Çok güzel insan huzur buluyor okurken ..
Yürekten teşekkürlerimi sunuyorum...
İlla da Ayrılık mı
Sabahın kuşlar korosunu dinliyorum
Bir çağlayanın uğultusu yanı başımda
Müthiç bir uçurum sesi
Gecelerin burukluğundan kalma
[b]Yeni sabahlarda yeller sel oluyor
Boşluk, genişlik, uzaklık...
Ürperti diyorum
Durup beklemek...
Hep beklemek diyorum
Binektaşları gibi bir köşede...
Yok oluş diyorum sonra
İlla da bir şey mi demeliyim?
Ya da zamanı mı
Ayrılıkları sayıklamanın
KÖMEN[/b]
-------------------
Ayrılıp gitmem için başladığım işi bitirmem gerek... Az kaldı, bir bu kadar daha kaldı... Kendimi yabancı hissettiğim ve bunca kalabalık içinde yalnızlığın bir kabus gibi üzerime çöktüğü yerde durmam mümkün değil. Ancak, bana ilkelerim başladığın işi bitir öyle git diyor
Kan Dolaşımı Gibi
başı sonu bilinmez, büyülü bir yoldayım
her dönemeçte çoğalıyor, uzuyor çile yumağı yollar
bitimsiz bir devinimde, kan dolaşımı gibi
bir serüvene çekiyor, damar damar beni yollar
abanıyor üstüme, çekilmezliği ton kadar ağır
her kavşağa varışta, ıssız ve erinçsiz yollar
zorlu geçitlerinden geçsin varsın yolum
yaşamda her şey alkımlı, düş içre düşmüş
anılar toz duman, yaşam savrulan külmüş
apansız geçerken mevsimler, zaman yok
ne önemi var, iki adım ötesi sonsuz bir uykuymuş
bilirim yollar uçurum, yollar ağlak, yollar ağyar
yolların her soluğunda, ağusunu içmek var
şurada kavuran, vahasız bir çöl bekler
oralarda argınlığı ölüşler yaşatan uçurumlar
olsun, yollara vurulan zincirleri kırın artık
kırın ki sevdalılar argınlandıkça ahlanmasın
bir sevinin direngen çaresiz sayrısındayım
başı sonu bilinmez büyülü bir yoldayım
us'tan derinlerde ve us'tan ötelerdeyim
KÖMEN
Kar Beyaz
Gök mav
Yıldız kırmızı
Ay beyaz
Güneşin yakıcılığı
Yürek göynüğü
Sular çayır çim
Çiçek ve toprak
Bunların içinde
Her rengin mayasıdır aşk
Ve aşksa sensin bi tanem
Yüreğimde masmavi
Kar beyaz
KÖMEN
Kar Gibi Eriyorum
Araya upuzun karanlık dehlizler giriyor kimileyin
Kimileyin de yüzyüze geliyoruz el değmedik düşlerle
Sana açılan sabahın kapısında
İlk ışığında güneşinin
Karşısında kar gibi eriyorum
Erimek gökçe duygularla ığlım ığlım
Akıyor ve yalnızlığıma sığınıyorum
Bana güç katan seviye tutunuyor
Ve seni hep yeniden yaşıyorum
KÖMEN
Kelebekler - Çiçekler ve Aşk
Özgür ve bağımsiz yaşamayı seviyorum. Ama, aşkı ve aşk yaşamayı da seviyorum.
Bendeki aşk anlayışı bedensellikten öte, bütünüyle duygusaldır. Bu nedenle; aşkın kişiyi derinleştiren, yücelten ve erdemleştirerek, duygu ve düşlerde masmavi bir dünya yaratan güzelliklerini seviyorum.
Özgür ve bağımsız yaşamayı sevmekle '' Bencil'' olduğum düşünülebilirsiniz. Oysa değilim. Olmadım, olamam da.
Çünkü aşkın '' Senlerle, sizlerle, onlarla...'' var olacağını biliyorum. Ve bunlar olmadan ''ben''in, ben olabileceğini de sanmıyorum.
Aşkı bu özelliği ile özveri, elele, yürek yüreğe vermek olarak da tanımlayabiliriz.
Kişiyi bağımlı kılan, özgürlüğünü kısıtlayan duygusal tutkunluklar da aşktır mutlaka. Ama bu, aşkın bir başka yanıdır.
Aşk bu yanıyla, çoğu kez bitme noktasına varır.
Kuşku, güvensizlik, kıskançlık, sitem, hüzün, acılar ve kopuşlar... bu denli aşkların, yani ''Ben''ci aşkların kendi içinde oluşan sorunlarıdır bunlar.
Oysa aşk; bitmemesi, bitirilmemesi gereken masmavi bir saltanat olmalıdır bence.
Hükmeden değil, paylaşılan...
Tıpkı kelebekler ve çiçekler gibi...
'' KELEBEKLER ÜÇ GÜN YAŞARLAR, BİN YIL YAŞAMIŞÇASINA MUTLU ÖLÜRLER...''miş...
Onlara bu mutluluğu veren ise çiçeklerdir. Çiçekleri güzelleştiren gizemlilik de budur. Bir günde bin çiçeğe konarak kıdım kıdım kendinden güzellikler veren kelebekler, onlardan bin yıllık mutluluğu emerek alır, yaşar ve mutluluk içinde ölürler.
Bence asıl olan aşk da budur.
Mutluluk aratan, mutsuzluk veren aşk, bence aşk değil, duygusal bir işkencedir.
