BU BÖLÜME ALACAÄžIM ŞİİRLERİN TUMU BANA AİTTİR VE TESBİTLİDİR... PAYLAŞIM ADINA ŞİİRLERİMDEN ALMAK İSTEYEN ARKADAŞLAR ALTINA ADIMI YADA NİKİMİ (KÖMEN) YAZMAK SURETİYLE ALABİLİRLER...
Açtığı Yaralar Kabuk Tutmuyor
Okyanus gönülde kaynayan nehir
Bir yanı buz dağı eriyip durur
İçine sinse de sevda aysbergin
Isıtamaz gönlün donmuşluğunu
Martı çığlığında bütün şarkılar
Söylendi duymadı yağmur yüreklim
İncitmeden çiselese üstüme
Islatmıyor gönlün kuraklığını
İnanmak hayli zor sevda sözüne
Acı ve ateşi bassa gönlüne
Sarmadıkça derinleşen özümde
Açtığı yaralar kabuk tutmuyor
KÖMEN
Adı Hasret Soyadı Vuslat
Adı hasret, soyadı vuslat
Hüznünün tınısı iplik iplik...
Başı sonu bilinmez
Karma karışık...
Lakin bir açışı var ki
Cançiçeği
Can dayanmaz
Goncası toz pembe bir rüya
Maviliklerde oynaşır ışık ışık...
Adı hasret, soyadı vuslat
Nefes gibi yakın
Yıldızlarca uzak...
Ve bir gülüşü var ki,
Nar kırmızısı, utangaç
Şeftali çiçeği
Adı hasret, soyadı vuslat
Hasreti içinde alev alev kor
Vuslat! Hani nerede vuslat,
Kim sürgüler kapıları,
Yolları tutan kim..?
Adı hasret, soyadı vuslat
Çağlayanca geldin şiirime
Hoş geldin başım üzre
Gelişin neşem, sevincim
Vuslatın şölenim olsun
Adı hasret, soyadı vuslat
KÖMEN
Adım Aşk Benim
Su ve ateşle buluştu duygular
Yadsıdıyacakmıdır kendini
Göğün pamuksu bulutları
Ve mavi düşlerin perisi
Ah sevi ülkelerinin çiğ renkleri
Kar taneleri
Yağmurları baharın
ve su denilen yaşamın kaynakları
Çiçekleri sevdaların
Mutluluk ve sevinçleri
Hüzünleri özlemlerin...
Ben ki yaşanmışların, yaşananların
ve yaşanacakların gizli suretiyim
Ben ki yar, yaren, dost, sevgi ve sevdayım
Düşlerinizden eksik olmayanım
Ve ben ki, önemli bir yanıyım varlığınızın
Boğmayın beni
Öldürmeyin de!
Ben bir taneyim
Başkam yok!
Ben seviyim
Milyar kez çoğalırım
Yeterim her birinize tek tek
Ama, bin de ölür bir de yaşarım
Benim adım aşk!
Ben Tanrı kut'uyum!
Yalan yok bedenimde dilimde
Ve ben sevgi, sevi, sevda...
Ben aşkım her birinizde
Adım aşk benim
KÖMEN
Ağıtları Kendinedir Sevdanın
sen konuşurken cıvıldayan kuşlar gibi
ben suskunluğun mangalında eririm
bir yanım kül
bir yanım ateştedir toz duman
umutlar karanlık dehliz
şarkılar türküler ve şiirler yangın yeri
yürekte sancıyan bir sevi ki
nar çiçeği
dayanılmaz
ağıtları kendinedir sevdanın
sen denizler gökler gibi mavi derinlik
umut çıkrığında düşler eğirirsin
bende yaşam gayyasının sonu görünür
döşüm toprak kokar
bedenim çukurdadır her an
ölümü kendinedir her canın
zaman deli bir yelkovandır
dursuz duraksız
aşk ateş ve gül
karanlığın sularındadır son güzün
ah umut
ah sevda
ve ah edemediğim gül
ağrılı adımları kendinedir sevenin
ey durdurulamıyan gökırmak
uçurtmaları sürükleyen fırtına
aşkım ateşim ve dirimim
damarlarıma kök salan gül
eskiyen benim
tükenen ben
koparın iplerimi artık
can damarımı koparın
gül bahçesine yaban bülbül konmadan
KÖMEN
Ağlama Gözlerim
Seni ağlarken görmenin
Zorluğunu yaşadım
Erkekler ağlamaz bilirdim
Ağlayan sendin
Sendin ağlayan gözlerim
Teslli edemedim
Nutkum kurudu
Dilim tutuldu
Hüznünün ağırlığı için için
'' Boşver [b]yaşam hep böyledir''
Diyemedim gözlerim
Titrek bir sesle
Yaşlı gözlerle
Diyebildiğim sadece
''Bir ayrılık yüreği eritirken
Sen olsun...
