Sevdam Sana Sensiz Doğdu
Yüreğime sıcacık bir sevda şiri damlıyor, altın sarısı, özü gökmavisi...
Gökçe sözcüklerden bir şiir...
Ve bir alkış mırıldanıyorum gönlümün burukluğunda...
''Tanrı seviniz dedi ''
Sevdim...
Ama, herşey gidiyor...
Her şey birbir yitiyor, birbiri ardına...
Geride! ! !
Geride bir sevda, bir ben ve bir de dizelere yansıtamadığım şiir kalıyor. Benden içerde ve gözlerimin ılgarında...
Soluğumun külünden yeni bir türkü yükseliyor.
Fırtınalar, boranlar ve özlemler dövüyor senden yana..
Suskun dudaklarım çatlıyor susuzluktan, sensizlikten, senden yana...
Dalgakıranlara çarpan avare dalgalar pibi parça parça oluyorum...
Martılar suskun...
Kırlangıçlar suskun ve tınısı duyulmuyor [b]deniz perilerinin....
Işığa açılan söğüt dallarından ay ve gül kokulu sözcükler dökülüyor damla damla.
Diller suskun...
Güneşin ayak seslerinde patlıyor kardelen koncası...
Sarı dolama sancılı yanlarımı yorumlıyorum,
Umutsuzluğa umut bağlamanın kevgire dönderdiği yüreğimin metruklarına
Sitemlerimi gömüyorum, ah'lara beleyerek...
Her şey bir bilinmeze gidiyor, her şey bir bir yitiyor ve birbiri ardınca... Külrengi sokaklara atarak acılarımı ve yoksun bakışlarımı
Yine de sana yöneliyorum, suların şarkısıyla..
Geride bir sevda, bir ben ve bir de
Dizelere yazamadığım şiir kalıyor.
Sesimin suskun bozkırlarında...
Yakıcı bir iç çekişle içiyorum sevgilinin soluklanışını...
Titreyen yüreğimde sonbaharın sarı ve soğuk eli olsa da.
Oysa yuvasına sığmayan bir yürek devinirken içimde...
Dilimde eylül sözcükleri, şiiri içinde gizli...
Zonkluyor ta şuramda...
Yazamıyorum.
Yazamıyorum, sana sensiz doğan sevdamı[/b]
KÖMEN
Sevdan Büyüttü Beni
Bozkır ortasında küçük bir noktayım
Seninle büyüyorum
Sensizliği unutuyorum, seninle
Daha doğanın ışıklarını görmeden
İçimdeki sen'le kavrulup kül olacağım
Belki de bir sabaha ulaşamadan...
Sensizlikte öleleceğim ...
Duyuyormusun , dinle bak
Şimdi, senin için şarkı söylüyorum
Hayır hayır, şiir yazıyorum
Ufukları çerçeve yaptığım düşlerime..
Buzullaşmış bir gecenin sabahından
Pencerene mülteciyim
Üşüdüm, yorgunum
İçimde bir ürküntü,
Bedenimin bütün fayları titretiyor
Hissediyormusun ...
Hep bir şeyler aradım, dahası aranıyorum
Biteviye bir şeylerin yokluğunu yaşadım, yaşıyorum
Korkunç bir karanlıkmış meğer sevdasızlık
Senin sevdikçe bunu daha çok anlıyorum
Senin yanında, seni unutursam
Bakma bana öyle, bu mutluluğum dandır
Gözlerimde burukça bir duman tüterse eğer
Bu seni özleyişim dendir ...
Oysa, her yanım sen' dolu
Nabzımda vuran sen,
Damarlarımda dolaşan sen ...
Anımsıyormusun
Bir düş sokağında ve aynı kaldırımda
Sen önde, ben arkada yürüyorduk, birbirimizden habersiz
Sözcükler dökülüyordu ardınca , ürkekçe ve çekingen
Ben topluyordum dökülen sözcüleri bir bir
Doluyordun sözcük sözcük yüreğime...
Ve o günden bu yana ben,
Ben hep seni topluyorum damla damla ...
Bozkır ortasında küçük bir noktayım
Seninle büyüyorum, sensizliği seninle unutuyorum
İçim içime sığmaz oluyor, çılgınlık yada çıldırmak diyorum
Ve durdurak bilmezliğin doruğunda
Onca başkaldırımı, deli fişek tay yaparak
Coşkun ırmaklar gibi sana akıyorum,
Sana geliyorum sevdanla büyüyerek...
KÖMEN
Sevdanın Soluklanışı
Tan basımları kayıt tutsun...
Yalnızlığın resimlerini...
Her yeni güneşte visaller uykuya gömülür...
Her akşam alacasında visaller güneşi taşır gecelere...
Sevdanın soluklanışı burada duyulur...