Bizler yakan, yıkan, kan küstüran, dahası intihar ettiren duygusal tutkunlukları bu günlere değin sevgi ya da aşk bellemişiz.
Çünkü öyle bulmuşuz aşkı önümüzde geçmişten bu yana.
Bu ne sevgidir, ne de aşktır...
Düpedüz bir yıkımdır,
Düpedüz, aşkın en ağır cezasıdır bu...
'' TANRI, DOSTLAR ARAR VE SEVGİ DİLER. ŞEYTAN ESİRLER ARAR VE İTAAT DİLER '' diyor TAGORE.
Aşk çiçekçe güzel, kelebekçe özgür, erdemli... gökmavisince derin, yüce ve geniş olmalıdır.
Bu denli sevgi ve aşktan korkmamak gerekir. Eğer gökmavinin ve erdeminin anlamını biliyorsa seven ve sevilen.
Bilmiyorsa sevgi ve aşk adına yakın durmanın da bir anlamı yok.
Kısaca yinelersek ilkin sevgi ve aşkı öğrenmek gerek.
Bir dost bana '' Aşk Adamı'' lakabı vermişti. Belki doğru bir tanımlamaydı bu, dosta göre.
Düşündüm; kendimi sorguya aldım'' Ben neyim? '' diye. Böyle bir yazı çıktı ortaya, eksiği ve yanlışı ile... Paylaşayım istedim
KÖMEN
Keşkeleri Sevmezdim
Keşkeleri sevmezdim bir tanem.
Şimdi keşklerde avuntumu arar oldum.
Ve keşke konmasaydın dallarıma
Keşke diyorum.
Filize durmuş onca dallar içinde...
Ben de dallar oylum oylum yaralı,
Bin kesiğin,
Dayanılmaz kesiklerin izi var...
Aç o mavi kanatlarını.
Duygularının meltemlerine bırak kendini.
Iralansın bahar dalların...
Iralansın pembe umutlu yaprakların
Ben artık esintilere dayanacak güçte değilim...
Dallarım ha koptu, ha kopacak
Keşkeleri sevmezdim
Şimdi keşkelerin esintilerinde
Dökülüyor yapraklarım.
Kırılıyor dallarım
KÖMEN
Yükümlüyüm ben sana
Kıyamam kalbine saplayamam bi hançer
Sevdama yükümlü oldugum o kalbi gözümden bile sakınırım
Ben sende olacagım nefesim,ömrüm
Kıyamam sana kendimden bile sakınırım seni
Bakmaya,dokunmaya bile kıyamıyorum sana
Ömrüme ömür veren aşkım.
Ben sevdamızın katili olamam kıyamam sana..
Ben hep seninle olacagım ..
ÇiLeK
Hayatımdaki tüm soru işaretlerine sende cevap buldum
Gözlerine baktıgımda yüregine indim
Ben kaybettigim şeyleri sende buldum
Bir umudm gözledigim,
Çırpınıyor yüregim sen ömrümün sebebisin
Yılladır bekledigim senmişsin..
Gözlerinde buldum cevabı
Yaşamanın nefes almanın ne kadar degerli oldugunu sende buldum ben..
Biz muhteşem olacagız alınyazım
Kavuştugumuz an bi daha ayrılmayacak gözlerimiz gözlerimizden
Geldigin an ansızın sonsuza gidecegiz
Sonuna kadar yaşayacagız bu aşkı alınyazım..
Sen ömrüme ömür kattın
Sorularıma cevap buldugumsun..
ÇiLeK
Gözlerim hiç görmedi seni,kulaklarım sesini işitmedi görmemek duymamak sevdaya engelmiydi engel olmalımıydı hayır engel olamazdı ...
Ben seni yüregimle sevdim yürek gözüyle gördüm işittim derinliklerde seni belkide bugüne degin hiç kimsede görmedigim tatmadıgım hisleri verdin sen bana...Kulaklarımın işitmedigi fasılları,türküleri yüregime söyledin görmeyen gözlerimin gizemi oldun sineme vurdun ben baharı ,kışı,sonbaharı yazın o kavurucu sıcagını senle dahada bi sevdim baharların başlangıcını taşıdın yüregime ve yüregim seninle oldugu için hep bahar oluyor...şimdi kış gelse dondurucu soguklar başlasa ne olur ki benim yüregim baharken bedenim üşür yüregimse senin baharınla yangınla dolu ..
Uzaktasın daglara çıkıp taşa,topraga haykırasım geliyor seni bana getirsin diye bazende şunu düşünüyorum benim dagım içimde,taşım içimde ben bu özlemede dayanırım diyorum ama seni özlüyorum bilmedigim yüzünü özlüyorum bian bile sensizligi düşlemek istemiyorum yoklugun nedir sen bilirmisin? Yoklugun içimdeki baharın bitmesi,ilalebet kışın sürmesi olacaktır sevdigim.
Görmedim nedirini bilmem ama gönül gözü diye birşey var...yüregim taaa içlerindesin hissediyorum yüregimdesin bugüne degin içine kimseyi almadıgım yüregimde..Hep korktum incilmekten kırılmatan yüregim küçüklügü herkesden kaçışıma neden oldu keçi oldum inatlarıma ve ilk kez keçigimligimden vazgeçtim korkmadan..
Şimdi allahımdab dilegim şu içimdeki bu bahar hep taze kalsın sen birgün bile yüregimin derinliklerinden çıkıp gitme hep yürecigimde kal...
ÇiLeK
