Cemre Koydum Adını Bir de..
Düşmeden ilk cemre havaya
Demet demet kardelenler topladım
[b]Güneşleri çağırdım suyuna toprağına yaşamın
Ve sevginin en güzelini kattım yüreğinin kanatlarına
Yüreğimin ta özünden sana gönderdim sevgi kelebeğim
Düşmeden cemre sularına
Özlemimi duman duman sana gönderdim
Üşüyen titrek cerenler gibi duygularımı
Ve çiğdem çiçekleriyle baharların en güzelini
Sana gönderdim
Düşmeden toprağa cemre daha
Kozasını çatlatan sevi, Işık yağmurlarında
Kanatlarının altında ısnınıyor bozkırlarım
Sana sevgi kelebeğim ve bir de
Son cemrem dedim...
Daha cemre düşmeden gönüllere
Siteplerde donmuş kardelen duygularımı
Kardelenlere katarak sana gönderdim...
Isınsın yer-gök ve ısınsın diye yüreğim...
Cemre koydum adını, benim cemrem...
Nergiz, sümbül kokulu can çiçeğim
Bir de sevgi kelebeğim dedim
Tutundum kanatlarına
Yağmur kuşları ışıl ışıl serpilişini bekliyor
Gözleri yağmur bulutlarında...
Kayan yıldızları çatlarcasına çıngı çıngı
Ipıl ıpıl yağışını bekliyor gökkuşakları
Masmavi düşlere gebe
Gökçe sevdalar seni bekliyor...
Beni mevsimine uyarla, beni kendine zamanla
Ve benı sevda şafağından doğuşuna kolonla
İlk ve son cemrem dedim sana
Haydi sevda kelebeğim
Kanat kanat uç bana...
KÖMEN[/b]
Ceren Seranadı
Sahi sizler ceren gördünüz mü hiç?
Cereni görmeyen bilmeyen kişi,
Düşünde gördüğünün
Ceren olduğunu ne denli bilirmiş..?
Derler ki; ceren perilerden güzelmiş
Sizler peri gördünüz mü hiç?
Ben de görmedim.
Derler ki; cereni görenler
Sevdalanır, kendilerinden geçermiş...
Ayakları narin,
Incecik belli...
Kaşı-gözü sürmeli,
Ve tırnakları kınalı imiş...
Ceren kekiklere yaslanır,
Sevdiğine yayla kokuları gönderirmiş...
Sizler ceren türküsü bilirmisiniz hiç?
ŞU CERENİN KAŞI GÖZÜ SÜRMELİ
ŞU CERENİ SEVDİÄžİNE VERMELİ...
.....
ŞU CERENİN AYAKLARI SEKİLİ
SEKİSİNDE GÜLİ REYHAN EKİLİ...
Sahi sizler ceren gördünüz mü?
Ben gördüm.
Konuk idi dün gece düşlerimde.
Yanımda, yanıbaşımda idi.
Dediler ki; işte ceren bu!
Nasıl bilirdim ki...
Ben hiç ceren görmedim ki.
Ceren titrek,
Ürkek ve ceren tedirgin, çekingendi..
Dahası ceren sılasına uzak,
Yaban yörelerde yitik ve garipti...
Baba sevgisinden yoksun,
Ana şefkatine uzaktı...
İçinin kan ağıdı dinmeyen ceren.
İçimin ılık ılık eridiğini hissettim.
Buruklaştım...
Aldım cereni yüreğime,
Tuttum ellerinden...
Sevgisi, sevinci ve umudu oldum.
Sonra,
Bir mutluluk sevinci ile uyandım,
Kendimi yine yalnızlığımla başbaşa...
Kapkaranlık bir boşlukta buldum.
Sizler ceren gördünüz mü hiç
Canlı-kanlı
Yap-yakından bir ceren...?
Ben gördüm,
Hayır hayır görmedim...
O bir düş idi
Düş kalacaktı benliğimde unutulmayan
Hüzünlü bir türkü gibi
Içimde yaşayacak
Ve dudaklarımda biteviye tınılayan
KÖMEN
Hepside çok güzel şiirlerinizin...
Paylaşımlarınızın devam etmesini dilerim...
AFFETMEM SENİ
Hani sevecektin ömrünün yettiği kadar...
Hani bırakmayacaktın yüreğini ellerime...
[b][SIZE=4]Sen benden gitsende ben senden gitmem demiştin ya...[/SIZE][/b]
[b][SIZE=4]Yalanmış yürekte değil dilde kalanmış....[/b]
[b]İstemem gelme affetmem seni[/b]
[b]Benim sevdamda yürekte degil artık[/b]
[b]Sadece dilde kaldı affetmem [/b]
[b]Affedemem seni gelme istemem seni..[/b][/SIZE]
Bu kadar hain,acımasız olacagını bilemezdim..