KÖMEN
Sevdiğine İnansaydım
Sevdiğine inansaydım
yaprak açar dal verirdim
sevdiğine inansaydım
petek petek bal verirdim
Sevdiğine inansaydım
coşkusu bana da yansırdı
binbir çiçekli baharın
sarsa da güz göynüğü renkler beni
domurlanır dal uçlarım
sevdalanır çiçeklenirdi
Sevdiğine inansaydım
kırlangıçlar göçe durmaz
ışık kuşlarım susmazdı
düşler ufku aşamıyor
gönül usla uyuşmuyor
yanıltan düşlerin son faslı mı
Sevdiğine inansaydım
Işık balkıması kaynağında
kelebekler raksederdi
Sen hiç sevmedin ki
ben de sevmedim seni
ne vardı aramızda
anlamadım bilemem ki
Sevdiğine inansaydım
mevsimleri yırtar aşardım
ayaz ve don demeden
sana doğru koşardım
Sevdiğine inansaydım
KÖMEN
Sevdim- Nasıl Anlatılır
Sevdim
öyle sevdim ki
nasıl denir
nasıl anlatılır bilmem ki
yazmak ne mümkün
can cana mayalanmış
bir beden bir ruh olmuş
atsanız atılmaz, satsanız satılmaz
saklasanız da can bedeli bir sır gibi
saklanılmaz...
Sevdim
öyle sevdim ki
nasıl denir
nasıl anlatılır
dokunduğum her şeyde
hissettiğim, gördüğüm her yerde
kemiğimde, etimde, bütün hücrelerimde
benden içre ben olmuşum
Sevdim
öyle bir sevdim ki
nasıl denir
ayla denizin sevişmesi gibi
yağmurla toprağın oynaşması gibi
Çiçeklerle baharın uyuşması gibi
değil, derin, çok daha derin
masmavi gökçül duygular ötesi
hava, su, güneş ve yaşam gibi
varlığımın nedeni
yaşamımın gücü ve gizemi
öyle bir sevdim ki
nasıl denir, nasıl anlatılırdı
işte öyle sevdim...
KÖMEN
Sevgi Kelebeğimsin
Ardınca bir koşudur aşk
Dursuz duraksız...
Canevime vurdukça
Kanatlarının yelleri
Tutmak ister gönül seni
Tutamam incinirsin
Yüreğimde anlamını bulan
Sevgi kelebeğimsin
Nasıl goncalanır ardınca
Senli benli düşlerim
Yeni bir öz dalgalanır
Yüreğinde bilirim
Ellerim tutmak ister seni
Tutamam incinirsin
Sen benim en nadide
Sevgi kelebeğimsin
Aşkların en güzeli
Senin kanatlarında
Bana da bir kanat ver
Esrikleşip uçayım
Ardınca uçmaktır aşk
Dirimlenip uçayım
Sen benim anlamımsın
Sevgi kelebeğimsin
Şiirler sana dönük
Kalem seni yazmalı
Yüreğim al kor olup
Senin için yanmalı
İçimde goncalanan
Alev rengi çiçeğimsin
Sen benim sonsuz aşkım
Sevgi kelebeğimsin
KÖMEN
Sevi Çağrışımı
kim durdurabilir dalgaları iki deniz arası
ve yağmurların gözlere vuruşunu sevinçten
ay denizlerle yıldızlar göklerle oynaşırken
ışık kuşlarını coşkusunu kim durdurabilir?
bir el uzanır güneşten
ve bir şarkı tınılar inceden
gökkuşakları mutludur renk renk..
kurar salıncağını sevdalılara
duygular derinleşir
seviler kutlulaşır
denizler gel, gel eder düşlere
yıldızlar kıpırdaşır....
ay bir alabuzağı dalgar dalgar salınır
her akşam alacacasında
göz kırpar soy yüreklere
ışıkkuşları uçuşur başlar ışık şöleni...
kim durdurabilir dalgaları iki deniz arası
ve yağmurların gözlere vuruşunu sevinçten? ..
KÖMEN
Seviyorum Çiçek Seni
Seviyorum çiçek seni
Çiçeklerin en seçkini
Bir seni mi cançiçeği
Kırmızı gülü
Mor menekşeyi
Pembe karanfili
Bütün çiçekleri
Ama sana cançiçeği demişim
Can bulmuşum yediveren dallarında
Ve seni bir başka sevmişim cançiçeği
Kuru toprağın suyu
Irmağın denizi sevdiği gibi...
Seviyorum çiçek seni
KÖMEN
Sevmek mi Bundan Sonra Ne Umurum
Gecelerin gülemeyen yüzlerine, bir tül çektim
Kapattım penceremi, gece yalnızlığına
Işığı vurmayorsa içeri, güneşimin, ayımın
Dünya canlı imiş, cansız imiş artık ne umurum
Mavi umutlara açılan, bütün yollar kapandı
Kış bastırdı yazımı, tufanlar koptu yüreğimde
Yol yok, yolak yok tüm maviler kurşunlandı
Düşler kara budun olmuş, yaksa da ne umurum
Bir gelen mi olacak, hani nerde kiminle
Hilalim nerden doğar, nerden batar bilmem ki
Çalmasınlar kapımı, duvar ördüm her yere
Zifiri karanlıklar dünyam olmuş, ne umurum
Kırdım kalemimi, yırtıp attım kağıtları bir bir
Ne ak bir sayfa kaldı bende, ne de saklı bir sır
Bir daha sevmek mi, binlerce kez tövbe olsun
Susmaksa bundan sonrası, söylenenler ne umurum
KÖMEN
göremezsin beni