Aslinda ben Sanalda böyle seyler paylasma yazma taraftari degildim...
yapmazdim.. ama insan bazen realde dertlesicek akil danisicak kisiyi bulamayinca sanalda ariyor dermani...
kisaca derdimi paylasicam sizinle.....
Ben iki evlilik yapmis bir Bayanim, Ilk esimden 2 cocugum var...
simdiki esimdende iki cocugum var....
4 cocuk annesiyim...
Ilk esimin cocuklari da bende kaliyor.. onlari vermek istemedim...
arada babalarina gidiyolar görmeye geliyor....
fakat suanki esimden olan cocuklarim kücük...
en kücüugu daha 1 yasinda yeni.... halliyle daha cok ilgilenmem gerekiyor...
ilk esimden olan kizim ve oglum.. büyük degiler Kizim 8 yasinda oglum ise 6 yasinda
suanki esimin cocuklari kücük az daha onlarla daha cok ilgileniyorum.. fakat bunu
ilk esimden olma kizim ve oglum anliyamiyorlar..
cok yanlis algiliyolar....
annem bizi sevmiyor onlari daha cok seviyor olarak düsünuyolar...
bide babalari onlarin aklini celmis tüm...
annen sizi sevmiyor o cocuklari seviyor onlar öz kardesiniz degil o adam babaniz degil gibisine..
suanki esimi kötuleyip kendini övmekle mesgul...
kendisiyle bi ara gelip konusmak münkun degil sürekli tartisma cikiyor..
ve o adam artik cocuklarimi benden sogutmayi basardi resmen..
kizim simdi yüzume bile bakmiyor.. sürekli inat ve hircin...
oglum desen sürekli agliyor ellimden geleni yapiyorum ben cocuk ayrimi asla yapmiyorum 4ünde annesi benim.. ama anlamiyolar ilk cocuklarima ilgi göstersem ikinciler o benim annem diyip yakama yapisiyolar.ötekilere ilgi göstersem sen bizi sevmiyosun onlari seviyosun diyolar...
cok cabaladim ugrastim fakat artik dayanamiyorum ilk esim cocuklarimi dolduruyor...
gecenlerde ilk esimden olan kizim bulusmada babasina aglamis...
onu kucakladi beni kucaklamadi diye...
halbise en kücükleri ikinci esimden olan yere düsmustu ve halliyle kucagima almistim..
napsam ne etsem ters algiliyor.. vede az abartili bi sekilde babasina anlatiyor...
öteki esimde kapiya dayandi bagirdi cagirdi.. tabi suanki esim cok rahatsiz oldu bu durumdan ne hakla gelir diye.. ve kafa göz daliyolardi birbirlerine...
bana tehdit savurdu ilk esim... cocuklari alir göstermem ayrimcilik yapiyosun diye...
bu senelerce böyle ama artik son noktaya geldi ipler koptu kopucak...
en önemliside simdi iki tarafdanda dislaniyorum..
ilk esim kendi cocuklarini daha cok önemsiyor halliyle daha cok aliyor göturuyor dolduruyor..
suanki esimde bana kizgin ve cok kirgin.. oda kendi cocuklarini benden kacirmaya callisiyor..
süreklli gel kizim ben yapayim gel oglum ben alayim....
simdi iki tarafda kendinden olma cocuklara böyle yapiyor bide ikizide iddasina yapiyor sanki
biri aliyor kendi cocuklarini oyun parkina göturuyor digeri aliyor sinemaya göturuyor ve iki tarafda beni disliyor...
ben 4ünde annesiyim hepside öz cocugum ben asla ayrim yaparmiyim hic..
ben kahroluyorum cocuklarimi benden uzaklastiriyorlar...
dokunmama dahi izin vermiyolar...
sen dokanma ben hallederim hepsi böyle ilk esimden olan cocuklarim sogdular benden zaten...
gönulerini etmek icin hediye aldim aldigim oyuncaklari kirdilar aldim elbiseleri ya boyadilar ya yirtilar..
ve ben artik napicagimi sasmis durumdayim..
piskolojikmende bittim artik...
ben hepsine daha iyi bi hayat sunmak icin esimin mestegi iyi oldu hallde callisiyorum
sonra eve gelip onlarla ilgilenip birde tüm ev isini yapiyorum..
kendime dahi zaman ayiramiyorum artik
ben bunlari yapmisken bile hala kötu duruma düsuyorum...
derdimi kime anlatiysam hicbirsey diyemedi zor allah sabir versin deyip gectiler..
kimisi ilk cocuklarini at babalarinin basina dediler.. ama ben cocuklarimin hepsine cok düskunum..
asla vermem kimseye...
tek sorunda bu degil suanki esim surat yapmayada basladi ben onun cocuklarina bakiyorum
yedikleri önunde yemedikleri arkasinda ne hakla bana böyle davranir sükür etsin baktigima diyor..
ve buda benim icimi sizlatiyor....
sonucta hepside cocugum...
napicagimi cok sastim arada kaldim..
cocuklarim sogdu benden....
iki tarafda disliyor beni..... belki
benimle ayni durumda olan vardir diye actim bu konuyu
derdime derman olucak biri vardir belki....

Egzistansiyalizm (Varoluşçuluk)

Bu akım (varoluşçuluk) önce 1927′de Alman düşünür Martin Heideger tarafından ortaya konmuştur. Daha sonra ikinci Dünya Savaşı yıllarında Fransız düşünür ve sanatçı Jean Paul Sartre tarafından geliştirilmiş ve edebiyata uygulanmıştır.
Egzistansiyalizm akımının geçmişi, gerçekte, eski Yunan felsefesine kadar uzanır. Descartes’in “Düşünüyorum öyleyse varım” düşüncesin...e dayanır.