölüme de yenilirsiniz
Uçurtma ipin ucu sizin elinizde olduğu sürece kendi kaderini değil o elin sahibinin kaderini yaşar; ne zaman ki ipi koptu işte o zaman kaderi ellerindedir! Doğrudur Ama ya rüzgarın kaderi?
İnsan devrik cümledir Gerçek olan ölümdür ama inanılması gereken yaşamdır Çünkü ölüm de yaşamın içindedir İnsan bir salise bile yaşamadan ölmez Zira ölüm canlılar içindir Ama yaşama inanmazsanız ya da inanmamışsanız ölümün anlamını yitirdiği bedeninizde yaşamın da bir anlamı kalmaz
Dolayısıyla mutluluk önce yaşama ve yaşadığına inanmaktır
Oysa herkes mutlu değil mi? Peki niye herkes ölü gibi?
ipin ucu sizin elinizde olduğu sürece kendi kaderini değil o elin sahibinin kaderini yaşar; ne zaman ki ipi koptu işte o zaman kaderi ellerindedir! ***
Yaşam ilginç İnsan olmak da… Muhtemeldir ki
hiçbir zaman bir uçurtma olamayacağız… Olsak bile rüzgar bizi rahat bırakmayacak… Dolayısıyla kaderimiz hep başkalarının alın yazısıyla çakışacak çakışacağız Peki mutluluk nerde?
***
Mutluluk insanın içinde değil Mutluluk insanın yaptıklarında
bıraktıklarında çocuklarıyla geçirdiği zamanda; sevdalısıyla birlikte olduğu anda şunda bunda veya onda değil “Mutluluk
ipini koparmakta!” dediğinizi duyar gibiyim Değil Bilemediniz ***
Mutluluk
mutlu olma hali de değil! ***
Mutluluk
küçük şeylerle avunma da değil! ***
Mutluluk nedir biliyor musunuz?
***
İnsan
devrik cümledir Ama öznesiyle yüklemiyle bağlacıyla imleciyle ve bütün dil bilgisi kurallarını alt üst ederek kendinin devrik bir cümle olmadığını savunur Oysa insan gerçekten de devrik bir cümledir Yani yaşamak değil aslında ölmektir gerçek olan Ama inadına yaşamı savunur Bu da mutsuz eder insanı Oysa yaşam yerine bir gün öleceğini ama mutlaka ölüp gideceğini bilse
yaşama sarılmak yerine inanır Yaşamaya inanan insandır mutlu olan insan da… Yaşama tutunursanız bir gün mutlaka eliniz kayacaktır Ama yaşama inanırsanız mutluluğun zafer taklarıyla muzaffer bir komutan gibi ölümü karşılarsınız İnanmazsanız yaşama da ölüme de yenilirsiniz Uçurtma
ipin ucu sizin elinizde olduğu sürece kendi kaderini değil o elin sahibinin kaderini yaşar; ne zaman ki ipi koptu işte o zaman kaderi ellerindedir! Doğrudur Ama ya rüzgarın kaderi? İnsan devrik cümledir Gerçek olan ölümdür
ama inanılması gereken yaşamdır Çünkü ölüm de yaşamın içindedir İnsan bir salise bile yaşamadan ölmez Zira ölüm canlılar içindir Ama yaşama inanmazsanız ya da inanmamışsanız ölümün anlamını yitirdiği bedeninizde yaşamın da bir anlamı kalmaz Dolayısıyla mutluluk önce yaşama ve yaşadığına inanmaktır
Oysa herkes mutlu değil mi? Peki niye herkes ölü gibi?