Mesela ninniyle değil de, şiirle uyuturduk çocuklarımızı.
Masal değil de seni anlatırdım.
Sonra derdim işte ben kül kedisi iken geldi anneniz, dudakları benden başka kimseninkine uymamisti.
Böyle tanımıştı işte beni
Bu yüzden her gece onikiden sonra
aynı yastığı kullanıyoruz...
Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıklarda hissedilebileceğini bilmiyordu."
| Ölüler Senfonisi
Her sabah seninle başlar, ve ben her sabah
Ta içimde bir ağrı gibi yokluğunu duyarım...
Yasa dışı birhikayeydi bizimkisi, mülteci bir çocuğun Paris hayalleri gibi.
Uyuma...
Sabaha kadar kahve içelim,
Camdan dışarıyı seyredelim...
Yağmur sokaklara yağsın,
Sen içime yağ!
"Yaratan dünyada en çok maviyi kullandıysa
bize de maviyi sevmek düşer"
demişti.
O maviden habersiz maviyi severKen, ben onun karanlığındaki maviye aşık olmuştum...
Oysa gökyüzü ikimize de yeterdi,
Kimsenin gitmesine gerek yoktu...
Hangi sabah "günaydın" desem yalnızlığa,
Üşür hep "sol yanım"...
Seni en güzel ben severim,
Bu korkak yüreğime rağmen...
Gülüşünle ısınırdım ben,
Belki bu yüzdendir kışları sevmeyisim...