Sen olsun ağlama gözlerim''
KÖMEN[/b]
Ah Şu Eylül Akşamları
Yorgun bir eylül akşamı iniyor kente...Pencereler sokaklara açılmış, sokaklarda sonbahar...İkinci baharının alev rengi gelinliğini giymiş sevdalılar gibi nazlı, sevinçli ve ürkek... ağacıyla, yaprağıyla, yeliyle...sürüp gidiyor yaşamak bir başka mevsime...
Oysa ben, her adımda biraz daha kaçıyorum kendimden...zaman kemirgenleri yuttu hayatımın baharını...sensiz yaşamaya mahkum ettiler beni...bütün şarkılarımı yıldızlara tutup yaktılar.... şiirlere vurdular yüreğimi... Gördüm ki şiirler de çare olamadı umutlarıma özlemlerime...Herkes aydınlıklarını alıp gitti eylül sabahlarından...Beni karanlıklarda sensiz bıraktılar meleğim..
Şimdi boşluğa sıkılmış kurşun gibiyim...yıkıldı duvarları surlarımın... yıkıldı sığınçlığım ve yarınlarım... İnsanlar düşlerimi çaldı dudaklarımdan... İnsanlar beni anaforlara itti... Sende meleğim sende gittin narçiçeği mevsiminden bu yana...
Artık tek başımayım eylül gecelerinde... sığındığım odam, yatağım, masam ve bilgisayarım...tek vefalım bunlar kaldı eylül rindlerinde.... Belli ki son ve sonsuz vefalım da toprak olacaktır senden ve dost bildiklerimden daha yakın...
KÖMEN
Albız Gel Diyor
Düşlerim sisler içinde
Umutlardan karanlık doğuyor hep
Soluksuz dinliyorum bütün hüzzam şarkıları
Sevi titriyor sazların tellerinde
Bense şiirlere yaslanıyorum
Ve şiirlerimi yaşıyorum şarkıların ritminde
İçleniyorum, içleniyorum
Ve bir çağrı tınılıyor içimde
Artık gitme zamanı geldi diyor Albız
Gözlerimde kan
Yüreğimden boran...
Son soluk irkiliyorum
Albız Gel diyor
Epriyor yüreğim, epriyor sözcüklerim
Dostlara el etmeden
Ufuk aydınlıkla barışmadan
Gitmiyorum, gitmiyorum
KÖMEN
ALBIZ: Can alıcı melek, azrail
Paylaşımından dolayı teşekkürler dostum.
KOMEN güzeL caLismaLar yüregine sagLik....
Alev Alev (Akrostiş)
Ağışmaya görün sevdasını alevin
Laleler kıskanır güller tutuşur
Ekseninden vuran yalımlarının
Vezninde var olur gönlü alevin
Alkımlanır güneş göksu bağrında
Lebleri akkordur dili alevin
Esrikliği yaşam verir acuna
Vurgun yüreklerde yanan alevin
Suya özlem duyan sevdalıların
Açın bakın yüreğinde alev var
Canlı cansız bütün nesnelerin
İçlerinde yanan birer alev var
KÖMEN