[SIZE=4]Herkes arkamda vururken[/SIZE]
[SIZE=4]Sen yüregimden vurdun beni
Vefasızca...sanada bu yakışırdı
Sevmeyi bilmeyen sana ancak yürekten vurmak yakışırdı
Yalanlarınla git...dönme...sevgiyi anlayamazsın sen
Affetmem şu saatten sonra seni
Sevgimden ölsemde...gözlerin beni eritip tükensede
Artık affetmem seni...[/SIZE]
Yabancıyız artık birbirimize
Ben dertlerimle başbaşayım
Gözlerin çagırmıyor,sözlerin yetmiyo artık
Ben tek başımayım bu gecelerde artık
Senle dolu günlerimi öldürdüm ben
Yabancıyız artık
Ne gözlerin nede sözlerinin bi anlamı var benim için
Yabancısın bana affetmem seni
[SIZE=2][SIZE=4]Tüm benligimle seni sevdigim güne isyan ediyorum
Seni yüregimden söküp atabilsem unutabilsem
Bi oyuncak gibi çöpe atabilsem yüregimi
Seni böylesine sevmenin laneti üzerimde dolaşıyo
Nerden sevdim seni nerden verdim benligimi sana
Cam kırıklarını sapladınyüregime senle dolu o yürek kana bulandı
Herkesin imrendigi sevdayı katlettin sen
Affetmem seni bu sevdanın katilisin..affetmem seni affetmem[/SIZE]
[/SIZE]
ÇiLeK HiLaL
En derinsin izsin
Bana gözlerin açmış içime bi yara
Sonra sevdayla dolup taştı
Ateş çemberi sarmış heryeri
Öyle bi ateş çemberi ki sana baglamanmışım bi ateşle
Yakıyosun beni izin kalıyor ruhumda..
Ateş çemberi olmuşsun sevda çemberi olmuş bende
ÇiLeK
Çarkıfelek Dönencesinde Bir Çolpan
Geldin de yanık, yıkık gönlümü yine gülşen eyledin.
Yine, sisli karanlık ve göynük düşlerime,
derinliklerinde bir dünyanın kurulup,
bir dünyanın yitikleştiği gözlerinden yıldız yıldız umut ışıkları serpiştirdin...
Yeniden can verdin; titreyen adımlarıma...
nemlenen özlemli gözlerime yeniden güç verdin...
Yağmur duasına çıkmış yüreğimde ölüşler yaşayan
sevda vahalarıma bir rahmet gibi yağdın, sağnak sağnak yeniden...
Sen konuştun, ben seyre daldım seni...
sonsuzluk okyanusunu seyre dalan düşlü yüreklerce...
Sözcüklerini duyuyorum,
bir sende yitiyorum ve bir sende var oluyorum
milyarlarca yıldız arasında...
O Çarkıfelek dönencesinde
biteviye beni efsunlayan Çolpan senmisin?
Nasıl da vuruyor ışık dalgaların
yüreğimin en inilmez karanlıklarına dalgar dalgar...
Konuşamadım.
Yüreğim ve gönlüm konuştu içten içe ama dilim kelepçelendi sanki...
İçimde düğümlene kaldı anlatacaklarım, anlatılamadan...
Seyre daldığım düşlerden ayılamadım.
İçimdeki seni ve beni burgulayan sözleri
sana diyemeden gömülüp gitti bilinmezlere.
Oysa sitemler yağdıracaktım.
Mavi derinlik içinde yüzen Çarkıferlek!
sevinin esrikliği bütün söz gücümü elimden aldı da, anlatamadım sana özlemimi...
Kaç ay, mevsim ve yıl oldu...?
Bahar bitti, yaz yola koyuldu...
Yakıcı yaz sıcağında gönlümde terleyen gülün dallarını kuruttun...
Bağbozumu mevsimine ne kaldıki?
Bilirim;
Son bahar İlkbaharın yanılgısıdır.
Ne olur mevsiminin çiçeklerini taşı bana.
Ara vermeden taşı gönlünün seçkin çiçeklerini....
Koma beni karanlık gecelerin ıssızlığında...
Gözlerin gözlerimde kalsın ışık ışık...
Ama, sesine de muhtacım.....
Sesini gülüşüne kat da öyle gönder bana.
Sesin, gülüşün ve gözlerin...
Bu bütünlüğe muhtacım Çolpanım...
