4. sınıftayım. Mavi önlüğüm, üzerine portakal suyu dökülmüş ay yıldızlı yakam, iskarpinlerim.. Bir spor mağazasının vitrininde bir çift ayakkabı beğenmişim. Günlerce gözyaşı dökerek aldırdığım o lanet ayakkabıların sonu gelmez bir pişmanlığa yol açacağını nereden bilebilirdim.. Küçüktüm, istiyordum, ağlıyordum.. Kardeşim vardı, kara gözlü, esmer tenli, tombul yanaklı bir kardeşim. günlerce ağlayarak aldırdığım spor ayakkabıları benden daha çok sevmişti.. 'bunlar benim olsun mu?' diye soruyordu, 'git başımdan' diyordum. Onun o çocuksu isteğini kırıyordum. ayakkabılarımı paylaşmaya niyetim yoktu.
Bir cuma günü okuldaydım. Cuma günlerini çok severdim. Haftanın son günüydü, ertesi gün okul yoktu. Çıkış zili çaldıktan sonra bahçede toplanır, istiklal marşı okurduk. O törenlere de bayılırdım. Ama o gün, çıkış zili akabinde istiklal marşı okunacağı aklımın ucuna bile gelmedi. Okulun arka bahçesindeki tel örgülerin altına kazılmış delikten geçerek eve doğru yürümeye başladım. Evimin bulunduğu sokağa geldiğimde alışık olmadığım bir hareketlilik dikkatimi çekti. Bizim sokak böyle bir kalabalığa alışık değildi. Sırtımda benden daha ağır olan sırt çantam olduğu halde sokağın içine doğru yürümeye başladım. Karşı komşumuzun patavatsız kızı gülsüm heyecanla üzerime doğru koşmaya başladı. 'artemis abi, artemis abi kardeşine kamyon çarptı' diye bağırıyordu. Bir anlam veremedim, biraz daha yürüdüm. İki hafta önce patlayan su borusunun olduğu yerde tadilat vardı, kum birikintisinin dibinde birikmiş kanı gördüm.. Ve yanında yatan, üzeri beyaz bezle örtülmüş, küçük bir beden.. Gülsüm'ün sözleri şimdi anlam kazanmaya başlamıştı. Gözyaşları içinde eve doğru koşmaya başladım.. O güne kadar hiç üzgün görmediğim babam, kapının önüne çökmüş, ağlıyor, duvarları yumrukluyordu.. Annem ise onun sağında hareketsiz oturuyordu. Beni gördüler, ayağa fırlayıp sarıldılar. Tüm güçleriyle sıkıyorlar, bir yandan da ağlıyorlardı.. Ben de ağlıyordum.
Ogün okula eski ayakkabılarımla gitmiştim. Yenilerini kirlenmesin diye evde muhafaza ediyordum. Ayakkabıları gören kardeşim, kendisine çok büyük olmasına rağmen ayakkabılarımı giymiş, sokağa çıkmıştı. Bir çocuğun en masum olduğu andı bu. Kimse onu suçlayamazdı. Sokağın ortasında patlayan boru nedeniyle sokağa araç girmesi yasaklanmıştı. Tadilat vardı yolun ortasında. Fakat alkol, tüm belaların anası, orada da yapmıştı analığını. Sarhoş bir kamyon şoförü tabelaların farkına bile varmadan dalmıştı sokağa.. Kardeşimin oyun oynadığı sokağa. Bir kamyonun bilinçsizce üzerine geldiğini farkeden kardeşim, kaçmaya çalışmıştı. Ama ayağına büyük gelen ayakkabılar nedeniyle tökezlemiş, yolun ortasına yığılmıştı. Canımdan daha değerliydi oraya yığılan çocuk.. Kamyon yaklaşmış, yaklaşmış, yaklaşanı çaresizce izleyen kardeşimi cennete yollamıştı. Boyundan büyük bir lastiğin altında can vermişti canım.
Cenazesine gittim sonra. Berberlik yapan komşumuz halit'in yanına verdiler beni. Gördüklerimden etkilenmemem için kardeşime, canıma son bir vedayı çok görmüşlerdi bana. O ayakkabıları bir daha asla giymedim, giyemedim..