Bu bütünlüğe muhtacım
Çarkıfelek dönencesi içinde
milyarlarca yıldız arasında, tek sana muhtacım
KÖMEN
Çekingenliğin Çağrısı
Yanılmanın korkusu muydu
Duygularıma vurulmak istenen bukağı
İnanmam mı gerekirdi bilmem ki,
Yüreğimi dal dal saran duygu çiçeklerine
Ritmi yitik yüreğim, yanılgılarla mı yitirmişti ritmini
Yalçınları düz yol sanışım mıydı
Ve böyle miydi içime. sokuluşu ecelin usul usul..
Gel diyemem.
Gelişinin yanıltan izleri, gelmeyişlere gidebilirdi.
Gelirsen ey sevda ve ey sevi;
En öldürücü pusatını kuşan öyle gel.
Geleceksen ey sevda; karanlıkları öteleyip.
Umuduma ve vuslatıma güç vermek için gel...
Ne olur, eskitilmiş zamanlar bana korku vermesin artık
Ve öyle gel ki ey sevda ve ey sevi,
Gelişine kimse tanık olmasın...
Yıllardır bilinmezleri, görünmezleri oynadın,
Yıldızları kurtardım da uzay denizlerinden...
Kendimi kurtaramadım
Soy yürek adamaktan yanıltan sevdalara
Kendimi kurtaramadım
Gelmeyeceksen,
Vuslatın kapısını açmayacaksan eğer,
Dönüşü olmayacak son geminin,
Son biletini bana kesiver..
Yoksa, yıldızlardan daha uzak
Denizlerden daha mı derin düşlerin...
Haydi gel artık sevda
Birlikte açılalım engin denizlere...
Birlikte dinleyelim yıldız şarkılarını...
Sen de benim gibi korkuyorsun değil mi?
Yanılmaktan, yanıltılmaktan, dahası yalan olmaktan...
Ama unutma ki, yıldızlar da gelmeyişlere gidiyor...
Her an, her gün, her şey bir bir yitiyor
Anıları örgü örgü dizen zaman çıkrığında...
Gel/me istersen.
Sen bilirsin
Gelmeyeceksen eğer.
Dönüşü olmayan denizlere açılan geminin
Son kez olsun yanıltmadan
Son biletini bana kesiver
KÖMEN
Çiçeğini Bulmak Üzeresin
Fırtınalar sonrası yüreğimin güneşinde
Sen iyiliksin, sen güzellik, sen sevgi
İçimde coşkunca akan ses ırmağım
Korku duvarlarının ötesinde
Bir koşudur başlıyor uzun mu uzun
Hazır ol ey yüreğim
Çiçeğin bulmak üzeresin
KÖMEN
Çiçekler Doğru mu Söyler Sevgili
Yine papatya çiçeğinden şans tuttum
Seviyor,
Sevmiyor...
kopardım sonuna değin yaprakları bir bir
Seviyor
Sevmiyor
Kaç beyaz yaprak uçuştu rüzgarda
Ve her koparılışında yaprağın
Feryadını duydum papatyanın derinden, derine...
Son beyaz yaprak seviyorda kaldı
Sevincim içimde
Mutluluğum gözlerimde...
Ve ellerimin arasında, acılarla bakışı papatyanın
Sevinmek miydi,
Üzülmek miydi muradım...
Anlamadım, anlayamadım..
Son yaprakla kopuyor düşlerimin düğümü
Toza toprağa karışıp gidiyor
Sevmiyor, seviyor,
Seviyor, sevmiyor
Kaç papatya yaprağına bağladım umudumu
Kaç papatya yaprağında yitirdim bilmem ki...
Çiçekler doğrumu söyler sevgili
Çiçekler de ağlar mı sevdasına ben gibi
Ve çiçekler göremeden güneşini, ayını
Sevdasına goncalanır mı sevgili
Yine gecenin derinliklerine yolcuyum
Yine mavi düşlerin ardınca koşuyorum
Aşkım bir doru at olmuş önümde
Varlığımı ayak seslerinde duyuyorum
KÖMEN
Çok Çekmiştir Yüreğim
Yalan sevgilerden çok çekmiştir yüreğim
Şimdi sevenlerin yüreğinden kaçıyorum
Bir ürküntüdür deviniyor içimde
Bilinmedik limanları teğet geçiyorum
Yalan sevgilerden çok çekmiştir yüreğim
Kevgire dönmüş içim dışım
Bu kez nerden vuracak diye çıvgınlar
Ürkek kuşalarca sevmekten kaçıyorum
Yalan sevgilerden çok çekmiştir yüreğim
KÖMEN