''sen gideli 13 yıl oldu.. şerefin ekmek bulamadığı dünyada fırın açar ya, o hesap, katilin zengin oldu. Kumarbaz ! Şikayetçi olmadık ondan. 'allahından bulsun' dedi annem.
17 yıl önce bugün dünyaya gelmiştin sen. iyi ki gelmiştin.
ve sonra gittin.. cennet'e..
Belki yanına gelemem. Büyüdükçe kirlendim zira. Beni affet.
17. yaşın kutlu olsun.''
Bir cuma günü okuldaydım. Cuma günlerini çok severdim. Haftanın son günüydü, ertesi gün okul yoktu. Çıkış zili çaldıktan sonra bahçede toplanır, istiklal marşı okurduk. O törenlere de bayılırdım. Ama o gün, çıkış zili akabinde istiklal marşı okunacağı aklımın ucuna bile gelmedi. Okulun arka bahçesindeki tel örgülerin altına kazılmış delikten geçerek eve doğru yürümeye başladım. Evimin bulunduğu sokağa geldiğimde alışık olmadığım bir hareketlilik dikkatimi çekti. Bizim sokak böyle bir kalabalığa alışık değildi. Sırtımda benden daha ağır olan sırt çantam olduğu halde sokağın içine doğru yürümeye başladım. Karşı komşumuzun patavatsız kızı gülsüm heyecanla üzerime doğru koşmaya başladı. 'artemis abi, artemis abi kardeşine kamyon çarptı' diye bağırıyordu. Bir anlam veremedim, biraz daha yürüdüm. İki hafta önce patlayan su borusunun olduğu yerde tadilat vardı, kum birikintisinin dibinde birikmiş kanı gördüm.. Ve yanında yatan, üzeri beyaz bezle örtülmüş, küçük bir beden.. Gülsüm'ün sözleri şimdi anlam kazanmaya başlamıştı. Gözyaşları içinde eve doğru koşmaya başladım.. O güne kadar hiç üzgün görmediğim babam, kapının önüne çökmüş, ağlıyor, duvarları yumrukluyordu.. Annem ise onun sağında hareketsiz oturuyordu. Beni gördüler, ayağa fırlayıp sarıldılar. Tüm güçleriyle sıkıyorlar, bir yandan da ağlıyorlardı.. Ben de ağlıyordum.
Ogün okula eski ayakkabılarımla gitmiştim. Yenilerini kirlenmesin diye evde muhafaza ediyordum. Ayakkabıları gören kardeşim, kendisine çok büyük olmasına rağmen ayakkabılarımı giymiş, sokağa çıkmıştı. Bir çocuğun en masum olduğu andı bu. Kimse onu suçlayamazdı. Sokağın ortasında patlayan boru nedeniyle sokağa araç girmesi yasaklanmıştı. Tadilat vardı yolun ortasında. Fakat alkol, tüm belaların anası, orada da yapmıştı analığını. Sarhoş bir kamyon şoförü tabelaların farkına bile varmadan dalmıştı sokağa.. Kardeşimin oyun oynadığı sokağa. Bir kamyonun bilinçsizce üzerine geldiğini farkeden kardeşim, kaçmaya çalışmıştı. Ama ayağına büyük gelen ayakkabılar nedeniyle tökezlemiş, yolun ortasına yığılmıştı. Canımdan daha değerliydi oraya yığılan çocuk.. Kamyon yaklaşmış, yaklaşmış, yaklaşanı çaresizce izleyen kardeşimi cennete yollamıştı. Boyundan büyük bir lastiğin altında can vermişti canım.
Cenazesine gittim sonra. Berberlik yapan komşumuz halit'in yanına verdiler beni. Gördüklerimden etkilenmemem için kardeşime, canıma son bir vedayı çok görmüşlerdi bana. O ayakkabıları bir daha asla giymedim, giyemedim..
''sen gideli 13 yıl oldu.. şerefin ekmek bulamadığı dünyada fırın açar ya, o hesap, katilin zengin oldu. Kumarbaz ! Şikayetçi olmadık ondan. 'allahından bulsun' dedi annem.
17 yıl önce bugün dünyaya gelmiştin sen. iyi ki gelmiştin.
ve sonra gittin.. cennet'e..
Belki yanına gelemem. Büyüdükçe kirlendim zira. Beni affet.
17. yaşın kutlu olsun.''
